Samstag, 30. Oktober 2010

Meditation

Der Dag het hitt widder aag'fange...!
Lu unn Le hänn sich g'stritte unn gegesittig g'haue, unn dann sinn sie beidi in Träne züe mir kumme unn hänn g'joomert, dass de Andere ihm jo soo arg weh g'macht het.
Unn will ich des jo gar nit haa kann, wenn g'haue wird, hänn sie beide fir hit fir's Frühstück 's Nutella g'striche bekumme. Ei, do war aber ä G'schrey! Vor allem d'Lea het briält, als ob ich sie zwei Woche in de Keller sperre däd!
Aber 's Beschte war dann, dass d'Lea sich dänooch selber ä Teepäckli zum Frühstück üssg'süacht het. Unn zwar ä Yogi-Tee. Sorte: "Glückstee"!
So richtig lache hab ich aber dann miän, als ich den Spruch uff dem Schildli vun dem Teebeutel g'lese hab:



Wie wohr, wie wohr, nickt
De Bischemer

Freitag, 29. Oktober 2010

Irischi Impressione (3)

So, jetzt git's emol d'nägscht G'schicht üssem Irland-Urlaub:
In Dublin hämmer gege Schluss vum Urlaub d'Guinness-Brauerei b'sichtigt. Klar, uff denne B'süach hämmer uns schun de ganze Urlaub lang g'freyt, des war jo quasi ä Pilgerfahrt zum St James Gate (dert isch die Brauerei)!
Als mir am End vun dere Irland-Rundfahrt nach Dublin g'kumme sinn, simmer also als allererschter Gang zur Firma vum alte Arthur Guinness. Dert het mal halt die Führung ibber sich ergehn loh miän, het sich ang'schaut, wie 's Guinness braut wird, het ebbis ibber d'G'schicht vun de Firma im Guinness-Museum g'heert, nur damit ma am End in de Probierstubb 's Bier het trinke derfe. Mit 'eme andere Ditsche, den wu mir dert troffe hänn, hämmer uns dann in dere Probierstub feschtg'setzt:


(Die schwarze Balke solle unseri glasige Auge verdecke unn die Privatspäre vun de (inzwische mer oder weniger) anständige Litt schütze... (unn: Ja, do zähl ich mich selber au däzüä!) Aber Jessis, schaue nur uff die Hoor un d'Klamotte... Wildi Zitte ware des, oder??
Ich glaub, nach fünf oder sechs Halfpints (des sinn 0,3 Liter) hämmer uffg'heert un sinn heim g'wackelt... Meh oder weniger freiwillig, will sie d'Probierstubb abschliäße hänn welle...! So wie ich g'heert hab git's hit nur noch ein Glas pro Person...

Do het ebber ebbis g'lernt, schient's, meynt

De Bischemer

Dienstag, 26. Oktober 2010

Schallplattesünde

Bii mir im Schrank, do stehn jo noch ibber 150 Schallplatte. Ab unn züä, do heere ma (am Sunndig morge, wenn d'Kinder bii uns im Bett leye), au mol widder eine an. Einigi vun denne Schallplatte hab ich inzwische au uff CD, anderi als MP3 uff'm Computer. Do heert ma nadierlich die Schallplatt nimmi ahn, will's eifach z'unbequem isch.
Anderi aber, des sin so kleini Juwele. Do hab ich oft schun fascht vergesse, dass ich die hab, unn wenn ich dann bi'm Durchflippe so eini find, dann müäß ich sie nadierlich gliich ufflege unn ein, zwei Lieder höre.


Unn dann git's nadierlich au so ä baar Platte, die däd ich mir hitt sicher nimmi kaufe... Schallplattesünde ebe. Unn will Ihr's sinn, do loss ich jetzt sogar ä baar vun denne Sünde rüss:

- Die drey (!) erschte Platte vun de Whitney Houston (z'sämme mit Mariah Carey unn Celine Dion "die drey unüssprechliche" Sängerinne)
- "Abenteuerland" vun PUR... Jessis nei, wie konnt ich nur...!
- "DaDaDa" vun Trio... obwohl, des isch so schräg, des isch fascht schun widder güät!
- "Ganz oder gar net" vun Nicki (ja, bayrisch!)... aber ich glaub, die Platt hab ich sogar "entsorgt", des war echt züe peinlich...!

Unn sunscht? Anderi schittle zwar de Kopf, aber zu minnere Sammlung von Laura Branigan steh ich immer noch. Unn "Self Control" war sogar 's erschte Lieblingslied vum Lukas. Allerdings het er's immer "Oh-oh-oh... Pom" g'nannt - so wie's halt au im Refrain vun dem Lied g'spielt wird!

Unn im Prinzip klinge Schallplatte eifach scheener als CDs, findet
De Bischemer

Freitag, 22. Oktober 2010

Alti Liebe roschtet ... doch!

So ab un züä schau ich jo in denne Audo-Inserate im Internet, was fir Ente 's denn noch git, unn was die so koschte däde.
Vor'm Urlaub hab ich dann bii 'nere Werkstatt grad zwey Dörfer vun Bischem weg ä Ent g'sähne, die uff de erschte Blick gar nit schlecht üssieht.
Am'e Wocheene, als es grad am Weg g'lege isch, sin mir dann mol vorbey g'fahre unn ich hab ä Blick druf g'worfe. Het ganz ordentlich üssg'sähne, aber meh Zitt war nit, um sie genauer an z'schaue. Üsserdem hab ich do ersch noch ä mol dribber schloofe welle.


Jetzt hab ich kürzlich noch ämol in's Inserat nii g'schaut. De Priis isch plötzlich ganz g'heerig runter gange, unn do steht jetzt: "Div.Mängel. Tüv-Bericht dabei. Blech muss geschweisst werden. Ideal für Bastler".
Unn ä Baschtler mit Schweißgerät bin ich jetzt halt doch nit...
's schient also echt, als däd sich der heimliche Traum vun mir, doch noch irgendwann ämol widder Ent z'fahre, vun selber in Luft Roscht ufflöse...!

Echt schad, stüümt
De Bischemer

Dienstag, 19. Oktober 2010

D'Ortenau vun Wittem (5)

D'Bepo in Lohr wird saniert. Der Begriff "Bepo" war jo schun fescht etabliert fir d'Bereitschaftspolizei, wu ich noch ä klein's Kind war.
Unn d'Bepo g'hört eifach zu Lohr däzüe wie de Storcheturm unn d'Dammemühle... Darum isch's güät, dass do au Geld investiert wird!
Wu ich so viellicht fünf, sechs Johr alt war, do ware mir au mol an 'eme Tag der offene Tür bii de Bepo. Ich weiss des noch, will's do dävun ä Polaroid-Foto git, wu ich als kleiner Knopf mit'm Polizeihelm uff'm Kopf uff 'eme Poizeimotorrad sitz unn ibber alli vier Backe strahl. Unn sither dere Zitt hab ich als Kind immer Polizischt werre welle. Inzwische bin ich zwar froh, dass es nit so kumme isch, aber ich hab vor denne Männer unn Fraue, die wu den Job mache, noch immer d'gröscht Hochachtung!
Leider find ich des Foto im Moment nit, wahrschiens leyt des bii minnene Eltere in Eberschopfe im Schrank bii all denne alte Fotos... Aber am kummende Wocheend, do fahre mir eh widder mol uff B'süach hin. Wenn ich dran denk, dann kann ich des Foto jo mol süache.

Ich wirr's Eych dann wisse lehn, verspricht
De Bischemer

Freitag, 15. Oktober 2010

Monatsgedicht: Oktober

Ach, ä "Hoch" uff Dich, Oktober!
Dinni Farbe sinn so nett:
Kupfer, ocker, gold, zinnober,
Rapsgelb, braun unn violett.

Schau , wie glitzert doch die Sunn
Durch die Blätter, warm unn hell.
Morgenebel git's zwar schun,
Aber der verschwindet schnell.

D'ganz Natur isch bunt wie nie
Unn de Himmel strahlend blau
Gern däd ich ä Moler sii
Wenn ich üss'em Fenschter schau!

Könnt ich nur die Farbe hebe
Fir die dunkel Winterzitt...
Aber, wie so oft im Lebe
Weiß ich jo: Es geht halt nit!


Hoffentlich noch viel "goldener Oktober" wünscht uns alle
De Bischemer

Mittwoch, 13. Oktober 2010

Kaffeefahrt

Ich bin jo verruckt nach spanischem Kaffee. Dert hänn sie jo so ä b'sunderi Art Kaffee, der nennt sich "torrefacto". Do werre die Kaffeebohne mit Zucker g'röschtet / kandiert, dodurch bekummt de Kaffee so ä malzig-siäßer G'schmack. Des isch perfekt fir Milchkaffee! Hmmm!
Unn wu mir jetzt in Portugal ware, do simmer im Peneda-Geres-Nationalpark obe in de Berge bis direkt an d'spanisch Grenz kumme. Also hab ich mir's nit entgehn lehn kinne, durch die Wälder nunder bis ins nägschde spanische Dorf z'fahre. Acht Kilometer Serpentine de Berg nab, was ä Tour...!
In dem Dörfli dann het's gar kei richtiger Kauflade gää, sondern nur ä Zimmer mit Regale an de Wänd, wu's Ziigs drin g'stande isch. Unn 's halbe Dorf isch do rumg'hockt. Ich bin mir fascht vorkumme wie in Kuba....
Unn will ma jo in Spanie ware, hab ich au endlich widder uff spanisch mit de Litt schwätze kinne. Nit wie in Portugal, wu ma mit Händ unn Fiäß schwätze het miän. Also hab ich gliich g'froogt, ob's do Kaffee z'kaufe git. Die hänn mich schun in d'Kaffeestubb schicke welle, aber ich hab expliziert, dass ich jo Päckli-Kaffee (unn kei Tass Kaffee trinke) will.
Zwei Päckli Torrefacto-Kaffee het's gää, die hab ich gliich kauft! YEAH!


Der Dag war g'rettet, unn jetzt daheim schmeckt de Milchkaffee jetzt nochmol so güät, mit der Erinnerung!

Was macht ma nit alles, strahlt
De Bischemer

Montag, 11. Oktober 2010

's nägschde Lied!

Unseri heißgeliebt Stammdisco war friäjer jo d'Arche in Waldkirch. (Nit umsunscht git's jo die "Tribute to the Arche"-Homepage...)
Normalerwiis sinn de Kai unn ich jo zum Abrocke / Danze do hin g'fahre. War halt genau unseri Müssig... güäder, ehrlicher Rock!
Aber manchmol, do het halt eifach d'Stimmung nit g'stimmt. Oft het uns au eifach so ä Lied zum Anfange g'fehlt, eins, des eine mitg'risse unn zum danze triebe het. Will, wemma ämol am danze war, dann het ma meischten nur noch zum Trinke oder Schwätzli halte ä Paus g'macht.
Unn mit de Zitt het sich bii uns zwei dann in so Situatione ä Ritual iig'schliche: Wenn mir lang gnüä do g'hockt sin unn eigentlich längscht danze hän welle, dann het einer vun beide irgendwann vorg'schlage: "'s nägschde Lied..?!?"
Unn mit dem Vorschlag hämmer uns "moralisch" verpflichtet, z'sämme bii'm nägschte Lied danze z'gehn, egal was kummt. Unn de Deyfel isch ä Eichhörnli, nadierlich war 's nägschde Lied fascht immer Schrott. Also sinn mir zwei dann halt uff de Danzflächi g'stande, hänn d'Auge verdrillt unn hänn so güät's geht zu de Müssig danzt. Aber Spaß hämmer g'haa däbii!
Zum Glück isch dann meischtens gliich dänooch besseri Müssig kumme, so dass mir eigentlich fascht jedes Mol nassg'schwitzt, aber glücklich, vun Waldkirch heim g'fahre sin!

Des ware noch Zitte, räsonniert
De Bischemer

Mittwoch, 6. Oktober 2010

Typisch unseri Familie!

Unser Urlaub isch nadierlich widder typisch g'sii fir uns. Oder wie de Reiseführer ibber ä Stadtli in Portugal g'schriebe het: "Chaotisch, aber sypathisch"... (Bii uns müäß des nadierlich "symbadisch" heiße...)
Schun de Anfang war chaotisch. Ä Stund, bevor mir zum Flughafe hänn fahre soll, bin ich noch mit de Lea uff de Kinderstation vun de Uniklinik g'hockt unn hab sie durchchecke lehn! Will sie mit Fieber, Kopfweh unn total müüdrig zu mir ans Bett kumme isch. Unn des morgens am fünfi!
Aber im Endeffekt war's nix Schlimm's, wahrschiens so ä Art Reisefieber unn züä'ni Stirnhöhle.... Genau g'numme bin ich jo d'letschte drey Mol vor'm Urlaub mit de Lea noch im letschte Moment bi'm Doktor g'sii, so langsam wird des zur Routine...

Unn am letschte Dag, als mir grad zum Flughafe fahre hänn welle, do het de Lukas sin (tarnfarbegriän's!) Hotwheel-Audo vom Balkon runder uff's verwilderte Noochber-Grundstück keye lehn, unn de Verwalter vum Hotel het mit de Leiter ibber d'Müür stiege unn des Audoli süache derfe... Zum Glick het der's locker g'numme unn het 's Unkrütt durchwühlt. Wahrschiens het er selber Kinder unn kennt die Situatione...
Do kriege Ihr ä Iidruck, wie verwuchert des Grundstück wirklich üssg'sähne het:


Aber am End isch alles widder mol güät üssgange, wie sich's fir uns'ri Familie ebbe g'hört!

So sinn mir halt, grinst
De Bischemer

Freitag, 1. Oktober 2010

Bin z'ruck!

Boah! Ma sott jo nit glaube, wie scheen unn abwechslungsrich Portugal isch!

Süüferi Städtli, toller Strand mit wildem Meer, Wald unn Berg, lecker's Esse... unn nadierlich de Portwiin...!

Nur mit de Sprooch, do hännn sie's nit so! Des Portugiesisch, des soll ei Mensch ämol verstehn! Wenn ma Spanisch kann, dann kamma jo wenigschtens ebbis lese, aber wenn die schwätze, dann kannsch jo nit ämol ä baar Brocke verstehn, damit ma d'Sprooch errote kinnt. Des klingt immer so irgendwie slawisch...
Ab unn züä hab ich d'Litt uff spanisch ebbis g'froogt (wenn sie g'sayt hänn, dass sie spanisch kinne), aber g'antwortet hänn sie dann immer doch widder uff portugiesisch. Unn verstande hab ich widder nix!

Aber mir sin jo g'wohnt, mit alle Sprooche unn mit Händ unn Fiäß z'schwätze, do war des nit wirklich ä Problem!

Do noch ä baar erschti Iidrück vun de letschte zehn Däg:
















Die Zitt war so intensiv unn bunt, dass mir manchi Sache, die mir g'macht hänn, erscht jetzt bi'm Anüäge vun de Bilder widder iifalle....


Do ghn ma widder mol hin, glaubt
De Bischemer