Jedes Johr an Fronleichnam müäß ich an denne Fiirdig vor zehn Johr denke, wu de Lu uff d'Welt kumme isch.
Was war des fir ä G'fühl, denne kleine Büä endlich im Arm z'haa unn ihn anschaue z'kinne, noochdem ma sich niin Monät lang "durch de Büüchnabel" mit ihm unterhalte het, während ma sich vorstellt, wi er wohl "in echt" üsssähne wird...
Am Obend dävor war ich mit de Sandra nooch im neje Star Wars-Film, während de Lu sich schun mehr als ä Woch ibber de Termin nüss Zitt g'loo het. Aber, also ob er's g'heert het, isch's au kurz dänooch los 'gange.
Unn am Fronleichnamsmorge hab ich dann endlich die berühmte Worte zu unserem junge Skywalker sage kinne: "Lu, ich bin Dein Vater!"
So scheen, findet Darth Werner, äh,
De Bischemer
Donnerstag, 4. Juni 2015
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen