Donnerstag, 31. Dezember 2015

Blogrückblick

Sylvester isch jo traditionell de Dag f zum Z'ruckschaue.
Also schau au ich z'ruck, aber nur uff de Blog unn 'Schriibe:

Im vergangene Johr isch mir 's regelmäßige Schriibe nit immer liicht g'falle, au wenn ich immer widder Theme g'haa hab. Aber ä Thema ällei macht noch kei Blogartikel. D'Muße (oder Freyd) zum Schriibe het mir immer widder mol g'fehlt. Will ich mir aber vorg'numme hab, jedi Woch zwei Artikel z'bringe, hab ich halt g'schriibe unn veröffentlicht.

Isch des wirklich richtig? Soll ma nit ehnder nur schriibe, wenn ma echt Luscht däzüe het? Oder soll ma dran bliibe, damit ma in Schwung bliibt unn 's Schriibe nit irgendwänn ganz iischlooft?

Ehrlich g'sayt, ich weiß es nit.
Aber will Sylvester au d'Zitt fir güäti Vorsätz isch, nimm ich mir hit eifach vor, im nägschde Johr nit unbedingt zweimol in de Woch z'blogge, sondern dann, wenn ich echt Luscht däzüe hab. Aber unter uns: Ä baar meh' Gedichtli will ich schun widder 'produziere', die sinn im vergangene Johr nämlich echt z'kurz kumme, find ich ...

Ä güäter Rutsch in's neije Johr wünscht Eych
De Bischemer

Montag, 21. Dezember 2015

Wiihnachte am Grand Canyon

Wiihnachtswoch... D'Kinder zähle (schun sither 'ener Wiili) d'Dääg runter, bis endlich Heilig Obend isch. G'schenkli sinn alli kauft, de Mahlberger Schlossküache isch 'backe, unn so langsam wird's rüähiger.

Endlich Zitt, um z'ruck z'schaue an 's erschte Wiihnachte mit de Sandra. Do war ich nämlich ibber de Winter in Arizona, unn d'Sandra isch fir vier Woche däzüe kumme.
Kurz vor Heilig Obend simmer vun Tucson uffbroche gen Norde unn hänn in Phoenix unn Sedona Zwischestopp g'macht. 's eigentlich Ziel, unn de Höhepunkt vun dem Trip, war aber Flagstaff unn de Grand Canyon.
Pünktlich zum Wiihnachtsdag het dann au de Schneesturm iig'setzt, was nadierlich de Grand Canyon noch scheener het wirke lehn. (Däfiir war aber des Nunder- unn Nuff-Wandere umso anstrengender bii all dem Schneematsch)! Ich kann mich noch güät erinnere, wie mir in Grand Canyon Junction im Motel g'sesse sinn unn züeg'lüägt hänn, wie drusse d'Welt hinter 'eme Schneeflocke-Vorhang verschwindet.

DES war noch ä richtigi Wiihnachts-Stimmung.
So "wiihnachtlich" wird's bii uns dies Johr sicher nit werre, aber im Endeffekt jummt's jo nit uff de Schnee, sondern uff d'Stimmung im Herz an, gell?


Entsprechend sinnlichi Adventsdäg bis Wiihnachte wünscht Eych
De Bischemer

Donnerstag, 17. Dezember 2015

Positiv! / Wuanderscht g'lese(27)

Des Blog vun "Das Nuf" hab ich Eych schun emol vorg'stellt, wenn ich mich recht entsinn. Aber hit will ich Eych ä einzelner Artikel vun de Patricia ans Herz lege. Nit nur, aber au, will so ä Text ganz güät als Johresend-Appell unn Neyjohrs-Vorsatz taugt:
In dem Text ibber "s kleine Glück" schriib sie nämlich dribber, dass nit alles unn jeder immer perfekt sii müäß. Perfekter Job, perfekti Wohnung, perfekti Kinder, perfekti Beziehung, unn, unn, unn...
Viel wichtiger isch doch, dass ma g l ü c k l i c h isch in unn mit sinnem Lebe!

Unn do kummt fir mich jetzt de Appell, wu ich mir vorg'numme hab, ab sofort unn im nägschde Johr bewußter z'sii: Froge doch Eych (unn Eyri Liäbe) echt mol jede Dag, was 'es Scheenschte am Dag war. Nadierlich git's immer viel z'motze, aber grad drum isch es wichtig, sich die kleine (oder große) Lichtblicke in Erinnerung z'rüäfe!

Ich glaub zwar, dass ich (unn minni Familie) eh schun ziemlich positiv g'stimmt durch d'Welt gehn. Aber so als Babba denk ich mir: Gibt's ebbis Wertvoller's, was ma sinnene Kinder fir's Lebe mit gää kann, als ä positivi Grundiistellung??


Ich wißt nix, sinniert
De Bischemer

Montag, 14. Dezember 2015

Samschdigs-Schüäl

Ach, was hänn die Kinder's hitz'dag güät!
Wu ich noch in d'Schüäl 'gange bin, do hämmer z'erscht noch jede Samschdig, später dann wenigschtens nur noch jeder zweite Samschdig in d'Schüäl gehn miän!

Ich kann mich noch erinnere, dass mir am Samschdig immer zwei Doppelstunde g'haa hänn. Des war friäjer ebbis Ung'wöhnlich's, des het's unter de Woch eigentlich nur bii de Sportstunde gää. De Lu, dägege, het jetzt uff'em Gymnasium fascht nur noch Doppelstunde. So ändere sich die Zitte...
Aber dertmols, do ware so zwei Stunde Ditsch oder Mathe echt ä anstrengendi Üssnahm fir uns. Uff de andere Sitt ware am Samschdig, glaub ich, au die Lehrer nit ganz so motiviert. Jedefalls hab ich so in Erinnerung, dass am Samschdig au oft de Unterricht lockerer war als unter de Woch.

Unn mir Oberschopfener hänn uff'em "Scheffel" eh ä Sonderregelung g'haa: Mir hänn (namentlich im Klassebüach) nämlich die Erlaubnis g'haa, zehn Minüte friähjer Schluss z'mache, damit mir noch de Bus Richtung Offeburg bekumme. Ansunschte wäre mir nämlich noch fascht ä ganzi Stund ällei in de Schüäl rumg'hockt, bis de nägschte Bus fahrt.
So ebbis Troschtloses git's selte, kann ich Eych sage! Alli fahre heim ins Wocheend, unn Dü hocksch im Uffenthaltsraum unn kummsch nit furt!

Manchmol het au einer vun de andere Schüäler versüacht, mit uns z'verschwinde, aber meischtens hänn die Lehrer ä ganz güäter Iiberblick g'haa, wer zu de Oberschopfener g'heert, unn hänn die andere dann z'ruck pfiffe...


Aber ä Versüach war's immer wert, findet
De Bischemer

Donnerstag, 10. Dezember 2015

Wuanderscht g'lese (26)

Geschtern hab ich unser großer Epfelbaum g'schnitte.
Wenn ich des irgendwu verzehl unn dann im Fall g'frogt wirr, wuher ich weiß, wie so ä Obstbaum g'schnitte werre müäß, dann sag ich, dass ich des friäjer bii minnem Babba abg'schaut hab. Nadierlich isch do au ä g'hörigi Portion Übung däbii, aber d'Grundlage sinn dertmols schun g'legt worre.
Do sinn vieli Litt dann wirklich int'ressiert. Aber wenn ich dann anfang, vun "Wasserschosse", "Saftwaage" unn so Ziigs z'verzehle, dann merk ich schnell, dass des d'Kapazität vun so manchem schun ibberfordert.

Also heer ich dann uff, selber z'erkläre, unn gib denne Litt nur noch ein einziger Tipp: "So güät wie alles, was ma ibber's Gärtnere wisse müäss kann ma unter bio_minus_gärtner_mit_ae_punkt_de noochlese"!
Des isch wirklich ä tolli Websitt, unn 's Meischte, was ich ibber Pflanze, Ungeziefer, Dünger etc. weiß, hab ich mir do ang'lese. Vor allem (unn des isch de Unterschied zu minnem Baba, wu halt lang bii de Raiffeise g'schafft het) wird do halt uff Kunschtdünger, chemischi Spritzmittel unn so ebbis verzichtet. Alles bio ebbe!

Also falls Ihr tatsächlich Interesse hänn, Eych im Garte z'betätige, dann nutze die kummend Zitt im Winter, um Eych rechtzittig vorz'bereite!


Es lohnt sich, weiß
De Bischemer

Donnerstag, 3. Dezember 2015

Siegener Programmierwettbewerb

Nooch 'em Studium hab ich drey Johr lang in Siegen g'schafft. Des wisse Ihr wahrschiins inzwische. Ich war Software-Programmierer fir Drucker, unn in minnere Abteilung war (nebe denne ganze stoffelige Siegerländer unn Sauerländer) noch de Wolfgang, ä ziemlich umgänglicher Rheinländer in minnem Alter.
Als "Schicksalsgefährte" im Siegerland hämmer uns nadierlich au privat öfter troffe unn sinn ziemlich güäti Freunde worre. Unn will's in derre Abteilung halt eh nit viel z'lache gää het (de Chef war vun de Nordsee, unn sinni unterkühlti Art het die Stimmung 'prägt), do hänn de Wolfgang unn ich halt fir Stimmung sorge miän.

Ein Mol, do hab ich quasi ä Programmierwettbewerb mit'em Wolfgang an'zettelt:
Obends, wu er schun furt war, do hab ich uff sinnem Rechner heimlich die "autoexec.bat" manipuliert. (Sagt Eych des ibberhaupt noch ebbis??). Seltsamerwiis ware die Rechner dertmols noch nit so g'sichert wie hit, also hab ich ihm ziemlich eifach ä selber g'schriibe's Progrämmli iinspiele kinne.

Wo de Wolfgang dann am nägschde Morge de Rechner g'startet het, do isch (im Stil vun de friähjere Kondom-Werbung) ä Meldung uff'em Bildschirm erschiene: "Gib Wölfi keine Chance"!
Ihr hätte denne Schrey üss'em Noochbarzimmer heere solle (uff den ich nadierlich g'wartet hab...) WAS Ä Spaß!

Do war nadierlich klar, dass die Revanche vorprogrammiert war - im wahrschte Sinn vum Wort... Aber sowitt ich mich erinner het's ganz scheen lang düürt, bis er mich verwischt het, will er nadierlich nit de selbe Überraschungsmoment g'haa het wie ich. Unn in de nägschde Zitt hämmer beidi dann ab unn züe kleini Progrämmli g'schriebe, um uns gegesyttig z'ärgere.
Wahrschiins hab ich die noch irgendwu daheim rumleye, aber mit Sicherheit dann uff'ere 3 1/2 Zoll Diskette...

Spaß het's g'macht, erinnert sich
De Bischemer