Montag, 30. August 2010

Unterwegs mit Odysseus

Hit will ich Eych mol widder ä Erinnerung üss minnere Kindheit verzehle: Im Fernsehe, do het's friäjer ä Mini-Serie gää, die het "Unterwegs mit Odysseus" g'heiße. Do hänn ä baar Lit die Segeltour vum Odysseus noochg'segelt unn an denne verschiedene Stelle Halt g'macht. Do däzüä sinn dann immer kleini "Comic"-Filmli vom TonY Munzlinger mit de Odysseus-G'schichte iig'spielt worre, echt nett in Gedichtform.


Wer sich's nit vorstelle kann, do kamma ä kleins Beispiel anschaue...
Schad, dass es des nit als Wiederholung im Fernsehe git, des däd ich gern widder mol anschaue...

Die antik G'schicht dertmols, des war aber au ä echti Odyssee, grinst
De Bischemer

Mittwoch, 25. August 2010

D'Lea fahrt Fahrrad!

Bisher isch d'Lea jo mit'm Laufrad rumg'flitzt, sogar de Berg nab, unn alles ganz sicher. Also hämmer letscht Woch probiert, ob uff'm Fahrrad (mit Stützrädli) au schun trette kann. Des het au ball klappt. Darum hab ich am Wocheeend die Stützrädli abg'schrüübt, unn los isch's gange!
Am Anfang hab ich sie noch am G'nick fescht hebe miän, aber geschtern het sie immer g'rüäfe: "Babba, dü sollsch mich nit fescht hebe, ich kann des ällei!"
Unn tatsächlich isch sie ibber de ganze Radweg bii uns bis zum Spielplatz g'fahre. Z'erscht bin ich noch nebe ihre her g'rennt, will sie ab unn züä ä Schlenker g'macht het unn ball in d'Schissgass g'fahre wär. Aber dann war au des kei Problem meh, unn sie isch g'flitzt wie ä Großi!
Jetzt kinne ma dann uff de Parkplatz vun de Sporthall gehn. Dert sinn jo Stroße mit Krizzunge, Abbiegespure unn Kurve uffg'molt, do kann sie dann ä weng übe, bevor ma ä größerer Üssflug mache!

So schnell geht's, strahlt
De Bischemer

Montag, 23. August 2010

's alt Grammophon

Bii minnene Eltere im Keller steht noch ä kabüttig's Grammophon. Leider keins mit so 'neme Trichter obbe nüs, sondern der Trichter isch in dem Kaschte mit drin. Vorne kamma ä Deerli uffmache, dert kunnt dann d'Müssig üssem Trichter rüs.
Unn ä Kurbel zum Uffziäge het's. Leider isch irgendwänn emol die Blattfeder do drinne g'sprunge, darum kann ma's nimmi uffziege, sondern mäüß vun Hand den Plattedeller drille, wenn ma Müssig heere will. Do däbii eiert nadierlich der Plattedeller, will ma des nit ganz glichmäßig schafft, unn die Lieder heere sich alli ä weng komisch an.

Ich glaub, 's isch nur noch ei einzigi alti (Schellack?-)Platt däbii. Jedefalls kann ich mir nur noch an die ei Platt erinnere, do däfiir aber um so besser an des Lied uff dere Platt:
"Dü bisch verrückt, min Kind, Dü müäsch nach Berlin, wu die Verruckte sinn, ja do g'hersch Dü hin...". (Nadierlich nit uff badisch, sondern uff hochditsch...)
Des hab ich vor 'eme Wiili de Lea vorg'sunge (will die jo au so ä verruckt's Kind isch), unn des het ihr so güät g'falle, dass sie des Lied jetzt selber immer widder ämol singt. Nadierlich singt sie dann nit "minn Kind", sondern "Babba", aber do het sie dann ä b'sunderer Spaß dran!

So gitt ma de ditsche Liederschatz widder, grinst
De Bischemer

Donnerstag, 19. August 2010

Schatz-Elli

D'Lea het jo ä ganz wichtig's Kuscheltier: D'Elli! Des isch eigentlich ä Esel, aber fir d'Lea isch's ä Küäh:


Unn unni die Elli kann d'Lea nit schloofe. Isch also immer echt ä Drama, wemma obends die Elli nit findet, will d'Lea mol widder nit weiß, wu sie sie leye lo het.
Darum hämmer ihre irgendwann im Internet ä zweiti Elli kauft. Ä "Ersatz-Elli" also. D'Lea het denne Begriff nit so richtig verstande, unn uff eimol het sie ä "Elli" unn ä "Schatz-Elli" g'haa.
Eigentlich war die Idee, dass ma die ein' dann irgendwo in de Schublad uffhebe, damit ma sie immer findet, wenn d'ander verscholle isch. Aber die Schatz-Elli het sie dann nadierlich gar nimmi her gää. 's isch so witt gange, dass sie entweder mit beide Ellis het schloofe welle, oder dass sie unbedingt die Schatz-Elli welle het. Aber so ä Affetanz hämmer dann doch nit mitg'macht, unn inzwische het sich des widder g'legt.
Aber mir sinn trotzdem froh, dass mir zwei so Ellis hänn, will (mindeschtens) eini garantiert immer irgendwu verscholle isch.

Hauptsach, d'ander wird g'funde, weiß
De Bischemer

Dienstag, 17. August 2010

Monatsgedicht: Auguscht

... au wenn's ä weng melancholisch klingt, so isch es halt:

D'Däg sinn nimmi ganz so lang.
Wu isch denn der Summer hii?
Mancher frogt sich jetzt schun bang:
Isch denn des schun alles g'sii?

's schient, de Summer isch jetzt rum,
Nix meh mit "in d'Sunne liege"...
Langsam wird's mir echt zu dumm,
Müäß wohl in de Süde fliege?!?

Summernächt, so lang unn lau...
Hämmer lang schun nimmi g'haa.
Nur noch Wolke, dunkelgrau,
Glaube mir, de Herbscht fangt aa!


...aber der kann jo au noch ganz scheen sii, hofft
De Bischemer

Samstag, 14. August 2010

Endlich!

Grinsegesichter

Bin hit morge uffgewacht
Mit'm Strahle in 'nem G'sicht!
Fascht schun hätt ich lütthals g'lacht,
Will mich so de Hafer sticht!

Lang g'nüä war ich jetzt ällei!
Hit isch rum mit dere Rüäh!
Glaubsch jo nit, wie ich mich frei,
Vum Älleisii hab ich g'nüä!

Schun hit mittag isch's vorbey!
Ja, ich frey mich, nit züä knapp!
Endlich kumme minni drey,
Hol sie dann vum Flieger ab!


Alles widder im Lot, strahlt
De Bischemer

Mittwoch, 11. August 2010

Plapperrose

Hänn ihr schun ämol ä Plapperros uffg'macht, bevor sie am Bliäje isch? Also die Knosch an denne zwei Nahtstelle vorsichtig uffg'risse unn üssenander zoge?


Do sinn jo die ganze Blüteblätter drin z'sammegfaltet wie ä Fallschirm. Unn wemma die Blüteblätter anlangt, die sinn jo fiin un weich wie Seidediachli! Ich müäß do glich an den Spruch üss de Bibel denke: "Nit ämol Salomo mit all sinnene Schätz war so prächtig aa'zoge wie eini vun ihne"!
Ab unn züä findet ma sogar eine, die isch nit so dunkelrot wie die andere, sondern ganz hellrosa oder sogar fascht wiß. Komisch eigentlich. Ich red jetzt jo nit vun denne Mohnblüäme im Garde, die wu's in alle Farbe git, sundern vum stinknormale Klatschmohn, der eigentlich immer dunkelrot an de Strooße bliäjt...
Däd mich jo eigentlich ämol interessiere, ob die später noch rot werre däde, oder ob die dann als rosaroter Klatschmohn bliäje däde.

Weiß des ebber?, frogt
De Bischemer

Sonntag, 8. August 2010

Nachts...

Drusse wird's so langsam still,
Es verebbt de letschte Krach.
's schiint, dass jeder schloofe will,
Aber ich, ich bin noch wach.

D'Grille heert ma uff de Felder,
Ab unn züä ä Fledermüüs,
Langsam wird's do drusse kälter,
Doch ich will noch nit ins Hüüs.

Schau, wie d'erschte Sternli blitze,
Unn de Mond, der blinzelt au,
Ich bliib eifach drusse sitze
Will ich nit ins Bett mich trau.

D'Nacht sinkt immer schwerer runter,
's schiint ball Mitternacht zu sii,
Langsam bin nur ich noch munter,
Sogar d'Grille schloofe ii!

Also geh ich doch nach drinne,
Mach au alli Diire züä.
Ob ich jetzt wirr schloofe kinne?
Nei, bigoscht, ich find kei Rüäh!

Also fang ich noch an z'lese,
Dribbe, uff'em Kanabee,
Jedes Heftli, alter Käse!
Ach, wie wär jetzt schloofe schee!

Doch: Ällei in so 'me doofe
Große, kalte Doppelbett,
Sag, wie soll ma do denn schloofe?
Des isch wirklich gar nit nett!

Ja, ich sag's ganz unumwunde:
Mir fehlt minni Frau, oh Mann!
Langsam zähl ich echt die Stunde,
Bis ich bii ihr schloofe kann!


Do dämit isch alles g'sait, glaubt
De Bischemer

Freitag, 6. August 2010

Daheimbliebkalendergalerie

Will ich jetzt zwei Woche ällei bin hän d'Kinder jo Bilder fir mich g'molt. Unn jetzt will ich Eych mol ä kleini Galerie vun denne Bilder zeige, die wu ich bisher bekumme hab:

1. "Iisebahn mit Wohnanhänger" vum Lukas:


2. "Ä Riesefiir un zwei Feuerwehraudos" vum Lukas:


3. "Viel G'schenkli vun Lea fir Baba":


4. "'s Tipi vum Jakari" vum Lukas:


5. Unn als "Sonderpreis vun de Jury" wege 'nem Titel:
"Des isch eigentlich ä Schneck... aber do isch jetzt so viel druff bäbbt... die erkennt ma gar nimmi. Ja, unn drunter isch nix":


...do erkennt ma jetzt nit viel. Aber glaube mir, uff'em Original sieht ma au nit viel meh.. :-)


Wenigschtens do hab ich ebbis vun denne zwei, stüümt
De Bischemer

Mittwoch, 4. August 2010

Am Eiger

Des isch jetzt grad mol nix Badisch's, aber wer schun ämol vor'm Eiger g'stande isch, der het ä G'fühl däfir, wie wahnsinnig des do sii müäß:



Also ich däd's nit mache, weiß
De Bischemer

Dienstag, 3. August 2010

Ällei

Ällei sii isch doof!
Sither Sunndig sin minni drey Schätz widder in Öschtrich bii de Oma, unn ich bin ällei daheim. Dagsibber isch des jo nit so schlimm, 's git jo g'nüä z'schaffe. Schun ällei de Garde haltet eine jo uff Trab, unn als Einzelner kamma jo gar nit alles esse, was do so reif wird...
Aber obends unn nachts, do isch's schun komisch. 's Hüüs isch so still, keiner schwätz mit einem. Unn ins Bett gehn, do het ma schun gar kei Luscht, wenn niäme näbe einem schlooft! (Des het The Police schun lang g'wisst...)!


Aber immerhin hänn Lu unn Le fir mich widder ä "Adventskalender" baschtelt. Jede Dag derf ich ä g'molt's Bild oder ebbis Baschtelt's üsspacke! Damit mir die zwei Woche nit ganz so lang werre. So siäß... Ich wirr Eych ab unn züä mol zeige, was ich do bekumm.

Aber noch sin's noch elf einsami Däg, stüümt
De Bischemer