Freitag, 31. August 2012

Zwetschgeküache

Jetzt geht sie widder los, die Zwetschgezitt! Ich hab die Woch schun de erschte Zwetschgeküache g'macht. Nadierlich mit Hefedaia, wie sich's g'heert.
Wenn ma zu dem Küache dann noch ä weng Schlagsahne bekummt, dann gitt's doch schier nix Besser's, oder? Do däfiir loss ich jedi Sahnetort stehn!
Uff de andere Sitt het frischer Hefedaig mit Zwetschge au sinni Noochteile... Oh Mann, was het's mich vorgeschtern durchg'risse! So Büchgrummle hab ich jo schun lang nimmi g'haa! Ich hab jo echt denkt, 's isch irgendebbis Ernschtes. Aber so kummt's halt, wenn ma sich selber nit im Griff het bii dem leckere Küache!

Unn trotzdem wirr ich bii'm nägschde Mol widder genau so nii haue, weiß
De Bischemer

Montag, 27. August 2012

Bigge-Revival

Des war widder ä Wocheend, ich kann Eych sage...!
Mir ware zelte, will mir des alljährliche "Bigge-Revival" abg'halte hänn. Unn dies Johr simmer tatsächlich widder uff'em selbe Campingplatz an de Bigge g'sii wie vor zwei Johr.
So güät wie alli ware däbii: 's Graßmanns, beidi Mutzels, Holger, Anne, Iris, unn mir nadierlich... Nur de Björn, der het sich 'druckt, obwohl er (gege alli Plän) gar nit uff großer Bulli-Tour isch...

Fir's vorherg'sayte Rägewetter hämmer eigentlich noch Glück g'haa. Am Friddig hämmer d'Zelt uffbaut, 'grillt, 'gesse unn einiges 'trunke g'haa, bis es dann irgendwänn spätobends doch noch anfange het z'rägle. Aber do simmer bii uns ins Vorzelt z'sämme g'ruckt, des het schun basst.
Genau so fir's Frühstück, des war halt ziemlich "g'miätlich" do drin. Däfir war dann de ganze Samschdig traumhaft's Wetter, sogar in de Bigge schwimme gehn hämmer kinne!
Nachts het's dann ang'fange, richtig z'rägle, sodass mir bis zum Frühstück küüm üssem Zelt rüss sin.
Wenigschtens het's dänooch uffg'heert, damit mir alles nit au noch im Räge hänn abbaue unn verstaue miän. D'Zelte sinn zwar nass, aber die trockne au widder.

Alles in allem war's echt widder lohnenswert, will die ganze Litt eifach so klasse sinn. So ä Wocheend isch de ganze Schloofmangel unn de Huddel wert, den ma fir so ä Campingwocheend in Kauf nemme müäß.

Nägschdes Johr widder, des isch klar, weiß
De Bischemer

Donnerstag, 23. August 2012

Jürgens Bolizischteflirt

In unsere wilde Johr, do war ich jo viel mit'm Jürgen unterwegs. Unn dertmols (ob sich des inzwische g'ändert hett, weiß ich nit) war de Jürgen bekannt däfir, dass er unni Hemmunge alle Fraue, die ihn interessiere, in jedere Situation anbaggert unn züägetextet het. (Ich kenn sogar zwei Fraue, die in de Disco immer schnell uff's Fraueklo verschwunde sinn, wenn sie ihn kumme sähne hänn...)
An dem eine Obend, vun dem ich Eych jetzt verzehle will, simmer z'sämme in de Arche g'sii. Also in unsere Rockdisco, die wu dertmols quasi unseri zweit Heimat g'sii isch. Ich hab grad ä neji "Eroberung" g'macht g'haa unn de ganz Obend mit ihr g'schwätzt. Morgens gege drey, wu d'Arche dann züe g'macht het, hämmer sie dann noch heim g'fahre. Will sie in Kollnau g'wohnt het, war's jo eh nur ä Katzesprung quer durch Waldkirch.
Euphorisch, wie ich grad war, bin ich wohl "ä weng" z'schnell durch's Städtli g'heizt. Unn prompt isch hinter mir s'Blaulicht an'gange, unn ich bin vun de Bolizey kontrolliert worre. 's volle Programm, mit Üssstiege unn Koordinationstescht, zwecks Alkoholkontroll. Zum Glück war ich stocknüchtern, unn so isch's dann au bii 'ere mündliche Ermahnung bliibe.
Des eigentlich Spannende (oder fir mich Irritierende) war aber, dass de Jürgen vum Beifahrersitz üss während dere ganze Prozedur die Bolizischtin an'baggert het! Vun wege "Ey, ich kenn Dich, ich hab Dich doch vor kurzem schun mol troffe...", "echt ä cooli Jacke hesch do an...", "welle mir nit mol z'sämme uff Tour gehn..." unn so...
Der het ECHT kei Skrupel g'haa... Mich hätte die fascht verhaftet, unn er het nur an 's nägschde Abenteuer denkt...

Was war ich froh, wu die widder weg ware, erinnert sich
De Bischemer

Donnerstag, 16. August 2012

D'Ortenau vun wittem (18)

Wie scheen isch des denn?!? Do het Radio Ohr ä Wettbewerb zum Badnerlied g'macht, unn so viel Strophe ibber's scheene Badnerland sinn rüss'kumme! Aber ein Ort fehlt nadierlich noch... In dem Sinn:

Min Herz, des hängt an einem Ort,
Will immer widder hii,
Unn wer mich kennt, der weiß sofort,
Des kann nur Oberschopfe sii!

Immer scheen lütt mitsinge, die Hymne, appelliert
De Bischemer

Dienstag, 14. August 2012

Genau gliich...

Geschtern war jo bii uns widder de erschte Schüäldag. Mit Biacher in d'Schüäl schleppe, Hefte unn Arbeitssache kontrolliere unn so witter. Viel meh isch nit bassiert... Noch nit mol de Stundeplan het's gää, des düürt noch ä baar Dääg.
Aber geschtern obend het de Lu schun ä wichtigi Erkenntnis parat g'haa: "Also eigentlich isch in de zweite Klass gar nix anders als in de erscht", het er bi'm Obendesse sinniert...

Mol schaue, ob des noch acht, zehn Johr anhaltet, grinst
De Bischemer

Montag, 13. August 2012

E.T. unn sin Raumschiff

De E.T. hab ich eigentlich bi'm Kicker-Spiele im Grünspan-Pub in Lohr kenne g'leert. Mir hänn uns schnell so güät verstande, dass er mich regelmäßig in Siegen b'süacht het, unn dass mir sogar zwei Rucksack-Urlaube (nooch Chile / Argentinie, unn mit'em Kai nooch Malaysia) z'sämme g'macht hänn.
Wie sich's bii dem Spitzname g'heert (des sinn sinni Initiale) het de E.T. nadierlich au ä Raumschiff g'haa. Es war ä Audi 100 Coupé, mit allem Pi, Pa, Po. Zu derre Zitt, wu mir andere Käfer, Ent' oder irgendwelchi alte Kuschte g'fahre hänn, do war 'em E.T. sin Audo echt einmalig. Unn will de E.T. au noch gern Audo g'fahre isch, simmer dann halt ziemlich oft "in vollem Komfort" durch d'Gegend g'fahre.
Ich wirr nie vergesse, wie mir eimol im tiefschte Winter im "Milieu" in Hausach ware. Drusse het's g'schneyt, aber de E.T. war ganz entspannt. Wu mir dann am End 'nüss uff de Parkplatz 'kumme sinn, do hämmer au g'wißt, warum: Dank Standheizung mit Funkfernbedienung isch do, zwische all denne iig'schneyte Audos, des Raumschiff g'stande, schneefrey unn uff 20 Grad vorg'heizt!
Ihr kinne Eych denke, wie mir 'glotzt hänn...

Schad, dass unser Kontakt iig'schloofe isch, findet
De Bischemer

Donnerstag, 9. August 2012

's erschte Euro-Päckli in Tucson

Dass de Euro am 1. Januar 2002 iig'führt worre isch, wisse Ihr sicher alli noch. Unn als "Vorbereitung" het's jo ä baar Woche vorher schun so Päckli mit Euro-Münz gää, damit sich d'Litt an des neye Geld hänn g'wähne kinne.
In derre Zitt war ich aber grad ä baar Monat lang in Tucson in Amerika. Während in Europa also alli Litt die neje Geldschiin unn Münze üssprobiert hänn, hab ich de bekannte Huddel mit de Dollar-Note g'haa, die wu alli so verflixt ähnlich üssähne unn au noch glichlig groß sinn...

D'Sandra het dann, wu sie uff B'süach kumme isch, so ä Euro-Päckli mitbroocht. Do simmer dann also im Hotel g'hockt unn hänn die neye Münze uff uns wirke lehn. Mol ganz ehrlich, ä "Liebe uff de erschte Blick" isch's sicher nit g'sii...!
Unn dann erscht, wu ich im Februar heim 'kumme bin... Iiberall het ma mit Euro zahle miän, ich hab (bis uff des Probe-Kleigeld) nur D-Mark in de Dasch g'haa. Unn die komische Geldschiin hab ich ersch mol kenne lerne miän. Als erschtes hab ich, soweit ich weiß, am Bahnhofskiosk ä Ziddung g'kauft, unn hab die Zwanziger- unn Fünfer-Schiin g'hörig durchänander broocht.

Unn hitz'dag, in de Euro-Krise, wird ma jo fascht widder nostalgisch, wenn ma an die alte D-Mark-Geldschiin denkt.



Oder wie geht's Eych däbii?, froogt
De Bischemer

Montag, 6. August 2012

Endspurt...!

So, ball hab ich's g'schafft! Noch ei Dag ällei, dann sinn die zwei Woche rum!
Morge hol ich die drey widder vum Flughafe ab. Ich bin mol g'spannt, ob die Kids denne Abschied vun de Oma güät verkrafte. Geschtern allerdings, do hämmer g'skyped, unn do het d'Lea schun ganz scheen de Moralische g'haa... "Ich will zu minnem Babba", "ich find des bled, dass mir getrennt sinn" etc... Also DIE freyt sich sicher, wenn sie widder daheim isch!
Unn ich sowieso! Es isch zwar scheen, wenn ma mol ebbis g'schafft bekummt unn selber bestimme kann, was ma so mache will. Aber vor allem so ä Wocheende unni "Ansprooch" vun sinnene Liebschte isch schun ganz scheen lang...!

Ich bin halt ä Familiemensch, weiß
De Bischemer

Donnerstag, 2. August 2012

De 3. Oktober 1990

So manchi Däg, die vergißt ma eifach nit. Do kamma sich ans Datum erinnere, unn au genau sage, was ma an dem Dag g'macht het. De 11. September 2001 isch nadierlich so einer, do simmer sicher einig. Do dävun will ich jetzt aber gar nit rede.

Jetzt geht's nämlich um de 3. Oktober 1990... Klar, Wiedervereinigung, werre Ihr jetzt sage. Aber ich hab die Berichte vun de ganze Fiir an dem Dag nur im Radio g'heert. Unn zwar im Bus in Brisbane, Australie. De Kai unn ich ware sechs Woche lang dert unte unterwegs, unn an dem Dag hämmer ebbe in Brisbane ä Känguruh- unn Koala-Park b'süacht.
Ich weiß noch g'nau, wie die Australier alli so interessiert an unserer Wiedervereinigung ware, es uns aber ziemlich kalt g'loo het. Fir mich war's jo au kei WIEDER-, sondern nur ä Vereinigung. Dass es in Ditschland zwei Staate git, des war fir mich normal. Ich hab 's ganze Lebe nix anderes 'kennt.

Uff de andere Sitt weiß ich noch, wie ich, so um de Jahrtausendwechsel, mol in Bonn im "Haus der Geschichte" war, unn ä Mann sinnem Kind verzehlt het, dass es friäjer "zwei Ditschland" gää het. Der Teenager het DI Zitt gar nimmi selber erlebt, isch mir dert ersch mol klar worre. Fir ihn war 's vereinigte Ditschland de Normalzüestand...

Ihr sähne, ich bin längscht "Zeitzeuge", grinst
De Bischemer