Montag, 31. März 2014

Nairobi

's isch inzwische mehr als fuffzehn Johr her, aber an des bleede G'fühl kann ich mich immer noch erinnere:

In de zweite Woch vun unserem Mombasa-Strandurlaub simmer dann mit'em Bus nooch Nairobi g'fahre. Mir hänn's Busticket schun 'kauft g'haa, do simmer in Mombasa noch schnell in d'Tourist-Info, um ä weng Material ibber Nairobi z'hole. Do het die Frau schier d'Händ ibber'em Kopf z'sämme g'schlage, wie mir so naiv sii kinne, eifach so nach Nairobi z'fahre! Des wär jo lebensgefährlich!
Sie het dann arrangiert, dass mir am Busbahnhof in Nairobi vun ihrem Kolleg abg'holt unn ins Hotel broocht werre.

Morgens friäj, wu mir in Nairobi ankumme sinn, het uns dann ä Baum vun'eme Mann empfange. (Ich müäß immer an denne Schwarze üss "The green mile" denke, wenn ich dribber noochdenk...):



De Busbahnhof leyt nit wirklich in de beschte Wohngegend vun Nairobi, darum ware mir au ziemlich froh, dass er bii uns war. Vor allem aber, will er uns immer widder uff ä baar Lytt um uns rum uffmerksam g'macht het: "Der do, des isch ä stadtbekannter Krimineller..." oder "Die dert dribbe hänn schun mehereri Lytt ibberfalle" oder "Die do hätte Eych jetzt sicher schun üssg'raubt, wenn ich nit däbii wär"!

Ihr kinne Eych vorstelle, wie mir uns g'fühlt hänn. Dagsüber ware ma jo ziemlich entspannt, aber wu's dunkel worre isch, hämmer uns eigentlich nimmi uff d'Strooß traut...
Unn jetzt stelle Eych vor, dass mir am nägschde Obend widder z'ruck zum Busbahnhof hänn miän - aber diesmol ällei!
Minni Freundin isch mit'em üssklappte Daschemesser in de Hand rumg'loffe unn het immer nur g'sayt: "Wenn mich einer dumm anmacht, ich stich ihn ab, ich stich ihn ab!" Ich glaub, des war (g'fühlt) de längschte Spaziergang in minnem Lebe...


Aber im Endeffekt isch uns nix bassiert, weiß
De Bischemer

Donnerstag, 27. März 2014

Sansibar

So, des isch d'erscht vun de versprochene Afrika-G'schichte:

Ich bin mit minnere dertmolige Freundin "eigentlich" in Mombasa in'eme Strandhotel mit "All inclusive" g'sii. Aber fir uns als Rucksackler war des nadierlich untypisch, unn uff Dauer z'langwiilig. Also hämmer in denne zwei Woche zwei Mol fir ä baar Däg unser Zimmer ällei g'loo unn sinn furt.

Z'erscht also nooch Sansibar.
Was fir ä Erlebnis! Allei schun im Bus die 500 Kilometer hin unn widder z'ruck. Do versteht ma, was die Afrikaner mit "Hakuna matata" meyne - was jo so viel heißt wie "mach Dir doch kei Sorge...!" Egal ob de Bus ibberfüllt isch, ob's nix z'esse unn z'trinke git, d'Strooße g'sperrt sinn oder sunscht ebbis schief geht... Hakuna matata... Des wird schun!
Als Mitteleuropäer kriegsch jo die Krise, wenn de geplante Bus ä halber Dag lang eifach nit kummt, will de Mechaniker de Motor nit rechtzittig ans Laufe bekummt. Aber in Afrika? Kumm i hit nit, kumm i morge! Hakuna matata!
Dann hockt ma halt am Busbahnhof, schwätzt mit de Litt, schaut sich d'Gegend an, organisiert sich ebbis z'esse oder schlooft eifach ä weng... Irgendwänn wird ma schun weg kumme...

Unn Sansibar war des alles wert! Nit nur, dass die Insel immer schun so ä Traum vun mich war, sither ich in de Schüäl "Sansibar oder der letschte Grund" g'lese hab...
Die Altstadt mit ihre verwinkelte Gässli, wu mir 's trotz aller Anstrengung nit g'schafft hänn, zwei Mol genau de gliiche Weg heim z'laufe... De Strand, wu ma obends im'e historische Kolonialhotel mit'eme iiskalte Bier in Hand de Sunneuntergang beobachtet hänn... Oder die Gewürz-Tour, wu mir do mitg'macht hänn - Vanille, Muskat, Nelke, unn was weiß ich noch fir exotischi Sache mir do ang'schaut hänn... Vor allem aber die Litt, die so ganz anderscht als die Feschtland-Afrikaner sinn, dass ma sich gliich wohl fühlt bii ihne...

Unn wu ma grad däbii sinn: Hänn Ihr eigentlich g'wisst, dass de Freddie Mercury uff Sansibar gebore isch? Au ebbis, was fir die Insel spricht, gell?
Sansibar isch wirklich ä Insel, wu ich sofort widder hin geh däd. Unn falls Ihr mol in d'Nähdi kumme:


Nutze die Chance, plädiert
De Bischemer

Montag, 24. März 2014

Afrika

Will's in minnem "eigentliche" Verantwortungbereich im Büro immer ruhiger wird, hab ich kürzlich ä neji Uffgab däzüe bekumme. Ich soll mich fir unseri Organisation um Afrika kümmere.
Also nit um de ganze Kontinent. Zum Glück.
Obwohl - wenn ich mir denne Bereich anschau, wu bii uns "CEWA" heißt, dann isch's eigentlich grad immer noch g'nüe: "Central, East and West Africa". Also ei Mol quer durch, alles zwische Sahara unn 'em südliche Afrika...
Was do uff mich züe kummt, wird erscht in de nägschde Woche richtig klar werre. Uff jede Fall war ich vor kurzem schun im Trope-Institut unn hab de Impfschutz kontrolliere lehn. Wahrschiins wirr ich nämlich demnägschd im Flieger hocke unn do nunder fliege...

In minnem "friäjere Lebe" war ich jo au schun zwei Mol uff Urlaub in dem "CEWA": 's eine Mol in Kenia unn uff Sansibar, unn 's andere Mol im Senegal unn in Gambia.
Beidi Urlaube ware ebbis b'sunders, unn 's git so viel dribber z'verzehle, dass ich mindeschtens zwei, drey eigeni Blogartikel däzüe schriibe kann.
Ich verroot Eych jetzt nur so viel: 's eine war de erschte unn bisher einzige Urlaub, wu ich widder froh war, dass ich endlich widder heimfliege hab derfe. Unn de andere war ä Mischung üss Pauschalurlaub, Angscht unn "ä Traum wird wohr"...


Ball verzehl ich Eych mehr, verspricht
De Bischemer

Donnerstag, 20. März 2014

Matze unn die "Jeckyll & Hyde"-Briäf

Dass de Matze unn ich uns ä Wiili immer gegesittig d'Schüälhefte voll g'molt hänn, hab ich Eych jo schun verzehlt. Dr. Jeckyll an Mr. Hyde unn umgekehrt...
Aber irgendwänn isch des dann nimm g'nüe g'sii, um unseri Kreativität rüss z'lo.

Also hämmer ang'fange, uns gegesittig Briefli z'schriibe. Möglichscht frech, luschtig unn kreativ hänn sie sii miän, des war klar.
Die erschte Briefli hämmer noch ganz "formell" mit de Boscht g'schickt, aber mir sinn dann ball däzüe ibber gange, uns sie Briefli eifach in de Schüäl z'ibbergää. Des isch so witt gange, dass sogar unseri Kumpels schun druff g'wartet hänn, dass endlich widder so ä Brief ufftaucht isch...
Was hämmer doch fir vverruckti Ideeä g'haa: Geheimschrift, Klobabier, Puzzlestickli, Morsestreife, Zittungsformat, graviert's Blech, Papyrusrolle, unn was weiß ich nit noch alles...! Wenn ich mir des ibberleg, dann hämmer dertmols echt noch z'viel Zitt g'haa, müäß ich sage...

Unn hitt? Hitt git's "Krims & Krams". Aber wie so oft: Des isch ä anderi G'schicht, unn wird au ä ander's G'schichtli in dem Blog werre!


Ä scheeni Woch wünscht Eych
De Bischemer

Montag, 17. März 2014

D'Ortenau vun wittem (34)

Im Lohrer Stadtpark git's a neji Attraktion: Ä Streifespiegel isch uffg'stellt worre.

's schiint, der Spiegel isch im Irrgarte däzüe kumme. Was de Stadtpark (unn de Irrgarte) nadierlich noch interessanter macht. Unn mit de Zitt solle noch meh so Irrgarte-Statione däzüe kumme.
Do werre sich minni Kinder freye, wenn mir 's nägschde Mol in de Stadtpark geht... Die sinn eh schun so begeischter vun 'em Park, unn in dem Irrgarte näben'em Spielplatz sinn sie immer fir ä Wiili b'schäftigt. Aber sie gehn au gern mit uns durch die G'wächshiiser oder laufe um de Enteteich rum.
Nur wenn d'Sandra mol widder all z'lang im Rosegarte hänge bliibt, dann werre sie zappelig ;-)

Unn ich? Ich bin jo schun in de Schüälzitt, wenn d'letscht Stund üssg'falle isch, gern mol in de Staftpark nibber g'loffe unn hab ä Rundi drillt. Wobei ich zu sellere Zitt lieber bii de Wellesittich unn andere Tiere g'hockt bin, aber 's B'sundere am Lohrer Stadtpark isch jo eh de Gesamtiidruck mit denne viele verschiedene Impressione!

Also wenn Ihr schun länger nimmi im Stadtpark ware: Nutze de Frühling, wenn er jetzt endlich kummt, unn gehn mol widder hin!


Viellicht sähne ma uns jo sogar?, spekuliert
De Bischemer

Donnerstag, 13. März 2014

D'Hyäne

Währende 'em Studium, do hab ich ä b'sunderi Freundschaft mit fünf Freundinne g'haa. (Alles ganz platonisch, unn ich hab die fünf au schun vor'em Studium kennt...).

Alli ware sie Singles, mehr oder weniger uff Männerfang, unn sinn immer nur im Rudel uff'trete. Darum hänn sie bii uns in de Clique au de Spitzname "d'Hyäne" g'haa!
Oh Mann, was hänn die Wiiber läschtere kinne! Die hänn jeden Mann, wenn er nit iffbasst het, in de Luft zerrisse, darum war ihr Spitzname au mehr als g'rechtfertigt!
Allerdings hab ich, schiint's, nit in ihr "Beuteschema" basst (obwohl, do war jo noch... aber des g'heert jetzt nit do her!).
Mir hänn uns eifach nur güät vertrage, unn so hämmer immer echt viel Spaß mit'enander g'haa. Mir sinn au manches Mol mit'enander in d'Disco oder in ä Kneip 'gange, wu mir uns dann gegesittig Tips fir 's jeweils andere G'schlecht gää hänn.

Ich glaub, so mancher Mann isch neidisch g'sii, wenn ich do ällei mit fünf Fraue unterwegs war - bis er sie dann nähder kenne g'leert het, hihi! De eine oder andere vun minnene Kumpels het ibber die Johre au versüacht, mit de eine oder andere vun de Hyäne anz'bändele, aber ebbis Dauerhaft's het sich do drüss nie ergää.

Unn wie's so isch, sinn dann mit de Zitt au bii ihne anderi Männer in's Spiel 'kumme, unn des Rudel het sich immer witter üffg'löst. Unn mir isch's ähnlich 'gange: Nur noch mit zwei vun denne bin ich immer noch in lockerem Kontakt, die andere drey sinn sither Johrzehnte vun minnem Radar verschwunde.


Aber den Name "d'Hyäne", den werre sie wohl ihr Lebdag nimmi los, lacht
De Bischemer

Montag, 10. März 2014

Was ä komischer Geburtsdag!

Geschtern isch d'Le jo sibbe worre. Aber ich müäß sage, es war ä ziemlich komischer Geburtsdag...

's het schun dämit ang'fange, dass ma am Samschdig bii Bekannte ware, wu ma bis spoot in d'Nacht bliibe sin. Also hänn dann pünktlich um Mitternacht alli "Happy Birthday" g'sunge. Fir d'Le het des aber gar nit basst, will in ihrem Kopf de Geburtsdag erscht nooch'em Schloofe unn Uffwache anfangt. Also hämmer erscht mol uff's Gratuliere verzichtet.

Dann isch au noch de Lu krank g'sii - Darmgripp! Schun nachts unn morgens het er mehrmols "Meggili babbelt", unn entsprechend schlapp isch er rum g'hängt. Au ich hab zitwiis Büchweh g'haa, aber bii mir het sich's wengschtens in Grenze g'halte.
Uff de frisch 'backene Geburtsdagsküache unn die leckere Schnitzel, die's zum Mittagesse gää het, het aber geschtern fascht keiner Appetit g'haa...

Däzüe isch au noch kumme, dass d'Le noochmittags mit ihrere Danzgrupp ä Ufftritt bii'm "Tanzfieber" g'haa het. Um halber zwei hab ich sie schun zum Schminke unn Probe furt broocht, unn vun kurz nooch drey bis halb sechs war d'Sandra mit ihre in de Hall g'hockt.
Mit g'miätlichem Geburtsdagskaffee unn Sunneschiin war also nit viel. Aber 's war de Le ihr Wunsch, die alli Danzgruppe noch anz'schaue, unn des soll jo an so 'eme Dag au priorität haa, gell?

Wenigschtens hab ich morgens schun mit de Le ä Runde uff'em Radweg zum Verkehrsübungsplatz drillt. Sie het nämlich fir ihri Bubb ä Sturzhelm unn Kindersitz fir's Fahrrad bekumme, unn die hämmer nadierlich üssprobiere miän!

Obends hämmer denne Dag dann mit "Schweinchen Babe" üssklinge lehn, unn dann ware mir au alli widder ziemlich z'friede mit dem Sunndig.
Unn noochher steht dann noch de Kindergeburtsdag an - falls sich de Lea ihr Büüchweh vun hitt morge widder verzoge het.


Genieße denne sunnige Määndig, appelliert
De Bischemer

Donnerstag, 6. März 2014

De "Dealer" Martin

Minner erschte Computer war ä Atari 520 ST. Mit hoch ufflösendem Schwarzwiss-Display unn 3 1/2 Zoll Floppy. Manchi vun minnene Kumpels hänn zu derr Zitt a Commodore 128 oder Amiga g'haa, aber ich war mit dem Atari ganz z'friede.

Des het nadierlich ziemlich viel mit de Programme z'düe g'haa, die's fir so ä Computer gää het. Unn ich war immer güät versorgt, will ich de Martin g'haa hab. Minner Dealer!
Eigentlich war er jo gar kein "Dealer", sondern ehnder ä "Distributor". Er het nämlich die Progrämmli gar nit verkauft, sondern sie mir umesunscht gää. Was, wenn ma's genau nimmt, ganz scheen uneigenützig war. Ich hab ihm nämlich im Gegezug fascht nie ebbis mitbringe kinne. Ich hab nur ein einziger Studiekolleg 'kennt, wu au ä Atari g'haa het. Unn wenn ich vun dem mol ä nej's Programm bekumme unn des dann 'em Martin mit broocht hab, dann het er's fascht immer schun selber uff de Feschtplatt g'haa.
Apropos Feschtplatt: Des war dertmols noch ä kleini Sensation. Ich hab mit denne Floppy Disks rum jongliert, was nadierlich die Menge vun neje Programme pro B'süach ziemlich beschränkt het. Meischtens hab ich so ä Handvoll vun alte Diskette mitbroocht, wu ich die Programme g'löscht hab, die ich am wenigschte bruucht hab.

De Martin aber, der isch mit sinnere 20 MB Feschtplatt do g'hockt unn het eifach Programm um Programm g'lade... Lösche?? Mache ma nit! ... Programm XY?? Hab ich schun! ... Was süachsch?? Do isch es!
Egal ob's Zak McKracken, King's Quest, Degas Elite, Vermeer, WordPerfect, Campus CAD oder sunscht ebbis war - vum Martin hab ich's bekumme! Er war dertmols quasi Google unn NSA im Kleine: ä lokali Datenkrake :-)

Irgendwänn hab ich denne Atari dann an ä Bekannter quasi verschenkt, kann ich mich erinnere.

Eigentlich schad, findet jetzt
De Bischemer

Dienstag, 4. März 2014

Z'spoot!

Ja, ich weiß. Eigentlich kummt de erschte Blogartikel in de Woch am Määndig, unn jetzt isch's schun Zischdig... Aber Ihr wisse sicher au, wie nooht Bischem bii Mainz leyt. Also kinne Ihr Eych au vorstelle, dass ich am Rosemontag ebbis anders (ich hab nit g'sayt: bessers!) z'düe hab, als am Computer z'hocke unn z'schriibe...!

Die Bischemer sinn geschtern mit'em Zug zum Zug - was schwieriger war, als es sich anheert! Am Bodeheimer Bahnhof sinn nämlich drey (!) Züg durchg'fahre, unni ebber mitz'nemme. Sie ware nämlich schun rappelvoll, do hätt küüm noch ebber nii basst.
Zum Glück isch nooch'em dritte gliich ä Sonderzug iig'setzt worre, unn der war so leer, dass ma nooch'ere Stund Wartezitt wenigschtes im sitze nooch Mainz g'fahre sinn.

Bis mir dann also an de Kaiserstrooß (fascht bii minnere alte Wohnung) g'stande sinn, isch schun d'Zugnummer 68 dran g'sii. Was au heißt, dass ma de Bischemer KMV knapp verpasst hänn. Schad... Aber bis dann irgendwänn d'Zug-Ent kumme isch, hämmer noch grad g'nüe z'schau, Helau schreye unn Kamelle fange g'haa.
Nit nur d'Kinder ware dann miäd, sondern mir alli. 's het dann au widder g'langt mit dem ganze Müll, denne Glasscherbe unn B'soffene... Also hämmer noch ä weng ebbis g'esse unn sinn z'ruck zum Bahnhof g'wackelt. Schnell noch ä baar frische Kreppel fir daheim 'kauft, unn dann nix wie ab ins beschauliche Bischem!

Ma glaubt nit, wie anstrengend Zug-schaue isch, stüümt
De Bischemer