Montag, 30. September 2013

Schneewittchen unn Darth Vader

D'le singt jo sither ä baar Monate im Chor vun de "Bischemer Popkids" mit. Bis uff ihri Freundin isch sie d'Kleinscht in dem Ensemble.
Geschtern war großi Uffführung vun dem Musical, wu sie iistudiert hänn. Titel Schneewittchen unn Darth Vader!
Ällei des klingt jo schun schräg, aber warte erscht mol ab, wer in dem Musical noch alles ufftaucht isch: De Harry Potter, de Pirat Jack Sparrow, de Willy Wonka, d'rot Zora, de Yoda vun Star Wars, d'sibbe Zwerg, 's Rotkäppche unn d'Schümpf! Bii de letschtere isch übrigens d'Le däbii g'sii, nur so am Rand bemerkt...


Wie erwartet war des Musical ziemlich schrill. Nit nur, dass die Kinder de eigene Text fascht nit 'kennt hänn, au mit'me Singe war's bii manche nit ganz so witt her! Entsprechend hämmer uns 'es Lache au manches Mol verkniffe miän - schließlich war die meischte dert uff de Bühne mit höchschtem Eifer däbii! Unn des soll ma jo würdige!
Mit de Zitt, noochdem ma sich mol uff die bunt' Trupp iig'loo het, isch's dann au richtig luschtig g'sii!

Nur am End, wu Schneewittchen unn Darth Vader tatsächlich ä Liebespaar worre sinn, do war's dann doch z'ar iberzwerch, find ich!

Aber alli hänn ihren Spaß g'haa, versichert
De Bischemer

Donnerstag, 26. September 2013

Rucksackverluscht in Mexico

Min längschter Urlaub am Stück, des ware jo zehn Woche. Do bin ich erscht ä Woch durch Florida, dann sechs Woche quer (oder besser: längs) durch Mexico, unn am End nochmol drey Woche mit'em Wohnmobil durch de Weschte vun de USA.
Mexico, des war ä klassischer Rucksack-Urlaub. Mit'em dicke Rucksack uff'em Buckel, unn de kleine Tagesrucksack immer däbii. Oder besser g'sayt: Fascht immer! Irgendwänn war er dann nämlich weg!

Es war in Guanajuato. So ä g'miätlich's Kolonialstädtli: Alti Hiiser, engi Gässli, netti Mexicanerinne... 's hätt so scheen sii kinne!
An dem eine Dag simmer also uff'ere Bank im Park g'sesse unn hänn de Reiseführer studiert. Ma will jo 's beschte mache üss so ä baar Dag in'ere Stadt. Do setze sich zwei Maidli uns gegenüber, blinzle uns immer widder züe unn flirte mit uns. War jo au kei Wunder! Zwei großi, feschi Bursche wie mir, die steche unter all denne kleine Mexikaner halt schun rüss! Tatsächlich sinn die zwei Maidli dann au zu uns kumme unn hänn sich mit uns unterhalte welle. Aber zu dere Zitt hab ich jo grad mol 's Allernotwendigschte in Spanisch schwätze kinne - unn bii dem Maschineg'wehr-Gebabbel vun denne Einheimische war ich mit minnem Latein, äh, Spanisch, schnell am End!
Es war also ä ziemlich einsittigi Unterhaltung, unn nooch viel Schulterzucke, Noochfroge unn Radebreche simmer halt noch ä weng mit denne Maidli durch de Park flaniert. Nett war's!

Aber später, wu mir widder ällei ware, isch de Schock 'kumme: Unser Tagesrucksack isch furt! Den hämmer vor lütter Pläsier mit de Maidli uff de Parkbank stehn lehn, schiint's!
Nadierlich simmer im'e Affezahn z'ruck in de Park, aber do war kei Rucksack meh! Grande merde de kack!! Rucksack weg, beidi Kameras weg, Reiseführer weg! Aber am schlimmschte war eigentlich, dass in denne Kameras zwei fascht volli Diafilme drin ware!
Bii'm lokale Radio hämmer dann sogar noch ä Süächmeldung sende lehn, unn hänn am nägschde Dag bii'm Flohmarkt g'schaut, ob irgendwu unseri Kameras verkauft werre, aber sie sinn verschwunde bliibe...
Damit mir witterscht Fotos mache kinne, hämmer uns dann gliich widder ä neji Kamera 'kauft, aber der Diavortrag vun dem Trip het halt leider ä Lücke bii Guanajuato!


Unn er war schuld?? Die Fraue! lamentiert augezwinkernd
De Bischemer

Montag, 23. September 2013

Semeschtertreffe

Am Samschtig hämmer 's zwanzigjährige Jubiläum vun unserem Studie-abschluss g'fiirt! 's het zwar z'erscht keiner glaube kinne, dass des schun zwanzig Johr her isch, aber wu ma uns dann so gegesittig uff de Büüch unn d'graue Hoor g'schaut hänn, do isch's dann schun viel realer worre ;-)

Mir hänn uns zum Mittagesse in de "Bleiche" troffe, will des jo friäjer die klassisch Studente-Zuflucht in FH-Laufnähdi g'sii isch. Dänooch zu de FH, die inzwische allerdings nur noch "Hochschule" heißt unn etwa doppelt so groß 'worre isch. Was soll ich sage? Es sinn zwar drey neji Gebäude däzue kumme in denne zwanzig Johr. Aber im B-Block, wu mir immer g'sii sin, het sich erschreckend wenig verändert!
Eini vun unsere (eh nur drey) Kommilitoninne isch inzwische selber Professorin an de Hochschüäl, sie het uns also bii 'nere Privat-Führung die entsprechende Insider-Informatione gää kinne.

Wu mir in de große Hörsaal (bii anderen Hochschüäle heißt des jo großspurig AudiMax) nii sin, do hab ich doch tatsächlich ä Gänshütt uff'em Buckel bekumme - d'selbe abg'wetzte Holzsitz', d'selbe Klappdischli, d'griän Dafel... alles so, as wäre mir grad geschtern 's letschte Mol drin g'hockt! Wenn's nit wenigschtens ä Beamer unn Laptop-Anschluss fir de Professor gää het, ich hätt glaubt, ich hätt ä Zittsprung in d'Niinziger Johr g'macht!


Noochdem mir ä Ibberblick ibber d'Hochschüäl selber bekumme hänn, het sie sogar zwei Gruppefotos üss'em Studium uffg'legt. Peinlich, peinlich, wie mir dertmols rumg'loffe sin - aber mir ware halt Studente, gell?!?
Dann sich jeder nochmol selber vorg'stellt (oh Mann, de eine oder andere hätt ich echt nimmi erkännt!) unn kurz verzehlt, was er in de letschte zwanzig Johr so ang'stellt het. Ma sott jo nit glaube, dass mir alli 's selbe studiert hänn - do sinn total unterschiedlichi Lebenswege unn Karriere rüsskumme!
In denne Laborsäle, durch die ma dänooch durch g'loffe sinn, het sich so wenig verändert, dass so manchi Episode vun friäjer sofort widder hoch 'kumme sinn... wie de eine 's Messgerät g'schrottet het, wie manch einer üss'em Labor rüss g'floge isch, oder wie mir eimol d'Projektpräsentation zur "Stand-up-Comedy" g'nutzt hänn!

De Noochmittag hämmer dann in de Cafés am Offeburger Marktplatz zum schwätze g'nutzt, bevor ma zum Obendessen nooch Orteberg g'fahre sinn. 's het noch viel z'verzehle gää, unn entsprechend lang simmer dann noch z'sämme g'hockt!

Richtig scheen war's, meynt
De Bischemer

Donnerstag, 19. September 2013

D'Ortenau vun wittem (30)

Was soll denn des schun widder? Jetzt müäß schun d'Lendersbachhütti abg'schlosse werre, damit d'Vandale sie nit demoliere?? Des isch ä Schand!

D'Lendersbachhütti isch einer vun de wenige Plätz, wu sogar minni Kinder ä starker Bezug däzüe entwickelt hänn. In de letschte Johr sinn mir so manches Mol, wenn mir in Oberschopfe uff "Heimaturlaub" ware, nuff zum Zuckerwässerli g'wandert unn hänn an de Lendersbachhütti Würschtli 'grillt. Lu unn Le sinn mit ihre Cousins unn Cousine durch de Wald g'stromert, unn mir Erwachseni hänn uns in Ruh unterhalte kinne.

Inzwische isch's jo au fascht schun Tradition, dass ich am Samschdig mit de Sandra unn'em Lu im Wald jogge geh, wenn mir in Oberschopfe sinn. Do isch des Zuckerwässerli immer ä beliebter Anlaufpunkt, um z'verschnüüfe unn Wasser z'tanke. Entsprechend sehnt vor allem de Lu nadierlich immer de Moment her, wu d'Lendersbachhütti zwische de Baim ufftaucht, damit er unni schlecht's G'wisse mol Luft schnappe kann.

Okay, des alles geht au, wenn der eine Raum vun de Lendersbachhütti abg'schlosse isch. Aber es kann jo wohl nit sii, dass ma so ä Plätzli, was fir alli do isch, nit au fir d'Gemeynschaft züegänglich halte kann...

"Schäme Eych, Ihr Vandale!", rüäft
De Bischemer

Montag, 16. September 2013

Hamburger Unterkünft

Während minnem Studium hab ich ä Praktikum bii Philips g'macht. "Röhren- und Halbleiterwerke", Hamburg. Ä halb's Johr lang als Badener in de scheenschte ditsche Großstadt. Oder wie's bii'm Janosch ("Robinson Hase") heißt: "Hamburg, Welthafen"!
In dem halbe Johr hab ich an drey verschiedene Stelle g'wohnt:

Fir de erschte Monat hab ich vun'ere Studentin ä Zimmer in'eme Studentewohnheim zwische g'mietet. Des war praktisch, will's grad bii Philips um d'Eck war, unn ich jede Dag z'Füäß zum Schaffe hab laufe kinne. Des Wohnheim war direkt am Rand vun'eme kleine Park in'ere nette Wohngegend, do het ma's also güät üsshalte kinne.
Ich kann mich noch güät an die erschte Obende in dem Hochhüüs erinnere, wie ich üss'em Fenschter uff die Stadt nüss g'schaut hab, unn de Himmel war vun denne ganze Lichter daghell erleuchtet! Was war ich fasziniert vun derre Großstadt!
Leider war des Zimmer halt nit länger frey, unn dänooch hab ich au kein ander's Zimmer in dem Wohnheim meh bekumme.

Fir die letschte vier Monat hab ich ziemlich schnell ä Zimmer in'eme andere Studentewohnheim (Osterstrooß, ei U-Bahnstation hinter'm Hauptbahnhof) g'funde. Dert hab ich mit zwei Engländer in'eme Dreyer-Appartment z'sämme g'wohnt. Entsprechend kann ma die Zitt mit "Party, Party, Party" ziemlich kompakt z'sämme fasse...

Äber der Monät däzwische, der war ä Problem! Es war eifach nix Bezahlbar's z'finde!
Also hab ich erscht mol minni zwei Woche Urlaub g'numme.
Die andere zwei Woche hab ich als Zwische-Mieter in'ere ziemlich runterg'kummene Behausung unni warm's Wasser g'wohnt. Eigentlich hätt ich jo schun stutzig werre solle, wu der Besitzer (ä mittelalter, freakiger G'sell) statt "Moment mal" immer "Zement mal" g'sayt het... Aber ich war so verzweifelt, dass ich des "Loch" in sinnem Urlaub halt doch ibbernumme hab.
Es war allerdings so schmuddelig, dass ich obends lieber irgendwu in de Stadt unterwegs g'sii bin (zum Glück war's Summer), als heim z'gehn. Unn zum Dusche bin ich bii 'me befreundete Renter-Ehepaar im selbe Stadtteil 'gange...

Ich müäß sage, do het mir die Erfahrung vun Rucksackreise unn Unterkünfte in Entwicklungsländer echt g'holfe! Unn alli Impfunge hab ich zum Glück au g'haa, grins!


Aber so hab ich wenigschtens viel vun Hamburg g'sähne in derre Zitt, weiß
De Bischemer

Donnerstag, 12. September 2013

Mit'm Bus (unn Pablo Neruda) durch d'Pampa

Vor fascht genau zwanzig Johr (.. wie sich des widder anheert - bin ich echt so alt?!?) war ich mit'em E.T. in Chile unn Argeninie.
Drey Woche ware ma unterwegs, unn in derre Zitt simmer immer widder vun einem Land ins ander g'wechselt. Vor allem, will de Bus uff'em Weg nooch Feuerland (Ushuaia: D'südlichscht' Stadt uff de Welt!) halt immer zwische denne zwei Länder hin unn her pendelt. So isch's halt, wenn Landesgrenze mit'em Lineal 'zoge werre.
Bii jedem Grenzibbergang het's nadierlich au ä Üssreise- unn ä Iireisestempel gää. Ich hab mir die alli uff d'selb' Doppelsitt im Pass gää lehn, sodass die beide Sitte am End komplett voll ware! (Leider find ich denne alte Pass grad nimmi, sunscht hätt ich Eych jetzt ä Foto dävun präsentiert...)

Vun Osorno (in Chile) simmer in einem Rutsch nooch Punta Arenas (au in Chile) g'fahre. Etwa 2.000 Kilometer durch d'Pampa. Also d'ECHT Pampa! Ibber driessig Stunde het des düürt. Unn in derre ganze Zitt het's drusse (mit Üssnahme vun denne baar Städte, die ma ang'fahre sinn) nur Gras, Gras unn nochmol Gras z'sähne gää!
Zum Glück hab ich mir vor de Fahrt in Chile noch ä Gedichtbändli vum Pablo Neruda 'kauft, unn des hab ich dann mit Hilfe vun Wörterbüach unn Mitfahrer Stück fir Stück ibbersetzt. DES war scheen! Poetischi, melancholisch, bilderschweri Liebesgedichtli, wie sie hat nur ä Südamerikaner schriibe kann!
Ich däd Eych jetzt au gern ä Gedicht vun ihm serviere, aber bii de Ibbersetzung in's ditsche verliere die eifach de ganze Zauber, hab ich festg'stellt... Des isch bii Romane (vun de Isabelle Allende, dem Garcia Marquez etc.) viellicht "nur" ä Qualitätsverluscht, aber Neruda uff nicht-spanisch? Des geht gar nit!!

Übrigens: Wie's däzüe kumme isch, dass ich eins vun denne Liebesgedichte fascht fir ä Chilenin im Busbahnhof vor'trage hätt, des verzehl ich Eych dann viellicht ä ander's Mol.


Aber viellicht au nit, ibberlegt sich
De Bischemer

Montag, 9. September 2013

Dauerwelle

Was hänn Dauerwelle mit Doktorärbets-Plagiate z'düe? Lehn's Eych erkläre:

In minnere Schüälzitt, do hab ich doch tatsächlich mol, so fir etwa ä halb's Johr, Dauerwelle g'haa. Ich bin vun'eme Klassekamerad, der wu bii sinnene Eltere Frieseur g'leert het, däzüe ibberredet worre. Im Noochhinein eigentlich unvorstellbar, aber wohr...
Okay, 's ware die Achtziger, do ware alli ä weng verruckt, unn Dauerwelle ware echt in... (Ich will nit wisse, welchi Modesünde Ihr üss derre Zitt noch im Keller hänn...!)
Irgendwänn bin ich dann aber widder zur Vernunft g'kumme, unn hab die Welle rüsswachse bzw. abschniide lehn. Do dämit wär des Thema jo eigentlich au erledigt.

Wenn's do nit noch mindeschtens denne eine Kumpel vun mir git, der noch Fotos von mir üs derre Zitt het...
Unn do simmer dann au bii de abg'schriibene Dokterärbet: "Juristisch" sinn die meischte vun denne Vorwürf jo eh verjährt. Aber 's Problem bliibt, dass ma mit so'nere Sach eifach dauerhaft erpressbar bliibt... wie ich mit dem Dauerwelle-Foto...

Mit dem Kumpel müäß ich mich also witterscht güet stelle, grinst
De Bischemer

Donnerstag, 5. September 2013

Wuanderscht g'lese (8)

Vor etwa zwei Johr, do hab ich mich in unsere Firma fir ä Job in Shanghai beworbe. Wenn des klappt hätt, dann wär ich mit de ganze Familie fir drey Johr in die Megastadt 'zoge! Mir hänn zwar schun ä weng Herzklopfe g'haa, wie des wohl worre wär, aber es wäre uff jede Fall ä unvergesslich's Erlebnis worre, des isch sicher!
Leider isch's dann aber doch nit däzüe 'kumme.

Shanghai steht aber immer noch (unn immer mehr) ganz obe uff minnere Reiseziel-Lischte, unn wenn ich ebbis spannend's ibber die Stadt find, dann interessiert's mich immer ganz b'sunders.
Kürzlich hab ich ä Bericht mit Fotos g'funde, wu Fotos vun jetzt mit solche vun vor 26 Johr verschmolze worre sin! Schaue Eych des mol an! Es isch eifach unglaublich, was sich do entwickelt het! Des MÜÄSS ich mir eifach mol in echt anschaue!

Ich gib Eych B'scheid, wenn's sowitt isch, verspricht
De Bischemer


Montag, 2. September 2013

Zittreise

Am Wocheend war ich widder in Oberschopfe. Des kummt mir immer meh so vor, als wär's ä Reise in d'Vergangeheit:

Schun bii de Anfahrt durch Oberschopfe sieht fascht alles noch üss, wie ich's vun friäjer in Erinnerung hab. D'selbe alte Hiiser, d'selbe enge Strooße, unn sogar d'Audos kumme mir im Schnitt älter vor als im Rhein-Main-Gebiet.
Am Samschtig noochmittag um drey lütte d'Kircheglocke de Sunndig ii (was sogar 'em Lukas uffg'falle isch, will er des gar nit kennt). Etwa zu de selbe Zitt wird iiberall d'Strooß g'fegt, nur manchi Unentwegti mache sich schun zum Jogge unn Nordic Walking uff in de Wald.
De Garde vun de Mama isch picobello wie immer, unn uff de Länder (genau, do git's kei "Beete") stehn 's G'miäs unn d'Blüeme in Reih unn Glied. So viel, wie do wachst, kinn mir gar nit esse, also bekumme mir ebbe widder a Proviant-Paket mit uff d'Fahrt!
Internet git's bii minnene Eltere nit. Des hänn sie noch nie bruucht, unn des werre sie au nimmi bruche... Sage sie... Do müäß ich noch Ibberzeugungsärbet leischte.
Sogar min' Smartphone losst sich vun dem "Time warp" anstecke. Statt UMTS git's Internet-Empfang nur noch in EDGE-G'schwindigkeit, also quasi im Schritttempo. Do merk ich aber: Ich kann zum Glück au noch ganz güet "offline" sii! Also alles fascht wie vor zwanzig Johr.

Nur wenn ich dann uff de Strooß ä Schüälkamerad vun mir oder minnene Schwestere triff, dann denk ich: 'Oh Mann, isch der alt worre...' - aber des triff nadierlich uff mich genau so züe!

D'Zitt bliebt halt doch nit stehn, realisiert
De Bischemer