Montag, 30. Mai 2011

D'Grashüpferinsel

Immer mol widder, wenn ich an minni Kinderzitte in Oberschopfe z'ruck denkt hab, dann isch mir ä Fernsehserie in de Kopf kumme. Unn jetzt, in Zitte vun Internet unn Amazon, hab ich die Serie uff DVD g'funde unn gliich kauft. Es isch "D'Grashüpferinsel".
Do haue drey Büäbe in England vun daheim ab, will ihne so viel stinkt. Hüüsuffgabe, Hoorschniide, Gutnachtküsse unn so widder... Sie lande dann uff'ere (so glaube sie wenigschtens) unbewohnte Insel unn hänn ä Mordsspaß.


Uff dere Insel wohnt aber au noch de Mr. Button (ä Grashüpferforscher) mit sinnere Hüüshälterin, unn die hänn nadierlich au kei Ahnung vun denne drey Mitbewohner...
Unn was die drey Büäbe do erlebe (unn wie sie dann de Mr. Button treffe), des schaue sich jetzt au minni Kinder noch gern an. Do bassiert zwar nit wirklich viel in denn Episode, aber ich glaub, fir Lu unn Le isch des eh viel ang'nehmer als so verruckti G'schichte, wie sie hitt oft im Fernseh laufe...
De Produzent vun dere Serie het übrigens au "Catweazle" g'macht... Unn wer DEN nit kennt, der het eh in'ere andere Zitt g'lebt als ich!

Viellicht kummt der jo widder mol im Fernseh?, hofft
De Bischemer

Donnerstag, 26. Mai 2011

Hit vor sechs Johr...

... do hab ich zum erschte Mol minner Büä im Arm g'haa! 's am Fronleichnams-Dunnerschdig, unn morgens kurz nach zehn, do isch der große, aber doch noch so kleine Büä isch endlich uff de Welt g'sii!
Oh Mann, sogar jetzt wird's mir widder ganz anderscht, wenn ich an denne Moment z'ruck denk! So ä Mischung üss Freyd, Stolz unn eifach nur Glück, Glück, Glück! Des kann keiner verstehn, der den nit schun selber erlebt het!


Unn hit isch de Lukas so ä großer Kerli, kummt ball in d' Schüäl unn fiirt mit sinnene Freunde ä "Spiderman"-Geburtstagsparty!

Alles Güäte, Lukas, wünscht
De Babba, äh, de Bischemer

Dienstag, 24. Mai 2011

Frühstück uff Perserdeppiche

Bii minnem erschte B'süach in Istanbul (do, wu ich au die zwei Maidli kenne g'leert hab), do hämmer uns au mit'eme junge Deppichverkäufer in de Nähdi vun de Blaue Moschee ang'freundet. Der (ich glaub, er het Hakan g'heiße) het uns dann jede Morge zu 'eme Glas Tee iig'lade. Des isch bii türkische "G'schäftslitt" jo erscht mol noch nix B'sunders. Aber mir (der Amerikaner unn ich) hänn dann immer ebbis z'esse mitbroocht, unn dann sinn mir in sinnem Lade hinte drin uff de Stapel vun Perserdeppich g'läge unn hänn g'frühstückt.
Ab unn züä isch er dann grinsend zu uns nach hinte kumme und het g'meynt: "Jetzt hab ich grad widder ä Tourischt ibber's Ohr g'haue unn ihm ä Deppich viel z'diir verkauft", aber bii uns het er g'wißt, dass mir nix bii ihm kaufe däde. Unn des war okay fir ihn.
's Johr druf war ich dann mit minnere damalige Freundin in Istanbul, unn do hab ich ihn widder b'süacht. Er isch mir gliich um de Hals g'falle, unn uff die Froog vun minnere Freundin, ob er sich wirklich noch an mich erinnere däd, het er g'sayt: "Ha klar! Der war doch immer mit dem Amerikaner bii mir unn het sich's g'miätlich g'macht, aber 'kauft hänn die zwei nie ebbis!"
Vor minnem dritte B'süach in Istanbul isch er aber, so hänn die andere Deppichhändler verzehlt, nach Amerika üssg'wandert.

Ich bin sicher, er macht dert sinnen Weg, nickt
De Bischemer

Donnerstag, 19. Mai 2011

Savanne

Ich druck jo echt d'Düüme! Hoffentlich krieg mir vun dem Rääge, der wu fir hit unn 's Wocheend verherg'sayt isch, au emol ebbis ab!
Bii uns in Bischem het's jetzt sither acht, niin Woche insgesamt viellicht vier Liter uff de Quadratmeter g'rägelt! Entsprechend lätz sieht unser Garde au üss. Wenn mir nit alli ein, zwei Dag mit'm Schlych spritze däde, dann däd wahrschiins gar nix meh wachse. Unn au so sähne manchi Baim unn Büsch echt mitg'numme üss.
Unn de Rhiin sotte Ihr mol sähne. Do sieht ma Sandbänk, die hab ich in minnene ganze fuffzehn Johr in dere Gegend noch nie g'sähne!


Rheinhesse isch zwar schun immer so ziemlich die trockendscht' Gegend in Ditschland, aber so langsam entwickelt sich des echt zu 'ere Savanne, hab ich's G'fühl!
Wenn's so witter geht, dann werre ma in Zukunft kei Tomate unn Epfel, sondern Agave unn Zitrone anbaue, fürcht ich.

Aber viellicht werre ma jo hitt nass, hofft
De Bischemer

Montag, 16. Mai 2011

Hotellerie

Ich glaub, ich fang demnägschd ä Nebejob an. Unn zwar wirr ich in 's Hotellerie- unn Gaschtstätteg'werb iischtiige... 's erschte Hotel hämmer nämlich schun 'baut, unn de Zuspruch isch phänomenal:


Okay, es isch nur ä Insektehotel, aber wenn ma mol ä baar Minüte do dävor steht unn züälüägt, wie die kleine Wildbiene unn des andere Getier, was ich gar nit genau kenn, do rumschwirrt unn in die Löcher nii schlupft, dann het ma ä echter Spaß dran! (Des eine "Zimmer", was noch frei isch, des wird ä Schmetterlingsunterschlupf fir de Winter. Des isch noch nit so dringend g'sii...)
Unn ä tolli Reschtholzverwertung unn ä scheen's Baschtelprojekt war's au noch!
Üsserdem (au wenn des mit dem Hotel direkt nix z'düä het) macht sich inzwische unser naturnaher Garde positiv bemerkbar. Iiberall krabble zum Beispiel Mariekäfer, Mariekäferlarve unn Florfliegelarve uff de Baim rum unn fresse sich an Blattliis satt! So soll de sii!

Unn g'sünder isch es au noch, freyt sich
De Bischemer

Donnerstag, 12. Mai 2011

Vorfreyd

Quasi an minnem Geburtsdag (genau g'numme ä Dag später, was aber wege dem Fiirdig eigentlich nit zählt) mache mir endlich unser Biggesee-Revival! Unn will nebe Mainz, Trier unn Ibbenbüren (unn Bischem nadierlich) jetzt au noch Dresden als Startpunkt däzüe kumme isch, werre mir uns dieses Mol ä Sternfahrt nach Marburg mache unn dert quasi mitte in de Stadt zelte!


Üss fascht schun alter Tradition bin ich widder de "Organisator" g'sii, aber mit dere Wahl sinn dann au alli iiverstande g'sii. Unn 's hänn quasi alli züäg'sait, bis uff einer, der dann in Indonesie isch! Die Üssred will ich mol gelte lehn...!
Ich frey mich echt jetzt schun druf, die ganze liäbe Litt widder z'sähne... Vum zelte, grille, Bierli-trinke unn dumm babble ganz abg'sähne! Unn in Marburg war ich au noch nit, des wird eh mol Zitt, sich die Stadt anz'schaue. Die soll jo so ä scheeni, romantischi Altstadt ha... Ich bin jo mol g'spannt!

Nur noch drey Woche, strahlt
De Bischemer

Montag, 9. Mai 2011

Uffgabe

Ich will jo nit sentimental werre, aber ich Eych eigentlich bewußt, wie scheen des Lebe isch?? Wenn nit, dann hab ich ä baar Uffgabe fir Eych für die kommend' Woch:


Lehn Eych d'Sunn uff d'Hütt schiine. Unn falls es echt ball mol rägle sott, dann gehn au mol nüss unn lehn Eych naß rägle. Laufe mol mit blutte Fiäß morgens durch's Gras. Ziäge Eyri Lieblingsklamotte an, damit sie nit bloß im Schrank verstaube. Fange irgend ebbis Ney's an, was ihr schun immer hänn mache welle. Heere morgens mol ganz bewußt de Vögel züe, wie scheen die singe! Danze, wänn Eych dänooch isch. Egal wu. Unn vergesse nit, ab unn züe mol widder ebbis Verruckt's z'mache! Heere lütt Müssig (egal, was fir welchi), unn drucke ebber, der Eych wichtig isch, ganz fescht an Eych. Unn dann sage ihm au, dass er Eych wichtig isch! Freye Ech an allem, was um Eych rum isch! Mache Eych bewußt, wie scheen des Lebe isch! Unn denke dran: Es leyt hautsächlich an Eych, was Ihr d'rüss macht!

Ä tolli Woch wünscht Eych
De Bischemer

Donnerstag, 5. Mai 2011

D'Ortenau vun wittem (9)

D'Iisebahnbruck vun Oberschopfe nach Schuttern isch abg'risse worre.

Schun in minnene Kinderzitte war die Bruck jo ziemlich alt. So eng, dass kein zwei Audos an änander durch kumme sinn, unn mit dicke Bloodere im Belag. Aber zum dribber fahre war sie jo trotzdem immer güät g'nüä. Kann mir eigentlich ebber sage, warum sie jetzt schlußendlich abg'risse worre isch??

Am Palmsunndig, als mir in Oberschopfe ware, hämmer denne Riesekran vun de B3 üss schun stehn g'sähne. Unn jetzt isch an Oschtere die Bruck tatsächlich abbaut worre... Ich bin jo echt g'spannt, ob do demnägscht widder ä neji Bruck hinkummt. Des hängt jo wahrschiins au mit 'm vierspurige Üssbau vun de Bahngleise z'sämme. Unn ob DER jetzt mit 'ere griäne Regierung umg'setzt wird, des weiß wohl momentan eh keiner...

Wer jetzt zum Beispiel an de Oberschopfener Baggersee will, der müäß entweder ibber Schuttern oder ibber Niederschopfe fahre. Eigentlich jo ä ibberschaubarer Schlenker... Aber wenn ich dran denk, wie mir friäjer mit'm Fahrrad vollpackt an de Baggersee (unn miäd widder heim) g'fahre sin, do wäre die zwei, drey Kilometer Umweg wahrschien Grund g'sii, ibber de Baggerseeb'süach noch emol nooch z'denke... Do hätt ma au gliich an de Schutterner oder de Niederschopfener Baggersee fahre kinne... Uff "unsere" Sitt von de Bahn het's jo leider kei Alternative gää...

Aber jetzt isch des Stück Kindheit endgültig furt, sinniert
De Bischemer

Montag, 2. Mai 2011

's Wunderlied

Roote mol, well des Lied isch, was ich am meischte sing..?!? Ihr kumme nit druf! Des isch "Tschu tschu tschu, die Eisenbahn"! Schun wu de Lukas noch ä Baby war, do het er sich vun dem Lied richtig güät beruhige lehn. Wenn er obends nit zur Rüäh kumme isch, dann hämmer 'ne rumtrage unn hänn ihm des Lied zig-mol vorg'sunge, bis er endlich iig'schloofe isch.
Unn bii de Lea isch es sogar noch extremer worre. Fir sie isch des des absolute Beruhigungslied! Egal, was bassiert, obends zum iischloofe will sie des Lied heere. Selbscht jetzt, mit vier Johr, wirkt des Lied bii ihre noch Wunder und beruhigt sie besser als Baldrian...
Unn so sing ich des Lied echt JEDE Obend... Immer nemme ma erscht ihri Elli, dann ein, zwei Bubbe, unn am Schluß noch Lea, Lukas, Babba unn Mama mit in de Iisebahn! Unn wehe, sie isch schun so miäd, dass sie kurz wegg'nickt isch unn des Lied nit g'heert het. Dann kann ich grad noch emol singe, sunscht isch "Holland in Not"!
Unn wenn sie mol am'e Dag so richtig wiäscht war, dann isch, glaub ich, des d'schlimmscht Stroof fir sie, wenn sie obends kei "Tschu tschu tschu" g'sunge bekummt! Mann, was isch sie dann verzwiifelt!

's isch halt echt ä Wunderlied, findet
De Bischemer