Wie scheen...!

Frühlingszitt
Frühling loßt sin blaues Band...
(Mörike, des isch bekannt!)
Aber 's isch jo wirklich so:
Frühlingsluft macht eifach froh!
Ob do echt ä Harfe klingt
Oder nur ä Vogel singt
Isch doch eigentlich egal:
D' Frühlingszitt isch echt genial!



Eifach scheen, die Johreszitt... strahlt
De Bischemer

Daifi

Am Samschdig war jo Daifi vun Svenja unn Nils (de Kinder vun Anke unn Ingo), wu ich Pateonkel bin. ('s het jo fascht noch Streß gä' mit'm Termin, will mir immer mit Sunndig plant hänn, un mehr zufällig vum Ingo den richtige Termin erfahre hänn....)

D' Sandra hett dann in de Kirch Fodos g'macht, unn ich bin jo am Altar bi de Taufkinder g'stande. 's war mir jo schunn fascht klar, daß unsere Kinder nitt ällai uff de Kirchebank hogge bliebe... Also hätt ma glaube kinne, daß nit zwei, sondern vier Kinder daift werre, will Lu unn Le d' ganz Zitt um minni Bai' rum scharwänzelt sinn...
Hinderher hett's noch Iis gä' (Riesebecher fir uns, ä Kugel uff de Waffel fir Lu unn Le), unn dänooch (war jo au ä Graßmann-Event...) massewies Fleisch vum Grill im Garde...

Scheen, daß des alles so locker war, unn kei so stiffi Daifi, freit sich
De Bischemer

Stilli B'süacher

Achtung, uffbasse! Jetz geht's um Eych!
De B'süacherzähler links zeigt's jo dittlich, jede Dag kummt ebber (oder meh') uff die Websitt, aber in denne ganze anderthalb Johr, sither ich do minni G'setzli uffschrieb isch erscht ei einziger Kommendar iitrage worre!
Do defir gitt's extra so ä Knepfli unter jedem Iitrag, aber 's schient, als däden'er Eych scheniere...
Nur kei' Angscht, wenn Eyer Hochditsch nit sicher g'nüä isch, Ihr wisse doch:


Oder isch des Problem ehnder andersch rum???, frogt
De Bischemer

P.S.: ... dann gilt nadierlich: www.youtube.com/watch?v=XM_d_WtPfcc

Audo im Oschterfier???

Des hert sich jetzt wahrschiens wie ä erfundener Kindermund-Witz an, isch aber echt bassiert und irgendwie au typisch fir unser Lukas:

In de Oschternacht simma vor der Kirch g'stande, wo de Pfarrer s'Oschterfier g'segnet het. Uff eimol frogt mich de Lukas halblütt in dere stille Rundi: "Babba, wu isch denn do ä Audo??"
Ich hab nadierlich nitt g'wißt, was er will, und hab g'frogt, wie er jetzt uff ä Audo kummt. Do het er g'meint: "Aber der Pfarrer het doch grad g'sait: 'Er isch des Alfa unn des Omega'..."


Ällai fir denne Satz hätt ich 'ne knutsche kinne, strahlt
De Bischemer

De Has jage...

Ibber die Fierdig simma endlich widder mol "daheim" g'sih. (Eigentlich komisch, daß es mir nach so viel Johr immer noch schwer fallt, Eberschopfe anderscht z'nenne, obwohl "daheim" jo schun lang Bischem isch... Die Wurzle vertrockne schiens wirklich nit!

Jedefalls war de Hauptgrund fir denne B'süach in Eberschopfe, mit Lu unn Le bi Oma, Obba, Dande unn ihrem ganze Anhang "de Oschterhas z'jage".
Nadierlig het de Lukas die ganze Versteck im Garde ratzfatz g'funde, alli Päckli üsspackt unn mich dann g'frogt: "Babba, well G'schenkli isch denn noch fir mich??"
Des Blede war nämlich, daß er zwei Dag vor Oschtere s'erscht Mol lütt sinniert het: "Viellicht bringt mir de Oschterhas jo ä Mercedes A-Klass...??"
Aber do ware ä Roller, ä Vorlesebüach und des ganz klei Zeygs drumrum schu' kauft un iipackt.
Mensch, was war der Kerli g'knickt! "Immer krieg ich nur Zeygs g'schenkt, was ich mir gar nitt g'wünscht hab..!", het er g'hiielt... Sogar am nägschde Morge het er des noch ämol de Lea verzehlt, will SIE jo angeblich all des bekummt, was sie will!
Blieb wohl nur d'Hoffnung fir'en, daß'em d'Oma Elfi üss Hamburg so ä Audoli mitbringt...

Sunscht war's ä lätz' Oschtere, glaubt
De Bischemer