Mittwoch, 31. Dezember 2014

Silveschtergedanke

's isch Silveschter, Johresend...
Wu isch denn des Johr nur hii?
D'Zitt isch au so schnell verrennt...
Isch nit grad noch Summer g'sii??

Aber nei' - so lang isch's her
Dass es sunnig war unn warm.
Trotzdem wird mir 's Herz nit schwer,
Au de Winter het sin' Charme!

Fenschtersinge, Glühwiin, Schnee,
Kerzelicht in jedem Hüüs...
Doch die Zitt, sie het noch meh',
Schließlich klingt des Johr jetzt üss.

Kalter Froscht unn warmes Herz,
Feuerwerk am End vum Johr.
Mancher Wunsch fliägt himmelwärts
Wie d'Rakete, kummt's mir vor.

Voller Hoffnung fangt ma's an
Morge dann, mit nejem Schwung.
Es isch wirklich ebbis dran:
Jeder Anfang hält uns jung!


Ich hoff, Ihr fange's wirklich güät an, wünscht
De Bischemer

Sonntag, 28. Dezember 2014

Schnee? Schnee!

Wie so oft in de letschte Johr, so simmer au dies Mol ibber Wiihnachte zu de Schwiegereltern nooch Kärnten g'fahre. Uns war schun vorher klar, dass es kei wissi Wiihnachte gää wird.

Aber dass uns dann geschtern ibber's Internet die ganze Meldunge g'schickt werre, wie's in Bischem schneyt, während's bii uns in de Berge noch griän isch, des war schun echt arg...

Dann aber, endlich, isch hit Nacht de Schnee au in Kärnten ang'kumme!
Ski unn Rodel guät, däd ich mol sage! :-)

Viel Spaß mit de wisse Pracht wünscht Eych
De Bischemer

Donnerstag, 18. Dezember 2014

M'Bour

Wu ich uff Rucksackurlaub im Senegal war, do bin ich nadierlich viel mit'em Bus vun Stadt zu Stadt g'fahre. Ma will jo schließlich au ebbis sähne vum Land, gell?
Uff'em Weg vun unn widder z'ruck nooch Dakar bin ich dann au durch ä Stadt g'fahre, wu M'bour heißt. Normalerwiis merk ich mir selte die Näme vun de Städt', wu ich nur durchfahr, aber M'Bour isch mir hänge bliebe. Die Stadt isch nämlich so groß, dass ma ä ganzes Wiili uff de Hauptstrooß durchfahrt, aber in derre genze Zitt sieht ma kei einzige g'teerti Strooß!

Ehrlich wohr! Die Stadt isch etwa so groß wie Mainz, aber ma sieht grad mol drey geteerti Durchfahrtsstrooße! Alli andere Strooße sinn üss Dreck unn Sand! Kann ma sich so ebbis vorstelle??
Schun bii'm erschte Durchfahre het mich des so fasziniert, dass ich bii de Rückfahrt doppelt so güät uffbasst hab. Unn tatsächlich - quasi alli Syttestrooße sinn grad mol besseri Feldweg!
Viel touristischi Infrastruktur hämmer in derre Stadt au nit g'sähne, entsprechend gern simmer dann nadierlich au widder witter g'fahre.

Allerdings het mich des dann so b'schäftigt, dass ich dänooch im Internet recherchiert hab. Unn was soll ich Eych sage? Einigi vun denne "Sandstrooße" sinn tatsächlich g'teert, aber quasi komplett mit Sand verschüttet. Schaue do:



Es isch also (wie au anderschwu) 's Problem, dass d'Sahara sich immer mehr üssbreitet.
Unn mir joomere schun, wenn d'Kinder ä weng Sand vum Spielplatz oder vum Sandkaschte mit ins Hüüs schleppe...


Wie güät geht's uns doch, stüümt
De Bischemer


P.S.: Des war jetzt minner sechshundertschte Blogartikel! Wow!

Montag, 15. Dezember 2014

Zivildienschtg'schichte (7)

Nebe de Zitt bii "minnere" Hüüswirtschaftslehrerin hab ich au noch anderi Litt betreut in minnem Zivildienscht. Eini vun de liebschte war mir immer d'Caroline.

Sie war schun witt ibber niinzig, unn d'Erinnerung war bii ihre nimmi ganz fit. Vieli Johre het sie wohl in Amerika g'lebt, entsprechend oft isch sie ins's Englische verfalle, wenn sie mit mir g'schwätzt het. Do het's bassiere kinne, dass sie mich g'frogt het:" Sag mol, Darling, kann ich bitte ä Napkin bekumme?" Dass sie do bii'm Esse gern ä Serviette g'haa het, des hab ich erscht durch Noochfroge rüss bekumme.

Apropos esse: D'Caroline (sie het sich selber jo au amerikanisch, also [Kärolein] ünng'sproche) het zwar nur noch ein einig's Zähnli im Mund g'haa, het aber fir ihr Lebe gern 'gesse. Unn wenn im Esse ebbis war, was sie nit kaue het kinne, dann het sie's flink in d'Hand g'spuckt unn hinter sich in d'Spüle g'schmisse.

Sie war zwar durch ihri Verwirrung ziemlich hilflos, aber immer freundlich unn höflich. Bii ihre hab ich so manches Mol an denne Spruch denkt, wu mir mol einer in de Zivildienschtschüäl verzehlt het: "Wenn im Alter de Geischt nochlosst, dann siehsch, wie die Litt wirklich sinn: D'Güäte werre noch liäber, unn die Böse werr noch wiäschter!"


D'Cäroline war definitiv eini vun de Liäbschte, weiß
De Bischemer

Donnerstag, 11. Dezember 2014

Wuanderscht g'lese(17)

Ä Mangel an Kochsendunge unn Reezeptblogs im Internet git's jo wahrlich nit, oder?

Was 'es Fernsehe angeht, do war bii mir spätestens nooch "Lanz kocht" Schluss... All die ganze Kochshows, Löffili-Wettbewerbe unn Restaurantretter kinne mir g'stole bliibe.
Unn wenn ich im Internet tatsächlich mol ä Rezept bruuch, dann reicht "www.chefkoch.de" allewiil üss.

Unn trotzdem git's ein spezieller Koch- unn Backblog, wu ich mir "gebookmarked" hab, unn des isch "Schnuppschnüss ihr Manzfred". Do däbii isch Schnuppschnüss d'Autorin vun dem Blog, unn Manzfred isch ihr Manz-Backofe, wu die ganze Köschtlichkeite erschaffe werre.

Vun leckere Brotrezepte (ich sag nur: Hokkaido-Milchbrot) ibber Suppe (Marokkanischer Linse-iitopf, irgendebber?) bis züe komplette Menüs (wie wär's mit Rote Bete Carpaccio mit gratiniertem Schafskäs unn Friséesalat?) git's do alles, aber der Schwerpunkt leyt ganz klar uff Küache unn Torte. Bii 'ere Süßschnut wie mir isch des nadierlich ä unendlichi Inspirationsquelle...! Ich sag nur "Schoko-Amarena-Kirsch-Küache im Glas" oder "Mailänder Makronetort"...

Also wenn Ihr mol widder Luscht zum Backe hänn, aber nit wisse, was es gää soll, dann schau bii de Schnuppschnüss nii!


Aber behalte Eyri Woog im Aug', warnt
De Bischemer

Montag, 8. Dezember 2014

G'ständnis!

Langsam fang ich an zu spinne,
Wege Dir! Jetzt bass mol uff:
Bisch ä Fescht fir alli Sinne,
Nur mit Dir bin ich güät druff!

Schun Din' Anblick losst mich schwärme...
Wenn ich Dich so vor mir sieh
Düäsch Dü mir schun 's Herz erwärme!
Sag emol, wu führt des hii??

Dann Din' Duft, was soll ich sage?
Der macht mich noch ganz verruckt!
Kurz nur denk ich: "Soll ich's wage?"
Schun hab ich Dich runter g'schluckt!

Der Geschmack! Ä klei' weng bitter
Aber doch so mild unn rund...
Schluck fir Schluck trink ich Dich witter,
Was ä Freid isch des im Mund!

Au mei' Frau wird mir vergebe
Wenn ich sag, ich bin verliebt!
Dü gehörsch zu minnem Lebe...
Kaffee - scheen, dass es Dich gibt!


Trinke mer oiner, meynt
De Bischemer

Donnerstag, 4. Dezember 2014

Arabisch fir Anfänger

Bii'm Lu in de Klass isch sither kurzem ä syrischer Büe, de Ali. Der isch mit sinnem Vatter als Flüchtling in Bischem g'landet.

Geschtern war dann Wiihnachtsfiir in derre Schüälklass, unn de Ali isch mit sinnem Vatter au däbii g'sii. Mir hänn uns dann gliich züe dem Vatter g'setzt, damit ma ihn kenne lerne. (Er het sogar selber, wohl unter telefonischer Anleitung vun sinnere Frau, wu noch in Syrie isch, ä Küache backe unn mitbroocht).

Leider schwätzt de Ali nur ä ganz klei weng ditsch, unn sinner Vatter quasi gar nit. Aber... zum Glück git's moderni Technik! De Vatter (ich weisss noch nit emol, wie er heißt) het uff sinnem Handy ä Ibbersetzungsprogramm, mit dem er arabisch in ditsch ibbersetze kann. Unn ich hab uff minnem Handy 's Google Translate uffg'rüäfe, um ihm minni Frooge uff arabisch zeige z'kinne. So isch wenigschtens ä halbwegs anständigi "Unterhaltung" rüss kumme.

Mir hänn erfahre, dass er vun Beruf Metzger isch. Sinni Frau, vier Döchter unn ä Sohn hocke noch immer in Syrie, unn die ein' Dochter het an Sylvester Hochzitt geplant. Die Flucht (mit'em Boot nach Italie, dann ibber Frankriich nooch Ditschland) het mehreri Monat düürt, unn er het ca. 5000 Dollar däfiir zahlt!

Am Mändig kumme de Ali unn er nooch de Schüäl mit de Sandra mit zum Mittagesse, unn de Ali kann dann noochmittags mit'em Lu spiele. Mol schaue, was d'Sandra dann vum Vatter noch erfahrt.
Es isch hat eifach ebbis ganz ander's, ob ma so G'schichte nur im Fernsehe sieht, oder ob ma's direkt vun'eme Betroffene verzehlt bekummt!


Unn ma sieht mol widder, wie güät's uns doch alle geht, sinniert
De Bischemer

Montag, 1. Dezember 2014

Zivildienschtg'schichte (6)

Während 'em Zivildienscht hab ich quasi ä Koch-Üssbildung bekumme. So witt kinne Ihr Eych viellicht noch erinnere. Nebe dem Koche (unn Medikamente vorbereite eimol die Woch) war minni Hauptuffgab, eifach nur do z'sii. Also G'sellschaft leischte unn Zitt vertriibe.

Nooch'em Mittagesse unn G'schirr wäsche hab ich dann eigentlich immer erscht d'Zittung vorg'lese. D'BADISCH Zittung nadierlich, wie sich's bii'ere patriotische Schwarzwälderin g'heert! Am Anfang vun de Zivizitt isch's mir echt noch schwer g'falle, lytt vorz'lese, aber mit de Zitt hab ich Routine bekumme.
Ma glaubt jo gar nit, wie anstrengend es sii kann, eifach nur vorz'lese... (Okay, die Eltern unter Eych hänn do sicher g'nüe Erfahrung, gell??)

Z'erscht hab ich jo nur die wichtigste Artikel üss de Zittung vorg'lese (oder die, wu ich am interessanteschte g'funde hab). Dann isch's aber druff nüss g'loffe, dass ich nooch de Zittung, wenn noch Zitt war, üss'em dicke "Angelique"-Roman vorlese hab miän...
Hänn Ihr eigentlich g'wisst, wie viel interessanti Sache in so'ere Zittung drin stehn?? Ma findet schiier kei End bii'm Lese! ;-)

Na ja, 's het alles nix g'holfe, ich hab in de Zivizitt mindestens zwei oder drey dicki "Angelique"-Wälzer vorg'lese... Ich hätt nie denkt, dass ma bii'm Vorlese 's Hirn abschalte kann, aber 's geht!

Bii de meischte Biacher will ma des jo aber nit, grinst
De Bischemer

Donnerstag, 27. November 2014

D'Ortenau vun wittem (39)

Ich kann's jo echt noch nit glaube... 's Bistro in Lohr soll züe mache?!?
Offiziell heißt des Lokal jo schun immer "Bistro Wolkenkratzer", sither üss dere ehemalige Schüemacherwerkstatt ä Kneip' g'macht worre isch. Aber fir alli Lohrer het's g'langt, wenn ma g'sayt het: "Ma treffe uns im Bistro!", damit jeder B'scheid weiß. "Wolkekratzer" war eigentlich schun immer irgendwie "doppelt g'moppelt", solang ich denke kann.

B'sunders güet b'süacht war 's Bistro nadierlich immer morgens / mittags am Heiligobend. Hund unn Katz unn Mann unn Müüs, also wirklich alli üsswärtige Lohrer unn Ex-Lohrer, treffe sich schon johrelang an dem Termin in unn vor'em Bistro. Do brücht ma gar kei Termin meh' üssmache, am Heiligobend steht eh d'ganz Märktstrooß voll mit alte Bekannte! Wenn ma eimol dert isch, dann kummt ma schwer widder furt, will alli Nas lang ä anderer Bekannter ufftaucht, den ma 's ganze Johr noch nit g'sähne het...

Ich kann mir noch gar nit vorstelle, dass des in Zukunft nimmi so sii soll... Wie oft bin ich zu Studentezitte, oder später, wenn ich uff "Heimatb'süach" in Lohr war, mit'em Jürgen vor'em Bistro g'hockt, hab min Schoki mit Sahne trunke, de Trubel in de Märktstrooß beobachtet unn de Herrgott ä güeter Mann sii lehn!

Hoffe ma mol, dass sich ä nejer Pächter findet, stüümt
De Bischemer

Montag, 24. November 2014

Unentschiede

Am Samschdig het de SC Freiburg bii Mainz 05 g'spielt. Ich hab fir des Spiel Karte b'sorgt. Will d'Lea kurzfrischtig zu 'me Geburtstag iig'lade war, isch's kein kompletter Familieüssflug worre. Do däfiir isch de beschte Freund vum Lukas mit kumme.

Mir sinn zwar im Familieblock g'sesse, aber trotzdem war ich als Freiburg-Fan nadierlich vun Meenzer umringt. Direkt nebe mir isch sogar ä ganz fanatischer Meenzer g'sesse, mit 05er-Jack unn Autogramme uff'em Käppi...
Entsprechend z'rückhaltend hab ich also die Freiburger ang'fiirt. Die Fans drumrum ware aber eh tolerant, unn bii'm erschte Tor fir d'Mainzer het mich d'Sandra am meischte pisackt... was sie bii'm schnelle Gegetor nadierlich umgehend z'ruck kriegt het.

In de zweite Halbzitt hab ich nadierlich Düüme druckt, dass die Führung vun de Freiburger bis zum Abpfiff hebt, aber im Endeffekt hänn mit dem 2:2 sicher alli ganz güät lebe kinne.

Alles in allem war's ä spannender Noochmittag, mir hänn alli Spaß g'haa, unn dank Unentschiede isch de Ehekrach au üssbliibe (wie d'Müdder vun Lukis Freund so scheen g'sayt het).


Unn am Friddig bitte ä Sieg gege de VfB, appelliert
De Bischmer

Donnerstag, 20. November 2014

Schmelzkäs unn Gepäckfach

Während minnere erschte Interrail-Tour bin ich mit'em Nachtzug vun Barcelona nooch Vigo g'fahre, also eimol quer durch Spanie.

Wie so oft hab ich jo uff ä Liegeplatz in'eme leere Abteil g'hofft, aber Puschteküache! Der Zug war ziemlich ball schun so voll, dass jeder einzelne Platz besetzt war! Mit mir ware nur Spanier im Abteil, unn will ich zu derre Zitt noch kei Spanisch g'schwätzt hab war's nit wirklich unterhaltsam.

Blederwiis hab ich mir au vor de Fahrt nit viel z'esse kauft, will ich an Hunger in de Nacht jo gar nit denkt hab.
Wer aber schum emol obends Zug g'fahre isch, der weiß, dass vor Mitternacht (oder noch später) immer viel Trubel isch, an Schloof (im Sitze!) war also gar nit z'denke. Aber Hunger hab ich bekumme, b'sunders, wu die Spanier ihr Obendesse üsspackt unn losg'futter hänn.
Ich müäß ziemlich hungrig g'schaut ha, irgendwänn het mir so ä spanischi Mama nämlich zwei Schmelzkäse-Ecke in d'Hand druckt. Normalerwiis mag ich des Ziigs jo gar nit, aber an dem Obend hänn die zwei Käs g'schmeckt wie 's beschte Menü!

Später dann isch's aber rüähig worre im Abteil, unn jeder het versüacht, sich's so bequem wie möglich z'mache.
Mir ware in so'eme alte Waggong, wu's noch echti Gepäcknetze gää het (die wu aber wege de Metallstrebe nit zum niileye geeignet ware), unn ibber 'em Gang war noch ä extra Gepäckfach für Koffer. Eng unn niedrig, aber leer!
Do hab ich mich dann (vor de staunende Auge vun de Spanier) zum Schloofe nii 'zwängt. War gar nit schlecht, endlich in de Waagrechte z'sii!

Kinne Ihr Eych vorstelle, wie der Schaffner verschrocke isch, wu ich ihm bii de Kontrolle vun obbe minner Interrail-Pass hing'hebt hab?


Ich wirr's minner Lebdag nit vergesse, weiß
De Bischemer

Montag, 17. November 2014

Timber unn Peter

Ich hab friäjer zwei Wellesittich g'haa: Z'erschte de 'Peter' (was eigentlich ä 'Petra' war, aber des hab ich erscht g'merkt, wu er/sie ä Ei g'legt het), unn später dann de 'Timber'.
Eigentlich het de Timber 'em Peter jo G'sellschaft leischte solle, dass der nit so ällei mit sinnem Spiegili im Käfig hockt. Bii'm erschte Kennelehre isch der junge, starke Timber aber so stürmisch zum ältere, gemächliche Peter g'stürmt, dass er ihn mit einem Stupser vum Stängli g'haue het!
Was meyne Ihr, was fir ä G'schrei de Peter do los g'loo het - unn sinner Lebdag lang het er dem Timber nimmi ibber de Weg traut! Ziemlich lang hab ich die zwei sogar in getrennte Käfig näbe'enander halte miän, bis de Peter dann irgendwänn an Altersschwächi g'storbe isch!

'Timber' isch jo ursprünglich de Warnrüäf vun de amerikanische Holzfäller, wenn sie ä Baum fälle. Unn minner Timber het denne Name bekumme, will er vun Anfang an alles ang'fresse het, was er vor de Schnabel bekumme het: Schrank, Zimmertür, Gardine, unn sogar de Lautsprecher unn minni Lederjack!
So mänches Mol hätt ich ihn an d'Wand klatsche kinne, aber dann war er halt immer au widder b'sunders zutraulich - so, als däd er wisse, wänn des wirklich notwendig isch!

De Timber war ä ziemlich mobiler Vogel. Nit nur, dass er ab unn züe abg'haue isch... Wu ich fir min Praxissemeschter nooch Hamburg zoge bin, do war er nämlich däbii unn het so manchi Tour in de Ent mitg'macht. Sogar per Mitfahrzentrale isch er g'reist.

Aber des verzehl ich 's nägschde Mol, verspricht
De Bischemer

Donnerstag, 13. November 2014

Ällei im Zugabteil - aber wie lang?

Wenn Ihr mich frooge, dann isch Interrail fir jungi Litt d'bescht Art, Urlaub z'mache.
Wobey - wenn ich mir im Internet die aktuelle Konditione durchlies, dann isch 's inzwische schun einiges diirer worre als zu minnere Zitt. Aber immerhin git's es noch...

Drey Mol hab ich's g'nutzt, unn des beschte dran war immer, dass ma - je nach Luscht unn Laune - in jeden Zug iistiege unn mitfahre het kinne. Meischtens hämmer unseri Route jo eh erscht in's Interrail-Heftli iitrage, wenn de Schaffner zum kontrolliere kumme isch.
So manches Mol hämmer de Zug nadierlich au g'nutzt, um ibber Nacht "Strecke z'mache" unn gliichzittig ä Ibbernachtung im Hotel, Hostel oder sunschtwo z'spare. In so 'eme Fall war's nadierlich immer toll, wenn ma ä Zugabteil fir sich ällei g'funde het - z'zweit oder z'dritt...
Dann het ma schnell d'Abteildiir züe g'macht, am beschte noch verriegelt, unn de Vorhang vorzoge. Nit nur zum Gang, sondern au zum Fenschter, damit in de Bahnhöf die Litt nit g'sähne hänn, dass noch Platz war im Abteil.
B'sunders bequem war's immer in denne Waggongs, wu ma die Sitze flach stelle het kinne. Do het ma nämlich ä richtig g'miätlichi Liegefläche g'haa. Ab unn züe hämmer 's do g'schafft, d'ganz Nacht Platz zum leye z'haa, während de ganze Zug g'stopft voll war!

Wenn nur nit immer die Schaffner g'stört hätte...
Ibberhaupt het ma jo nie g'wisst, ob des ä Schaffner isch, wu do an de Diir rüttelt, oder doch ehnder ä Mitreisender, wu ä Plätzli g'süacht het. Richtig bled war dann, wenn sich irgend so ä Großfamilie ins Abteil mit nii drängelt het, unn ma dann fir de Rescht vun de Nacht nur noch uff sinnem Sitzplatz uffrecht döse het kinne...

Im schlimmschte Fall het's dann jo immer noch's Gepäckfach gää...


Aber DIE G'schicht, unn was des mit Schmelzkäs z'düe het, verzehl ich ä anders Mol, verspricht
De Bischemer

Montag, 10. November 2014

Welli Schüäl??

Am Samschdig hab ich mit'em Lu zum erschte Mol eini vun de witterführende Schüäle in Mainz ang'schaut. Mir ware uff'em RaMa.
Fir alli, die sich bii de Mainzer Schüäle nit üsskenne: 's Rabanus Maurus Gymnasium isch ä altsprachlichi Schüäl, d'Kinder fange in de fünfte Klass also mit fünf Stunde Latein (unn drey Stunde Englisch) an.

Fir mich als Nejsprachler hert sich des nadierlich erscht mol ziemlich schräg an. Aber ich hab g'leert, dass Latein fir logisch struktirierti Kinder (unn do zähl ich de Lu däzüe) gar kei schlechter Iistieg isch, will die Sprooch selber so logisch strukturiert isch. D'Kinder solle sogar später anderi Sprooche umso liichter lerne, will sie die Grundlage dann schun so güät druff hänn, heißt's...
's RaMa git's in Mainz schun sither mehr als 450 Johr, es isch also echt ä Meenzer Institution! "453 Jahre jung", schriibe sie ibber sich selber.

Wenn ich dran denk, wie ich uff's Scheffelgymnasium kumme bin...
D'Anmeldung isch noch im alte Scheffel g'sii. Des Gebäude war noch viel "altehrwürdiger" als 'es RaMa - ich kann mich noch an die ganze üssgetretene Sandstei-Treppestufe unn die dunkle Zimmer erinnere... Nit wirklich kinderfreundlich, sag ich mol...
Aber mir ware dann de erschte Johrgang, wu im "neje Scheffel" ang'fange het. Des war hell, modern, unn noch mit keine Klischees unn Vorurteile belegt wie die andere Schüäle. Do kammer's eigentlich mit'em Oberstadt-Gymnasium in Mainz vergliiche. Au des welle mir uns noch anschaue, au wenn dert de Zulauf, schiint's, noch viel größer isch als an de andere Schüäle...

Alles in allem het 'em Lu der Schüäldag am RaMa ganz güät g'falle. Er kinnt sich au vorstelle, nägschdes Johr dert uff d'Schüäl z'gehn, aber erschtmol schaue mir uns noch ä baar anderi Schüäle an, dass ma ibberhaupt vergliche kinne...

Nägschdes Johr wisse ma dann mehr, denkt sich
De Bischemer

Donnerstag, 6. November 2014

Zivildienschtg'schichte (5)

Ich hab vor'eme Wiili jo schun vun derre Hüüswirtschaftslehrerin g'schriebe, wu ich als Zivi betreut hab.
In derre Zitt hab ich jo kräftig züeg'legt, was min Gewicht angeht. Des isch aber nit nur an dem güäte Esse g'lege, wu ich do immer 'kocht unn 'gesse hab. Züesätzlich hab ich nämlich jede Dag ä Dafel Milka-Schokolad bekumme. De Standardspruch, bevor ich obends üss de Diir nüss bin, war: "Unn vergiss Dinn Schokolädli nit!"

Ich bin jo schun immer ä Schokolade-Fan g'sii, unn bin's au hit noch. Aber dertmols isch au noch däzüe kumme, dass ich die Schokolädli jo au noch selber iikauft hab. Do hab ich nadierlich immer nur die Milka-Sorte kauft, wu ich au gern gesse hab.
Entsprechend hab ich die Dafel, wenn ich obends mit de Ent in d'WG oder heim g'fahre bin, mänches Mol schun uff'gesse. Voller Gier hab ich dann ei Rippli nooch'em andere in mich nii g'stopft, bis alles weg war!

Nadierlich het's au Zitte gää, wu des nit bassiert isch. Darum hab ich in minnem WG-Zimmer immer ä kleiner Schokolade-Vorrat g'haa.
Des het minnem WG-Kolleg nit bassiere kinne! Der war genauso ä Schoko-Junkie wie ich, unn er het irgendwänn (schunn vor minnere Zitt) ang'fange, alli lila Milkababierli in unserem Wohn/Ess/Kochzimmer an d'Wand z'bäbbe!
Quadratmeterwiis war der ganze Raum lila! Mir hänn quasi ä Milka-Tapet in de Kuchi g'haa!

Glücklicherwiis war sinni Zivizitt dann irgendwänn au rum. Er isch üsszoge, unn ich hab mol schnell ä halbi Altbabiertonn voll lila Babier entsorgt. Zumindescht isch's mir wie so viel vorkumme...
's müäß jo nit gliich jeder sähne, was fir ä Laschter ma het, gell??

Inzwische isch Milka nimmi minni präferiert Sort, aber Schokolad geht eigentlich trotzdem noch immer.


Unn welches Laschter hänn Ihr?, froogt
De Bischemer

Montag, 3. November 2014

Buttons

Kinne Ihr Eych noch an die Zitt erinnere, wu Buttons an de Jeansjack so moder worre sinn? 's müäß so Anfang vun de Achtziger g'sii sii.
Ang'fange het's jo mit coole Sprüch unn Anti-Atomkraft-Buttons, aber dann ware au immer meh Müssiggruppe unn anderi Fan-Buttons däbii. Manch einer isch jo mit 'ere ganze Batterie vun Buttons rumg'loffe, so dass ma 'ne fascht fir ä General üss'em Oschtblock mit orde an de Bruscht hätt halte kinne...

Ich weiß noch, wie ich unbedingt ä Button vun "The Police" haa hab welle. Des war jo minni Lieblingsgrupp dertmols. Aber wu ich in Lohr au rumtigert bin, es het kei solchi Buttons gää. 's einzige, was ich g'funde hab, war ä Button mit'em Spruch "Police in Custody!"
So etwas het der üssg'sähne:


Dertmols hämmer jo alli noch nit so güät englisch kinne, darum het mit dem Spruch au keiner ebbis anfange kinne. So mancher het mit dann g'frogt, was denn des heiße soll, aber fir mich war's halt eifach ä Button vun de Müssggrupp, unn so hab ich's de Litt au verzehlt. Unn, schiint's, het au niemänds ä anderi Meinung däzüe g'haa.

Trotzdem het's mich dann ziemlich g'freyt, wu mir in de elfte Klass nooch Berlin g'fahre sinn, unn ich dert dann "echti" Buttons vun "The Police" g'funde hab. Ich hab mir gliich drey oder vier in verschiedene Farbe kauft, unn do dämit war "Police in Custody!" endgültig üss'em Renne...


Was fir Buttons hänn Ihr denn so g'haa?, frogt Eych
De Bischemer

Donnerstag, 30. Oktober 2014

Chaos im Wohnmobil (2)

Wu ich kürzlich des eine G'schichtli vun unserem Wohnmobil-Urlaub verzehlt hab, do isch mir noch ä anderi G'schicht iig'falle:

Mir hänn jo fascht jede Dag im Wohnmobil kocht. Ob Nudle, G'miäs oder Fleisch, 's war immer riesigi Portione.
An dem eine Dag, wu ma kurz vor San Francisco ware, hämmer ä großer Hafe voll Iitopf 'kocht. Mit Kartoffle, G'miäs unn viel Hackfleisch drin. Unn zwar so ä großer Topf, dass ma des alles gar nit uff eimol hänn leer esse kinne. Also hämmer de halbvolle Hafe uff dem Herd im Wohnmobil stehn lehn unn hänn ä Verdauungspäusli g'macht.
Ihr kinne Eych viellicht denke, was bassiert isch, wu mir widder los g'fahre sinn?
Nadierlich hämmer nimmi an denne Hafe denkt, unn mit 'eme lytte Batsch isch er in de erschte Kurv vum Herd g'rutscht! Was ä Sauerey... Der scheene Iitopf war iiberall uff'em Bode verteilt.
Will ma uns nur kurz ebbis anschaue hänn welle, hämmer des aber erschtmol nit uffbutzt, sondern hänn ä Spaziergang g'macht.

Aber wie's de Zufall so will: Grad, wu mir widder zum Wohnmobil kumme sin, spricht uns ä Frau an, ob sie mol ä Blick nii werfe kinnt, will sich sich ä Vorstellung vun de Größe mache will.
Mir hänn sie g'warnt, unn wie erwartet het sie nur kurz nii g'lüägt, isch rückwärts widder nüss unn het g'meynt: "Oh, isch Eych etwa d'Putzfrau abg'haue??"

Scheen, wenn ma so ä trockener Humor het, findet
De Bischemer

Montag, 27. Oktober 2014

Katschi!

Ihr hänn in de letschte Woch nix vun mir g'lese, will ich widder mol unterwegs war. Mir ware ä Woch in Öschtrich, genauer g'sayt uff'em Katschberg an de Grenz zwische Salzburg unn Kärnte.

Die erschte baar Däg hämmer herrlich's Herbschtwetter g'haa, so dass mir wandere unn Üssflüg mache hänn kinne. Unter anderem hämmer uns d'Köhlbreinsperre ang'schaut. Des isch d'höchscht Talsperre in Öschtrich, wu ma in 200 m Höhe uff ä so g'nannter "Airwalk" laufe kann. Schaue do:


Am Mittwoch isch dann, wie vorherg'sayt, de Wintersturm kumme. Mir hänn d'Kinder rechtzittig bii Oma unn Opa abg'liefert unn uns dann iischneye lehn. Ibber ä halber Meter Schnee het's an einem Dag gää:


Echt krass, gell? Aber bii Sauna, Rotwiin, Yoga unn Schneewanderung hämmer die Zitt güät rum bekumme.
Zum Glück sinn d'Strooße schnell widder g'rüümt g'sii, so dass mir d'Kinder widder abhole unn am Samschdig widder heim fahre hänn kinne...

G'fühlt ware ma widder mindeschtens zwei Woche lang weg, unn entsprechend erholt simmer jetzt.


Unn ball isch jo schun widder Advent, stüümt
De Bischemer

Donnerstag, 16. Oktober 2014

Island?

So, ich bin dann mol widder unterwegs. Mir mache hitt ä Üssflug mit de Abteilung zum Kaltwassergeysir nooch Andernach.

Bii Geysire denkt ma eigentlich z'escht an Island (oder de Yellowstone-Park), aber der Geysir in Andernach soll jo tatsächlich einmalig sii...
Hoffentlich spielt's Wetter mit, unn mir bekumme nit z'viel Wasser bin obe ab, damit ma des Wasser vum Geysir au genieße kinne...

Ich wirr Eych berichte, verspricht
De Bischemer

Montag, 13. Oktober 2014

D'Ortenau vun wittem (38)

In Oberschopfe war vor'ere Woch widder Patrozinium.
(Zumindescht die Bischemer Leser wisse, dass des quasi 's Pendant zu de Bischemer Kerb isch. Nur ebbe anderscht...)
's Oberschopfener Leodegar-Fescht kann zwar nit mit de Professionalität vun de Bischemer Kerb mithalte, aber sither inzwische 36 Johr isch's immer ä b'sunderer Termin in Oberschopfe. Ich kann Eych au sage, warum. Zumindescht fir mich:

Uff de eine Sitt nadierlich wege'n'em Fescht.
Wänn sunscht het's denn so leckerer Zwiebelküache gää? Bii uns daheim het d'Mama zwar au regelmäßig Zwiebelküache backe, aber der vum Leodegarfescht war immer ebbis B'sunders. Viellicht, will dert nit nur Schmand, sondern au siäßi Sahne mit in de Belag nii g'macht wird. Viellicht, will ma ihn an de frische Luft mit all denne andere Oberschopfener isst. Oder viellicht au, will 's ihn halt immer nur ein Mol im Johr git...
De Grund isch jo eigentlich au egal, jedefalls däd ich gern widder mol so ä Stück Zwiebelküache esse! Hmm, mir lauft grad 's Wasser im Mund z'sämme!

Uff de andere Sitt aber au wege'n'em Leodegar.
Ich weiß noch, wie die G'schicht vun "unserem" Heilige mich immer b'schäftigt het. Bii jedem Gottesdiescht hab ich jo vorne Im Altarraum des Mosaik vun ihm g'sähne, wie er do mit'em Bohrer in de Hand steht. Wir schrecklich war der Gedanke, dass ma ihm d'Auge üssg'stoche het! Dann aber, umso intensiver, unn umso scheener: 's Leodegarlied! Bii'm Patrozinium singt jo d'ganz Gemeinde des Lied:
"Leodegar, ein Bischof war, zu Straßburg an dem Rheine. Er predigt Christum klar und wahr und stürzt die Götzenhaine!"
Mit derre Inbrunscht kummt nit emol 's "Stille Nacht" am Heilig Obend mit!

Also wenn ich wähle miäßt zwische Kerb unn Leodegarfescht, ich däd...

... nein, des sag ich besser nit, entscheidet
De Bischemer

Donnerstag, 9. Oktober 2014

Chaos im Wohnmobil

Manchmol wunder ich mich echt, wie ung'schickt ma sii kann. Nit selte bii mir selber, aber au bii andere Litt.

Wie dertmols, wu ich mit'm Kai durch Mexico unn Amerika g'reist bin.
Mir hänn in Kalifornie ä Wohnmobil g'mietet g'haa, unn mit dem simmer durch de wilde Weschte g'fahre. Morgens het's nadierlich immer üppig's Frühstück gää, mit Eier, Toast unn Kaffee.
Bled war nur, dass de Rand vum Kaffeefilter genau gliich groß wie de Rand vun de Kaffeekann g'sii isch. Er het also nit basst, sondern isch nur "kippelig" druf stehn bliibe. Darum hab ich bii'm Kaffeekoche immer ä Hand am Kaffeefilter g'haa.

Eines Morgens aber, do het's mich während 'em Kaffeekoche nüss in d'Wildnis triebe, ä G'schäftli erledige. Also hab ich'em Kai ufftrage, mol fir ä Minüt sinn Büach weg z'lege unn uff de Kaffeefilter uffz'basse.
Unn was sieh ich, wu ich kurz dänooch widder in's Wohnmobil kumm? Ä Riese-Sauerei üss Kaffeesatz unn Kaffee, im ganze Wohnmobil verteilt. De Kai isch verzwiifelt dänebe g'stande unn het g'meynt: "Ich hab mich nur EI einzigi Sekund wegdreht, um 's Büach z'hole, do isch de Filter umg'floge...!"
Was soll ma do noch sage?!?

Am beschte "Schussel", grinst
De Bischemer

Montag, 6. Oktober 2014

Rhönwandere

Am vergangene, lange Wocheeend war widder Rhönwandere ang'sagt. Z'fünft sinn mir Bischemer Männer in unser Partnerstädtli, Bischofsheim in de Rhön, g'fahre.

's letsche Johr, wu ich 's erschte Mol däbii war, het's jo quasi nur g'rägelt, unn bii de Tages-Wanderung am Samschdig sinn mir alli bis uff d'Knoche nass worre. Do het au der Iikehrschwung im Wirtshüüs (mit leckerem Esse unn noch leckererem Bier) nimmi viel g'holfe. Entsprechend g'spannt hab ich jo in de letschte Däg de Wetterbericht verfolgt.

Aber dies Johr war's jo richtig "goldener Oktober". Unn do macht so ä Wanderung gliich noch mol so viel Spaß, wie Ihr Eych denke kinne. Allerdings hänn sich des am Friddig, wu Fiirdig war, g'fühlti zwei Millione anderi Litt genauso denkt! Mir sinn nämlich mit'em Liniebus uff de Kreuzberg nuff g'fahre, aber der isch schun ä Kilometer vor'em Parkplatz im Tourischte-Stau g'stande...
Entsprechend voll war dann au 's Wirtshüüs, aber fir leckeri Haxe unn ä Krüäg Kloschterbier lohnt sich doch 's längschte Anstehn! Unn dänooch war au de "Abstieg" z'rück ins Städtli grad de passende Verdauungsspaziergang (unn Appetitmacher fir's Obendesse...).

De Samschdig war dann widder unser Hauptwandertag, knapp 18 Kilometer "rund um Böschem" hämmer dies Mol g'schafft. Nadierlich widder mit "traditionellem" Boxestopp am Jagdschlössli. Somit hab ich denne Weg (unn de "Wasserfall") au mol bii scheenem Wetter g'sähne... Was ä Unterschied ;-)
Obends war's, wie immer, nett in de "Rhönlust". Au wenn ma dies Mol in'eme andere Hotel ibbernachtet hänn, so hämmer doch 's Obendesse unn 's Kartespiele fescht bii de Inge unn ihre Dame ii'plant. Dass ich 's erschte Mol bii'm "Wizard"-Spiele gege die alte Hase g'wunne hab, isch nur ä kleini Freyd am Rand. Au sunscht ware's widder zwei rundum scheeni Obende!

Alles in allem war's also ä richtig güät's Männerwocheend mit scheenem Wetter, viel frischer Luft, lecker Esse unn Trinke unn viel Spaß.

Des isch de Muskelkater hinterher allemol wert, findet
De Bischemer

Donnerstag, 2. Oktober 2014

Wuanderscht g'lese(16)

Jaja, ich weiß... Die Jugend vun hitt het's nimmi so mit'em lese - üsser, wenn's uff irgend einem Bildschirm isch. Darum stell ich Eych in derre Kategorie jo au Lesenwsertes üss'em Internet vor.
Diesmol geh ich aber noch ä Stückli witter! Hitt git's kei Text üssem Internet z'lese, sondern ä Websitt mit Filmli zum anschaue!

Mir isch klar, dass ich mit Begriffe wie youtube oder vimeo gar nit kumme müäß. Wer ä Blog liest, der kennt die Sytte eh schun längscht. Aber kenne Ihr au TED?
Vertraue mir, do lohnt sich ä Klick - vorüsg'setzt, Ihr verstehn g'nüe Englisch. Bii TED kann ma nämlich viel lerne, unn zwar quer durch's Gemüsebeet. Ob's um G'sellschaftstheme, Technologie, Politik oder anderes geht: Bii TED git's alles in übersichtliche Vorträg erklärt.

Als Beispiel gib ich Eych jetzt nur de Link zu'me Vortrag von Hans Rosling...
Ä schwedischer Professor, der sich mit G'sundheitspolitik unn Statistik üsskennt unn beides au noch spannend rübber bringt!? Wu git's denn so ebbis??

Nur uff TED, weiß
De Bischemer

Montag, 29. September 2014

D'Anna

Wu ich minner Zivildienscht plant, aber noch studiert hab, do het ä Kumpel vun mir jede Noochmittag vun vier bis sibbe ä dementi Frau in Oberschopfe betreut.
Unn will ich denne ab unn züe b'süacht hab, war schnell klar, dass ich sinner Nachfolger werre will. DREY Stunde am Dag schaffe, besser geht's jo nit!
Unn die drey Stunde am Dag ware au noch ziemlich liicht rum z'bringe, im Vergliich mit andere Zivi-Jobs, die ich so kenne g'leert hab:

Die Frau war bii alle nur als d'Anna bekannt, unn sie isch au vun alle Zivis 'duzt worre. Ich weiß noch, wie ich sie am Anfang g'siezt hab, aber noochdem sie mich zum x-te Mol g'frogt het: "Meynsch Dü mich??", do bin ich dann au bii'm familiäre "Anna" g'landet.
Aber de Ehemann, der war ziemlich förmlich unn isch selbstverständlich g'siezt worre. Er war au noch fit im Kopf, unn immer mol widder het er gern mit mir Schach g'spielt in denne drey Stunde Arbeitszitt. Aber nur so lang, bis ich dann irgendwänn so viel Spielpraxis g'haa hab, dass er nimmi g'wunne het. Dann war's vorbey...
Ansunschte (unn eigentlich vordringlich) hab ich nadierlich d'Anna g'füttert unn zum trinke animiert, ab unn züe "mobilisiert" (ich bin also mit ihr rumg'loffe, so güät's noch gange isch), unn hab sie obends ins Bett broocht. Des war minni ganz Uffgab fir de Dag.
Am scheenschte war's, wu mir noch Spaziergängli im Garde hänn mache kinne, aber mit de Zitt het sie körperlich eifach z'arg abbaut, unn so isch sie irgendwänn gar nimmi üss de Wohnung nüss kumme.

Leider isch der Ehemann dann ä baar Monat später g'storbe, unn die Frau isch in's Pflegeheim kumme. Ällei het die nämlich nit daheim bliibe kinne. Vor allem, will bii ihre die Demenz au immer schlimmer worre isch. Am Anfang het sie noch vieli "helli" Momente g'haa, wu sie ansprechbar unn luschtig war wie ä klein's Kind. Aber mit de Zitt sinn die Momente immer seltener worre, unn irgendwänn isch sie üss ihrem "Nebel" gar nimmi ufftaucht.

Ich kann uns alle nur wünsche, dass mir so lang wie möglich klar im Kopf bliibe!


Darum: Genieße 's Lebe, so lang's geht, appelliert
De Bischemer

Donnerstag, 25. September 2014

Bestande!

Sither'eme halbe Johr hab ich uff minni Projektmanager-Zertifizierung g'leert. Hab viel g'lese, mich jedi Woch mit zwei Kollege zum Lerne 'troffe, unn wenn ich emol ä Woch nix g'macht hab, dann hab ich schun ä schlecht's G'wisse g'haa.
In den letschte drey, vier Woche hab ich mich dann uff Teschtfrooge konzentriert, will ma in derre Prüfung 200 Frooge in vier Stunde beantworte müäß.
Finanze, Kommunikation, Verträg, Zittplan, Qualität, Risiko, unn, unn, unn. Unn des alles uff Englisch! Irgendwänn raucht einem echt de Kopf.

Geschtern war dann die Prüfung. Mit minnere Vorbereitung war ich ziemlich zuversichtlich, dass ich bestehe wirr, aber ä gewissi Uffregung bliibt nadierlich immer.
Wu ich dann aber in Eschborn an dem Computer g'hockt bin unn die erschte zwanzig, drissig Frooge beantwortet g'haa hab, do bin ich ganz rühig worre, will alles nooch Plan g'loffe isch. Genau so, wie ich's erwartet hab.
Lang vor de Zitt war ich fertig. Aber wu ich dann denne Knopf "End Exam" druckt hab, do het mir's Herz dann doch bis zum Hals g'schlage! Bevor ma's Ergebnis 'zeigt bekummt müäß ma noch ä Umfroog zu de Prüfung beantworte (wer het in derre Situation do däfiir denn de Nerv??), bevor dann endlich "Congratulations, you passed!" anzeigt wird.

UNN DANN ISCH MIR DE STEIN VUM HERZE 'PLUMPST!

Hit morge hab ich dann gliich die volle Ordner mit'em Lernstoff in de Schrank iig'schlosse unn des Thema abg'hakt. Aber was ich mich froog: Was soll ich jetzt mit derre ganze freye Zitt anfange??
(Bevor Ihr mir jetzt irgendwelchi Uffgabe züeschiebe: Es gibt g'nüe z'düe, ich wirr mich schun beschäftige...!)


Aber z'erscht genieß ich mol die "nej Freiheit", strahlt
De Bischemer

Montag, 22. September 2014

Headbänger in de Arche

Minni Lieblingsdäg in de Arche ware jo Mittwoch (Oldies) unn Samschdig (Rock unn Pop). Aber ganz selte het sich's au troffe, dass mir am Dunnerschdig in d'Arche g'fahre sinn. Des war de Heavy Metal-Dag.

ich bin zwar nit de gröschte Heavy Metal-Fan, aber so ä Obend mit Lärm unn "Schwermetallschwerpunkt" kann ich ab unn züe schun vertrage.
Was mich aber g'stört het am Arche-Dunnerschdig: Die Danzfläch war quasi ä einzigi Luftgitarr-Showbühni, unn allenorts sinn d'Hoor vun denne langhoorige Zottels g'floge.

Ich bin jo extrem tolerant, was Müssigg'schmack, Üssdrucksforme unn Tanzstil angeht. Aber wenn MICH d'Müssig mitrisst, dann müäß ich zapple, egal, was anderi mache. Unn do isch de Konflikt losgange:
Ich hab zappelt, unn die andere sinn bucklig rumg'stande unn hänn durch d'Luft g'schrubbt, während sie ihre Matte üssg'schüttelt hänn. Unn fir beides het de Platz irgendwie nit g'reicht.
Klar, dass ma sich do au mol in d'Quere kumme isch. Aber dass mir dann einer vun denne Headbänger quasi noch Schläg androht hett, wenn ich ihm noch emol z'nood kumm, des het mich dann doch ziemlich g'stört! Mir sinn doch schließlich alles Rocker unn kei Modern Talking-Hörer, oder???

Ich hab mir dann nadierlich ä anderi Eck vun de Danzfläch zum danze g'süacht, aber sogar hitt noch kinnt ich de Kopf schittle bii so viel Mimosetum!

Entsprechend selte bin ich dann am Dunnerschdig dert g'sii, erinnert sich
De Bischemer

Donnerstag, 18. September 2014

Bäckernoochhilfe

Als Zivi hab ich sogar mol Noochhilfe gää:
Wu ich Zivi g'macht hab, do hab ich jo schun fünf Semester Ingenieursstudium hinter mir g'haa. Entsprechend het mir unseri Cheffin züetraut, dass ich ebbis vun Mathe versteh.
Also het sie mich ii'teilt zu Mathe-Noochhilfe fir ä Bäckerlehrling. Der war, sage mir mol, lernschwach, unn het Hilfe bruucht bii'm Fachrechne fir d'Abschlussprüfung.

So hab ich mich eimol die Woch noochmittags (wenn sinni Frühschicht rum war) mit ihm hing'setzt, hab süße Stückli 'gesse, die er üss sinnere Bäckerey mitbroocht het, unn hab mit ihm Mathe g'übt. Es war zwar nit alles uff'em Niveau vun'eme eifache Dreisatz, aber sowitt ich mich erinnnere kann isch's ibber's Prozentrechne nit wirklich nüss gange:
"Wie viel Deig bruucht ma fir wie viel Brote?", "Wie viel koschte die Zutate für soundsoviel Weckli?", "Wieviel verdient ä Bäcker bii dem un dem Stundelohn im Monat?" - so oder so ähnlich sinn die Frooge halt g'sii.

Trotzdem het der Kerli mit denne Uffgabe sinni liäbi Not g'haa ((unn entsprechend ich au mit ihm). Aber mit de Zitt hab ich ihm sinni Angscht vor Mathe g'numme unn ihm Tips gää, wie er die Uffgabe am beschte angeht. Unn was soll ich Eych sage: Er het die Prüfung mit Bravour b'stande!


Des war's dann halt leider au mit de koschtelose süße Stückli fir mich, seufzt
De Bischemer

Montag, 15. September 2014

Pavlov's Dog

Ich kann mich noch g'nau erinnere, wänn ich zum erschte Mol d'Müssig vun "Pavlov's Dog" g'heert hab:

Nooch'em Abitur bin ich mit'em Fahrrad nooch Cuxhaven an d'Nordsee g'fahre, unn dert hab ich ä baar Dag lang bii de Familie vun'ere Klassekameradin g'lebt.
Unn ebbe die Klassekameradin war dertmols uff'em "Pavlov's Dog"-Trip. Denne ihri erscht LP, unn b'sunders der Ohrwurm "Julia", isch bii ihre quasi Dag unn Nacht g'loffe.
Ich weiß noch genau, wie mich die Stimm vun dem Sänger fasziniert het. 's het jo immer widder Gerüchte gää, dass er die hohe Tön durch's Inhaliere vun Helium hii kriegt, aber nooch einigem Recherchiere im Internet kann ich sage, dass des nit stimmt. Die Stimm isch "echt"! Ma kann nämlich die Grupp au "live" sähne, unn spätestens des klärt die Froog dann ein fir alli Mol.

Gliich wu ich nooch dem Urlaub widder daheim war, do hab ich mir die LP nadierlich selber kauft. 's het lang düürt, bis ich mich an dere b'sundere Müssig satt g'heert g'haa hab, unn au hitt heer ich ab unn züe noch gern nii.

Ach so: Wer noch nie ebbis von dere Grupp g'heert het, der schaut unn heert am beschte mol do nii:



Viel Spaß wünscht Eych
De Bischemer

Donnerstag, 11. September 2014

Wuanderscht g'lese (15)

Wenn Eych mol widder langwiilig isch, oder Ihr gern mol widder Zitt im Internet verliere welle, dann kann ich Eych de Skizzenblog ans Herz lege.
Nit nur, will de Claus Ast quasi direkt in de Noochberschaft vun mir (in Nierstein) lebt. Sondern b'sunders, will ma bii sinnene Skizze in dem Blog beliebig viel Zitt verbringe kann, unni dass es einem langwiilig wird.

Falls die Zeichnunge im Skizzenblog nit reiche, dann het de Claus Ast sogar noch zu andere Ideeä verlinkt. Schaue Eych nur an, was Morgenhase und Morgenkater jede Dag so produziere - do kriege Ihr alles Wichtige mit, was im Internet so diskutiert wird (oder zumindescht diskutiert werre sott...).

Viel Spaß bii'm Stöbere wünscht Eych
De Bischemer

Montag, 8. September 2014

Fahrt uffnemme

Fascht drey Woche war ich jetzt in Urlaub, unn wie so oft war die Zitt voll'packt mit Erlebnisse!
Dass mir ibber zweiähalbdausend Kilometer g'fahre sinn isch nur ei Zeiche däfiir, dass viel bassiert isch. Mir hänn jo au ball ä Dutzend Statione g'macht in derre Zitt...

Vum Europapark nimm ich mit, dass ich eifach kei Achterbahn-Fan bin. Unn ä ganzi Stund fir de "Wodan" z'warte, des lohnt sich fir mich schun zweimol nit.
Lyon hab ich jo schun 'kennt, aber am End bliibt hauptsächlich de Verkehrsstau bii de Umfahrung im Kopf.
's Paddle uff de Ardèche war echt genial. Wenn d'Kinder größer sinn, dann miän ma mol d'ganz Strecke abfahre, glaub ich. Aber d'Anfahrt ibber die ganze Berg het schier kei End g'numme!
Orange isch wirklich ä Synonym fir Verkehrschaos, wie minni französisch Kollegin vorherg'sayt het. Aber zum Wandere git's scheeni Berge in de Nähdi!
Avignon unn de Papstpalast kann ma schnell abhooke, aber de Pont du Gard isch unn bliibt ä Sensation! Jedes Mol widder!
Mittelmeer geht immer, unn mit Grau du Roi hämmer sicher eins vun de "normalschte" Städtli dert erwischt. Mit viel z'erlebe unn z'schaue im Umland.
D'Camargue isch eifach nur scheen, scheen, scheen!
Wenn ma üss Südfrankrich kummt unn in Lothringe ibbernachtet, dann isch des ä regelrechter Kultur- unn Naturschock! Alles griän, frisch unn ländlich. Unn irgendwie fascht wie daheim. Unn Nancy isch allemol ä Reise wert.
D'Völklinger Hütte war, noch mehr als ich denke hab, ä Höhepunkt am End vun dem Urlaub. Was fir ä beeindruckendi Industriekulisse! Wenn ihr irgendwänn in's Saarland kumme, dann schaue 's Eych an. Unbedingt!

Unn jetzt? Luft hole, widder in Tritt kumme, Fahrt uffnemme unn de Alltag widder angehn. Unn möglichscht lang vum Urlaub zehre!

Des sollt bii dem intensive Urlaub kei Problem sii, glaubt
De Bischemer

Donnerstag, 4. September 2014

De letschte Urlaubsdag

Geschtern war unser letschter Urlaubsdag am Mittelmeer. Hit simmer widder uff'em Heimweg.

Aber wie so oft isch de letschte Urlaubsdag vollpackt g'sii mit Sache, die ma unbedingt noch (oder noch emol) mache hänn welle: Am Lieblingsstrand ä Sandburg baue, Churros esse, Sonneuntergang am Leuchtturm fotografiere, am Meer jogge, Rosé trinke, Muschle esse, Proviant fir d' Fahrt iikaufe, ä letschtes Mol im Meer schwimme, unn, unn, unn...!

Unn wie so oft hämmer widder nit alles g'schafft. Aber mir sinn jo schließlich au im Urlaub, unn do därf ma sich jo au ä weng hänge lehn, gell?

Unn ball het uns de Alldag widder, sinniert
De Bischemer

Montag, 25. August 2014

The Cure in Orange

Im Moment leye mir in Orange in de Provence im Hotelbett unn schaue uff'em Handy "The Cure in Orange". Vorhin hämmer nämlich des Amphitheater ang'schaut, unn als alter Cure-Fan isch's do de Sandra ganz anderscht worre. Dertmols wär die so gern däbii g'sii, un jetzt isch die endlich do!
Morge geht's dann endlich ans Meer, wu mir nooch denne ganze turbulente Däg mol zur Rüäh kümmern werre. 

Ich meld mich dann später widder, verspricht

De Bischemer

Donnerstag, 21. August 2014

Au revoir, Ihr Lieben...

Im Moment hock ich jo mit de ganze Familie noch uff "Zwischestopp" in Oberschopfe. Was au echt scheen isch.
Aber morge. Morge geht's direkt noch'em Üssschloofe unn Frühstücke uff Tour. Mir fahre wytter in Urlaub. Drey Mol dürfe Ihr roote, wohin...

Okay. Dass es nit ganz so schwierig wird git's jetzt ä kleiner Tip - oder wohl ehnder ä Wink mit'em Zaunpfahl:



In dem Sinn: "Bonnes vacances!", crie
Le Bischemer

Montag, 18. August 2014

Toleranz!

Ma kinnt sich jo echt manchmol ibber d'Litt uffrege! Also nit ibber Eych, sondern allg'meyn! Als ob's nur schwarz unn wyss gäb, güät unn schlecht, richtig unn falsch!

Müäß ma denn immer in alle Belange perfekt sii??
Wenn ich versüach, so viel wie möglich mit'em Fahrrad z'fahre, müäß ich dann gliich konsequenterwiis 's Audo (oder zumindescht de Zweitwage) abschaffe??
Wenn ich umweltbewußt bin, müäß ich dann au uff de Autobahn mit höchstens 120 fahre??
Nur will ich Yoga mach unn versäach, uff minni G'sundheit z'achte, müäß ich deshalb gliich zum Vegetarier (oder am beschte zum Veganer) werre??
Wenn ich im eigene Garte G'miäs anbau, müäß ich dann au immer Bio-Lebensmittel kaufe? Oder sogar nur noch Fair Trade??
Derf ich mir die ein, zwei Nespresso-Kaffee in de Woch nimmi gönne, wu die Alu-Deckel doch ökologisch so fragwürdig sinn??
's geht witter mit de Mülltrennung: Därf ich unterwegs kei plastikverpackti Kleinmenge meh kaufe, wu die doch so praktisch sinn??

Unn ibberhaupt: Wenn ich bewußt leb, müäß ich mir dann vun andere sage lehn, was ich besser mache soll? Ich versüach doch au, all die andere ihr eiges Lebe lebe z'lehn, unni jedem gliich minni Weltanschauung uffz'dränge!?
Wie de Alte Fritz schun so scheen g'sayt het: „Jeder soll nach seiner Façon selig werden“!


Des gilt fir Eych, aber bittscheen au fir mich, findet
De Bischemer

Donnerstag, 14. August 2014

Zahnbutzschwämmli

Gege End vun de Grundschüälzitt, do hab ich quasi jedi frey Minüt mit minnem Kumpel Jürgen verbroocht.
'em Jürgen sinni Müdder het dertmols ä Wohnung an kanadischi Soldate vermietet g'haa, so wie viel Lytt in unn um de Lohrer Flugplatz.
Einer vun denne Soldate het im Keller ä großer Karton mit "Zahnbutzschwämmli" z'ruck g'lehn. Wahrschiins vun 'ere neiji G'schäftsidee, die aber nit erfolgriich war.

"Was sinn denn Zahnbutzschwämmli?", frooge Ihr Eych jetzt sicher... Ich versüach's Eych z'erkläre:
Z'erscht ware do Zahnbürschtegriffe in de scheenschte transparente Neonfarbe. Unn do, wu sunscht die Borschte hocke, isch nur ä Plastik-riemli mit'eme Nippel zum feschtklemme g'sii. Uff denne Griff het ma dann ä Schwämmli 'klemmt, was ä weng größer war als ä normaler Bürschtekopf unn üssg'sähne het wie ä g'wellt's Kuchischwämmli. Zahnpasta war in dem Schwämmli schun drin, unn wenn ma's nass g'macht het, dann het's viehmäßig g'schüümt.
Ich weiß, dass ma sich des schwer vorstelle kann, aber wahrschiins isch's deshalb au kei Erfolg worre ;-)

Die Schwämmli sinn schätzungswiis im Hunderterpack verpackt g'sii, etwa so groß wie Tetrapaks. Do däfiir hets entsprechend großi Klappboxe zum Uffhebe gää. Au widder üss Plastik in scheene Farbe. Mit denne Schwämmli hämmer nit viel anfange kinne (vun dem Ziigs hänn sogar d'Auge tränt, so scharf war die Zahnpasta...), aber die Boxe ware ä tolles Spielzeyg! Mir hänn sie fir's 'Chemielabor', als 'Schatztruhe' unn was weiß ich noch alles g'numme!
Ich weiß noch, wie mir ei Mol Schnoogelarve üss unsere Wasserfässer g'fange unn in die Boxe verteilt hänn. Do dämit hämmer dann experimentiert, mit was ma die Larve am beschte kille kann. Vun Wäschmittel ibber Thujazweig' unn Johanniskrüttblüte ("die stinke so stark!") bis zu Altöl üss'em Babba sinnem Einachser hämmer alles Mögliche do nii 'kippt. Aber g'wirkt het fascht nix, sowitt ich mich erinner! Egal, Schwämmli zum butze hämmer jo mehr als g'nüe g'haa :-)


Ä scheeni Zitt war des, räsonniert
De Bischemer

Montag, 11. August 2014

Wuanderscht g'lese(14)

Es isch widder mol an de Zitt, Eych ä fremder Blog vorz'stelle. Diesmol vum "Nuf", was ä italienisch-fränkischi Bloggerin üss Berlin isch. Froge mich bitte nit, was "Das Nuf" bedittet, des hab ich nämlich bisher nit rüsg'funde...

's Nuf jedefalls schriibt ibber 's Lebe mit ihre Kinder, ibber Berlin, 's Internet unn was ihr sunscht so noch iifallt.
Beispielhaft will ich hitt de Artikel ibber YOLO ans Herz lege. Dass YOLO "You only live once" heit, hänn Ihr inzwische wahrschiins schun mit bekumme. Aber wie 's Nuf mol widder dran erinnert, dass es wirklich so isch, des ich richtig güet g'schriibe, find ich!

Ich müäß mir bii dem Thema au an d'eige nas lange, will ich ziemlich oft au z'vernünftig (unn in manche Fäll au z'gizzig) bin. Aber hey, ma lebt nur ei Mol, also sott ma 's au genieße, gell??

In dem Sinn, denke dran! "YOLO" rüäft
De Bischemer

Donnerstag, 7. August 2014

Strohwitwerkalender

Ich bin mol widder fir zehn Dag Strohwitwer, will minni drey zu dem seltsame exotische Bergvolk g'fahre sinn.
Damit ich sie nit zu arg vermiss (oder damit ich sie nit vergiss??) hänn mir die Kinder ä kleiner Strohwitwerkalender bastelt. Also wie ä Adventskalender, aber nur mit zehn Sache.
Jede Dag därf ich jetzt ä Umschlag vun de Schnür abschniide unn ä selberg'molt's Bild, ä Text oder ebbis G'bäschtelt's üsspacke. Däzüe git's noch Smarties oder Gummibärli. Schaue mol, wie kreativ die zwei worre sinn:


Wie ich's au vum Vadderdag kenn, war die Aktion zwar geplant, aber de Termin isch schneller kumme, als sie denkt hänn. Darum sinn die zwei am Samschdig kurzfrischtig im Zimmer verschwunde unn hänn "Speed-Basteln" g'macht. Des Ganze het am Sunndig morge jo fertig sii miän.
Het jo au noch 'klappt, unn so pack ich jetzt jede Morge min G'schenkli üss unn frey mich!

Unn trotzdem isch's scheener, wenn sie do sinn, weiß
De Bischemer

Montag, 4. August 2014

Zivildienschtg'schichte (2)

D'längscht Zitt vun minnem Zivildienstjob hab ich ä blindi, pensionierti Hüüswirtschaftlehrerin betreut. Minni Uffgabe: Koche, mitesse, Medikamente richte unn Büach unn Zittung vorlese. Kei Wohnung butze, kei Pflegedienscht, alles in allem also ä richtig ang'nehm's Lebe!
Allerdings hab ich in denn siebe oder acht Monate fünf Kilo züeg'numme. Was au kei Wunder war. Basse mol uff:

Ang'fange het's so: De erschte Iikaufsplan, wu ich bekumme hab, war: "Bii'm Metzger Lehmann kaufsch drey Schnitzel, ä Pfund Schwiinsbroote, drey Putesteaks Hawaii, ä Pfund Hackfleisch, unn fünf Paar Wienerli...". Vergliichbar üppig war die Lischt au bii de andere Läde!
Am erschte Dag hämmer dann die drey Schnitzel broote, unn do dävun ware zwei-ähalb fir mich! Mit Beylage unn Noochtisch! Zitat: "Iss nur, so viel het jeder Zivi vor Dir au 'gesse!". Obends dann Reschte-esse, plus ä Pärli Wienerli. Die ware jo fir denne Obend geplant unn halte sich nit so lang.
Am zweite Dag dann, Ihr kinne's Eych viellicht denke, ware vun dem Pfund Schwiinsbroote ca. 450 Gramm fir mich! Also widder zweimol esse, plus regulär's Obendesse... Wie au am dritte, vierte unn fünfte Dag!

Ich hab dann minner Vorgänger-Zivi mol g'frogt, wie er so viel esse kann. Do het er nur 'grinst unn g'meynt: "Wenn sie ä Pfund sayt, dann schriib ä halb's Pfund uff, unn wenn sie drey Schnitzel sayt, dann kauf zwei kleini... So macht des jeder vun uns. Aber verroot's nit dinnere Urlaubsvertretung. Die Erfahrung müäß jeder selber mache!"
So hab ich dann also immer nur ä Bruchteil vun dem kauft, was b'stellt war, aber mit denne ganze Pirogge, Torte, Desserts, unn was mir sunscht ibber d'Woche kocht hänn, war's halt doch noch mehr Kalorie, als so ä Zivi widder verbrenne kann...


Unn des het au minner Noochfolger g'lernt, grinst
De Bischemer

Donnerstag, 31. Juli 2014

Hunsrückzelte

Fir 's vergangene Wocheende ware jo schun Rege unn G'witter vorherg'sayt. Aber wu mir dann am Friddig losg'fahre sinn, do isch's ibber'm Hunsrück schun so dunkel g'sii, dass mir schun ä weng Mooris wegen 'em Wetter bekumme hänn.
Kurz hinter Bad Kreuznach isch dann 's Unwetter so richtig losgange, mit Blitz unn Dunner, Sturm unn Platzrege, dass mir am liebschte gliich widder umdrillt hätte. Aber d'Sandra, optimistisch wie immer, het g'meynt: "Es sinn noch vierzig Kilometer bis Idar-Oberstein, des wird widder scheen. Denk nur, wie mir in Brüssel Glück g'haa hänn mit'em Wetter...!"
Unn tatsächlich, mir hänn des G'witter hinter uns g'lehn, unn in Idar-Oberstein sinn schun d'erschte Sunnestrahle durch d'Wolke kumme..
Uff'em Campingplatz hämmer im Sunneschiin D'Zelte uffbaut, unn wu mir dann endlich mit 'em erschte Becher Bowle in de Campingstühl g'sesse sinn, ware alli sichtlich entspannt. D'Kinder sinn am (unn öfter au im) Idarbach verschwunde, was dann ibber die zwei Däg au ihri Lieblingsbeschäftigung war. Entsprechend sinn au immer irgendwo Kinderklamotte zum trockne uff de Leine g'hängt!

Zum Obendesse simmer in ä Restaurant im Noochbardorf g'fahre. Des war allerdings so muffig, veraltet unn schräg, dass mir uns vorkumme sinn wie in 'ere Mischung üss 'Rocky Horror Picture Show' unn 'Psycho'... Aber mir sinn alli heil widder z'ruck kumme :-)
De Rescht vum Obend hämmer dann mit Verdauungsspaziergang, Stockbrot ibber'm Fiir unn Bowle verbroocht, unn in de Zelte isch's erscht ziemlich spoot still worre.

Samschdig morgens war's g'fühlt schun Herbscht, mit Bodenebel unn taunasser Wies bii zehn Grad, sodass mir uns zum Frühstücke mitte uff de geteerte Weg in d'Sunn g'setzt hänn. Gege Mittag simmer uff de Erbeskopf (816 m hoch, wie de Lukas üsswendig g'wisst het) zum Spazierelüege unn Sommerrodelbahn fahre. Schnell noch ebbis esse in Thalfang (d'Kinder ällei in de Dönerbude, d'Erwachsene bii'm Asiate um's Eck!), unn wu mir zum Campingplatz z'ruck kumme sinn, war au grad de Holger (mit Anhang) ang'kumme.
D'Martina mit Kinder isch dann widder heim, sodass "de harte Kern" obends in de Pizzeria unn am Feuerkorb doch recht ibberschaubar war. Glücklicherwiis isch des alles unni Gewitter abg'loffe!

Sunndigs isch de Holger schun vor'em Frühstück widder furt g'fahre, während mir andere g'wartet hänn, bis die Zelte halbwegs trocke ware.
Dann hämmer de ganze Krempel widder iipackt (ma glaubt nit, wie voll des Audo war!) unn hänn uns uff de Heimweg g'macht. Noch ä Zwischestopp am Barfüäßpfad in Bad Sobernheim, unn am spoote Noochmittag war's endgültig rum mit dem Zeltwocheend.

Scheen war's, unn Glück mit'em Wetter hämmer au g'haa, findet
De Bischemer

Montag, 28. Juli 2014

Zehn kleini Negerli am Erbeskopf

Wer denne Blog mitliest, der weiß inzwische, dass mir uns jedes Johr ä Mol mit ä baar Freunde zum Zeltwocheend treffe.
Dies Johr ware ma im Friähjohr schun z'sämme im'e Landal-Park, unn darum het keiner so richtig in Angriff g'numme, au noch ä Summer-Wocheend z'plane. Bis dann d'Anne üss'em Norde bii uns ang'rüefe het: "Ich vermiss Eych, welle mir uns nit am letschte Juliwocheend zum Zelte treffe?"
Ich hab kurz rung'froogt, fascht jeder het Zitt g'haa, also güet. Nur d'Iris het grad ä Job in München, die fallt üss. Däfiir hänn aber drey Fraue üss Bischem mit ihre Kinder (wu Freunde vun unsere zwei sinn) noch mitfahre welle. Super, des Zeltwocheend kann kumme!

Dann aber, wu ich nooch'em Zeltplatz g'süacht hab, isch's los gange:
Uff eimol isch de Anne iig'falle, dass sie an dem Wocheende selber gar kein Zitt het.
Do dämit het's au kei Grund meh gää, hoch an d'Bigge z'fahre, also hämmer uns ä Platz in de Gegend zwische Trier unn Mainz g'süacht. So hämmer dann im Idartal, kurz vor'em Erbeskopf im Hunsrück, ä Platz reserviert.
Vun de Graßmänner kann nur d'halb Familie mitkumme, aber immerhin...
Zwei Woch vor'em Termin het dann noch d'erscht' Bischemerin abg'sayt, wege 'Prioritätsverschiebung'.
Kurz dänooch het sich de Mann vun de Zweit' de Arm broche, wumit die Familie au üssg'falle isch.
De Holger het am Friddig noch ä wichtiger Termin nii bekumme, aber wenigschtens versproche, vun Samschdig uff Sunndig däbii z'sii.
Unn ganz kurzfristig hänn au die Mutzels wege Schaffstress de Friddig abg'sayt unn d'Ankunft uff Samschtig verschobe.

So sinn dann also am Friddig nur noch drey Grüppli (d'Martina mit Kinder, de Ingo mit'em Nils unn mir) uff'em Zeltplat ii'trudelt.
D'Martina isch au nur ein Dag lang bliibe, will sie am Sunndig schun widder d'nägschd Tour uff'em Terminplan g'haa het!
Unn am Samschdig morge hänn sich au noch die Trierer krank g'meldet unn abg'sayt.
Ich bin mir echt vorkumme wie bii "Zehn kleini Negerli"!
Wenigschtens de Holger isch aber am Samschtig noch kumme, unn er het sogar noch sinne nej Flamm' mitbroocht!

Aber trotz (oder viellicht grad wege) denne ganze Verwirrunge war's ä richtig scheen's Wocheend.


Details git's dann demnägscht, verspricht
De Bischemer

Donnerstag, 24. Juli 2014

Mussorgski, Emerson, Lake unn Palmer

Geschtern isch de Lu mit sinnere Klass in ä Konzert in Mainz: "Bilder einer Ausstellung" vun Mussorgski.

Wu er des verzehlt het, do isch mir iig'falle, dass ich üss minnere wilde Zitt au noch ä entsprechendi Schallplatt im Schrank hab: "Pictures at an Exhibition" vun Emerson, Lake & Palmmer. Do hänn die drey Rocker des Werk vum Mussorgski mehr oder weniger frey interpretiert unn im "electronic Rock"-Stil adaptiert.

Des war, sowitt ich mich erinnere kann, nit d'erscht LP vun denne drey, wu ich kauft hab. Ganz begeischtert war ich nämlich von ihrem Liäd "Fanfare for the common man". Des hab ich zum erschte Mol in de Arche g'heert, was nadierlich mit zu de Begeischterung beytrage het. Also hab ich mir dertmols sofort d'entsprechend LP kauft.

Aber z'ruck zum eigentliche Thema: Ich hab dann die LP rüssg'süacht (was schnell gange isch, will ich noch genau im Kopf g'haa hab, wie des Cover üsssieht) unn sie 'em Lukas ang'spielt...


B'sunders die "Promenade" isch jo noch ziemlich nohd dran am Original, die het de Lu also au sofort erkännt.
Aber die andere Stücke... schräg isch untertriebe! Sogar ich hab mir dann iig'stehn miän, dass ma DIE Müssig eigentlich im nüchterne Züestand hitz'dag nimmi wirlich genieße kann. Aber so ware die Siebziger (oder bii mir: Achtziger) Johr' ebbe.
Also isch die LP genauso schnell widder im Schrank verschwunde, wie ich sie g'funde hab.


Aber viellicht wirr ich jo mol widder nostalgisch unn kram sie widder vor, sinniert
De Bischemer

Montag, 21. Juli 2014

Zivildienschtg'schichte (1)

Mir fallt grad uff, dass ich noch einigi G'schichtli üss minnere Zivildienschtzitt im Kopf hab, die ich Eych noch verzehle kann. Also dann, jetzt geht's los:
Die niinzehn Monat, wu ich Zivildienscht g'macht hab, ware fir mich mit die bescht Zitt ibberhaupt. Nit nur, will ich zum erschte Mol nit uff de Schüälbank g'hockt bin, sondern ebbis vum "echtel Lebe" mitbekumme hab. Sondern au, will die Uffgabe, wu ich do g'haa hab (unn die frey Zitt, wu's do drum rum gää het) richtig Spaß g'macht hänn.

Fange ma am Anfang an:
Wu ich noch studiert, aber schun de Zivildienscht geplant hab, do war minner Kumpel als Zivi bii de Arbeiterwohlfahrt. Des war in Lohr zu derre Zitt echt ä Schlamperlade, unn die Arbeitsmoral vun de Zivis war unter aller Kanone. Küüm einer het mehr wie zwei, drey Stunde am Dag g'schafft, unn wer kei Luscht g'haa het, der het sich au mol ein, zwei Dag lang komplett verdrucke kinne... Vun Spritztoure mit de AWO-Autos, Üssflüg während de Arbeitszitt unn so Scherzli gar nit z'rede...
Ihr sähne, Freizitt war wichtiger als Schaffe. Ganz klar, dass des fir ä junger Kerli de optimale Ziviplatz war - wenn ich do dägege nur an die paar Kumpels denk, wu als Zivi im Lohrer Ludwig-Frank-Hüüs d'ganz Woch lang Schicht g'schafft unn im Pflegedienscht malocht hänn... Respekt!!

Also hab ich rechtzittig minner Zivi-Platz bii de AWO klar g'macht, hab gliich noch ä WG-Zimmer in Lohr (praktischerwiis gliich um d'Eck vun unserem Stamm-Pub) däzüe bekumme unn mich vum Studium erholt.
Dass de Verdienscht mit Sold, Erschwerniszuschlag (???) unn Heimschläferzuschuss (trotz WG-Zimmer) au ganz in Ordnung war, isch ä scheener Nebeeffekt g'sii.

Aber jetzt hab ich schun widder so viel g'schriibe, unn zu dem, was ich eigentlich verzehle hab welle, bin ich noch gar nit kumme.


Also dann ebbe demnägscht, verspricht
De Bischemer

Donnerstag, 17. Juli 2014

Melancholie uff de Heimfahrt

Es müäß irgendwänn so um 1990 g'sii sii. Zu derre Zitt bin ich mit minnen Kumpels (in wechselnder Besetzung) regelmäßig in's Milieu, ä Disco im Kinzigtal, g'fahre.
Als Konkurrenz zu unsere geliebt Arche het 's Milieu zwar nit taugt, aber wenn ma am Friddig obend hin 'gange isch, dann het ma wenigschtens ab unn züe ä Lied zum danze g'heert, unn ä baar anderi G'sichter (meischtens üss'em Schwarzwald obe) het ma au mol g'sähne.

An dem eine Obend isch üssnahmswiis de Uwe g'fahre. Er isch sunscht echt selte in ä Disco mit g'fahre, sondern ehnder bii ä baar Bierli unn alte Bekannte im Lohrer Pub hocke bliibe. Also het er diesmol au de Fahrdienscht ibbernemme kinne...

Wie üblich isch's im Milieu widder nit spät, sondern friäh worre, unn uff de Heimfahrt ware alli ziemlich still. Es zieht sich jo ziemlich, wenn ma üss'em Kinzigtal ibber de Schönberg nooch Lohr müäß. Aber will's dertmols noch kei Blitzer an jedem Ortsiigang gää het, war die Fahrt uff derre leere Strooß um die Zitt eigentlich ganz ang'nehm.
Irgendwänn isch dann im Radio "I don't want to talk about it" vum Rod Steward g'loffe. De Uwe war immer schun ziemlich textsicher, unn so het er ang'fange, mit z'singe. Spätestens bii'm Refrain hänn dann alli mit iig'stimmt, unn urplötzlich hämmer de scheenschte, wenn au melancholische, Männerchor am Laufe g'haa!

"I don't want to talk about it, how you broke my heart
If I stay here just a little bit longer
If I stay here, won't you listen to my heart, whoa, heart?"


Unn in dem Moment het jeder vun uns Kerli wahrschiins ä ander's Maidli im Kopf g'haa... Wer aber do in MINNEM Kopf rum g'spunne het, das kann ich bii'm beschte Wille nimmi sage!

Isch viellicht au besser so, denkt sich
De Bischemer

Montag, 14. Juli 2014

Esse im Urlaub (8)

Argentinie... Bii dem Land denke d'meischte Ditsche sither geschtern sicher z'erscht an "Vizeweltmeischter", aber vor dem Dag doch ehnder an Rindersteak, stimmt's?
Unn ich denk bii Argentinie z'erscht an minner Rucksackurlaub, wu de ET unn ich drey Woche lang durch Chile unn Argentinie g'reist sinn.

Wie war 's Esse in dem Urlaub? Jeder schwärmt jo vum argentinische Rindfleisch, aber mir hänn in derre Zitt eigentlich wenig Fleisch g'esse. Aber einmol, bii'm Boxestopp während de Busfahrt durch d'Pampa, hämmer ä echt's "Asado" mitbekumme. Fleisch satt fir alli, Beilage ehnder als Nebesach. Zum Glück simmer nooch dem Esse dann noch ä halber Dag im Bus witter g'fahre, so hämmer wenigschtens gnüe Zitt zum Verdaue g'haa!
Stärker in Erinnerung isch mir aber bliibe, wie ich mir in uff de argeninische Sitt vun de Iguazu-Wasserfäll an'ere Riesepizza de Mage verdorbe hab. 's kinnt nadierlich au des iiskalte Trinke g'sii sii, was es däzüe gää het, uff jede Fall het der Obend ä bliibender Iidruck bii mir hinterlehn.

Ihr kinne jetzt nadierlich sage: "Selber schuld, wer in Argentinie unbedingt Pizza esse müäß", aber hinterher isch ma halt immer schlauer...

's nägschde Mol also wirklich nur noch Steak, denkt sich
De Bischemer

Donnerstag, 10. Juli 2014

D'Ortenau vin wittem (37)

Ich glaub's jo nit. 's Café Olympia in Oberschopfe het züe g'macht!?!

Es war mir zwar nit bewußt, dass 'es Olympia älter isch als ich (wenn au nit viel), aber dass es nit viel jünger sii kann, war mir klar.
Schließlich war 's Olympia schun zu minnere Kinderzitt ä Institution in Oberschopfe. Unn fir mich immer schun eini mit 'eme ganz b'sundere Flair.

Als Büe war der Lade immer ä weng geheimnisvoll, will 's Publikum so ganz anderscht war als die Litt, die ich so um mich rum g'haa hab. Immer sinn Motorräder dävor g'stande, Rocker in Jeansjacke unn Lederkluft sinn an denne baar Disch drusse g'hockt, durch die große Glasschiibe het ma nie richtig nooch drinne g'sähne, unn ma het eigentlich nie ebber Bekanntes dert troffe.
Was au klar war. Vun minnene Kumpels sinn jo nur viellicht zwei, drey ibberhaupt, unn dann nur selte, ins Olympia 'gange. Fir uns andere war die "Rockerbud" immer z'wild g'sii (bii mir viellicht au darum, will ich als Radfahrer mit denne Mopedfahrer nie viel anfange hab kinne...).

Wenn ibberhaupt, dann hänn mir uns ab unn züe (wenn ma uff ä Noochmittagsbus g'wartet hänn) im Hinterzimmer vun de "Linde" zum Flippere troffe, aber wu ich 's Kneipegehn ang'fange hab, do bin ich quasi direkt in Lohr "heimisch" worre. Entsprechend wenig Erinnerung hab ich an's Olympia an sich, aber schad find ich's uff jede Fall, dass es nooch so viele Johr nimmi existiere soll.

Wenigschtens die fuffzig Johr hätt ma noch voll mache kinne, findet
De Bischemer

Montag, 7. Juli 2014

Minni Yogamatt (zum zweite)

In denne anderthalb Johr, wu ich jetzt Yoga mach, hab ich ä ganz speziell's, ziemlich persönlich's Verhältnis zu minnere Yogamatt entwickelt. Sie isch mit mir in derre Zitt au schun ziemlich rum kumme. Öschtrich, Schwarzwald, Holland, Eifel... Iberall war sie dann fir mich ä klein's Stück "meditativi Heimat".

Dodurch, dass ich bii'm Z'sämmerolle immer erscht "Obersitt uff Obersitt" leg, bliibt die Obersitt, wu ich druff ley, au immer süüfer. Ansunschte, bii'm "normale" Z'sämmerolle, wird jo immer de Staub unn Dreck, wu vom Bode and de Untersitt bäbbe bliit, au uff d'Obersitt ibbertrage. (Do macht ma sich normalerwiis gar kei Gedanke dribber, gell??)


Die Yogamatt isch also so ebbis wie minner Puffer gege d'Umwelt. Wenn ich zur Entspannung do druff ley, des weiche (aber nit züe weiche) unn warme Material mit de liichte Struktur g'spür, unn denne fiine, b'sundere Geruch schmeck, dann bin ich sofort in minnere eigene, kleine Welt. Es isch fascht schun so ebbis wie ä 'Pavlov'scher Reflex', kummt's mir vor. Yogamatt = eigeni Welt = Entspannung = furt vum Alltag.
Unn des genieß ich jedes Mol so richtig.

So mancher Schweißtropfe het die Matt schun abbekumme, aber des macht sie nadierlich fir mich umso mehr zu "minnere" Matt. (Unn abg'wäscht wird sie nadierlich au ab unn züe, versteht sich...)
's fehlt nur noch, dass ich derre Matt noch ä Name gibt - aber so witt wird's definitiv NIT kumme!

Hit obend isch sie dann widder im Iisatz, freyt sich
De Bischemer

Donnerstag, 3. Juli 2014

Minni Yogamatt (zum erschte)

Ach, Dü roti Yogamatt,
Manchmol hab ich Dich so satt!
Uff Dir leye, gar nix denke,
Sondern Bein unn Arm verrenke...
Wenn ich will, unn wenn ich müäß
Erscht emol de Sonnegrüäß.
Schwitze, bis es Wasser rinnt,
Zum Verschnüüfe "Pflug" unn "Kind".

Aber meischtens, müäß ich gestehn,
Isch's uff Dir so richtig scheen!
's Denke wird gliich abgestellt...
Gibt's ebb's Scheener's uff de Welt?
Wird er öfters praktiziert,
Geht de Sunnegrüäß wie g'schmiert!
Schwitze düe ich au ganz gern,
Denn ich will jo besser wer'n!
Unn die ganze Asanas
Mache mir so richtig Spaß.

Wie so oft, wenn ma was düet:
So wie's isch, so isch es güät!


Shanti, rüäft
De Bischemer

Montag, 30. Juni 2014

Kerbevortrag

Am vergangene Samschdig Obend hab ich also tatsächlich uff de Bischemer Kerb im Rahme vun de "Bischem süacht's Supertalent"-Show ä Vortrag uff badisch g'halte. Obwohl 's im Vorfeld einige technischi Komplikatione mit de däzüe g'heerige Computerpräsentation gää hett, isch am End alles ganz güät g'loffe, denk ich.
Fir alli, wu nit däbii ware (unn nadierlich au fir die, wu däbii ware, aber nit alles verstande hänn) git's jetzt do noch emol 's Gedicht. Uff die Präsentation miän Ihr aber verzichte, des basst jetzt nit do her:

So: Wie fang ich denn nur an,
Dass ma's au verstehe kann?
Ich bin üss'en Badnerland,
Wu des leyt, isch des bekannt?
's Wichtigschte: Wer Badner kennt
Sie gar niemols „Schwabe“ nennt!

Dann bin nooch Bischem kumme
Unn ich hab mir vorgenumme,
Dass ich mich do integrier
Unn fir's Dorf mich int'ressier.

Bischem, denk ich, sieht es gern,
Wenn ich "Bischemerisch" lern...
Also hab ich zugeheert,
will ma so am beschte leert.

Ich versteh zwar ziemlich güet
Wie ma do so schwätze düet.
Doch so manches fremde Wort
Hab ich g'heert bii Eych im Ort.


's erschte Wort, ganz aktuell,
Lernt in Bischem jeder schnell:
Eyri „Kerb“ isch Eych so wichtig,
Doch wie heißt des Ding denn richtig?
"Kirchweih"... Doch bii mir daheim
Wär ich bii dem Fescht ällein.

Denn ma fiiert bii uns herum
Lieber 's "Patrozinium"!
Wenn ma's mol so nenne mag:
Vun de Kirch de Namensdag.

Aber des isch jetzt egal,
Kerb isch Kerb, ich hab kei Wahl!
So hab ich, als Mann von Welt,
Mir do vorn ä "Schorrle" b'stellt.
"’Ä scheener Derrer’ heißt des do!"
Hab's kapiert! Jetzt weiß ich’s jo!


B'sunders viel git's jo zu heere,
Wenn sich Bischemer beschwere:

Labbeduddel, Dabbes, Zores,
Kesselfligger, Lumbe-Kores...
's git noch meh, ich halt min' Klapp,
Sunscht wird mir die Zitt zu knapp!

Unn vor einer sich beschwert,
Mache ma's jetzt umgekehrt:
Jetzt sinn Ihr mit'm Roote dran,
Was denn DES wohl heiße kann:

"Kaib" nenn ich ä frecher Büe,
Unn wie sage Ihr däzüe?
"Bankert" heert ma do im Ort...
's war fir mich ä nejes Wort!
(Eigentlich, so wurd mir g'steckt,
isch’s politisch inkorrekt...)


"Ritscherli", ich find des schad,
Heißt bii Eych nur "Feldsalat"!
Viel melodischer, mit Pfiff,
Isch der badische Begriff!
"Pflüümeschleckli" isch de Hit,
Eyer "Lattwersch“? Kenn ich nit!
"Schleckliflädli", do in rot,
Isch ä "Marmeladebrot"!

Unn wenn ich jetzt "Zischdig" sag,
Kenne Ihr den Wochedag?
Dienstag isch's! Ihr wisse B'scheid,
Wenn ä Badn'ner so ebb's sayt.

Wu ma bi'm Kalender sinn,
Fallt mir noch ebb's anders in:
Samschdig's gehn, des weiß ich schun,
Viel vun Eych in's Stadion.
Unn Ihr schreye, fascht wie bled,
Wenn 05 in Führung geht.

Ganz enttäuscht wird Eyer G'schrey,
Schiäße sie am Tor vorbey...
Um ä "Muggeseggel" gar!
Schaue hin, dann wird’s Eych klar!


D'Zitt wird knapp, unn noch so viel
Git's was ich Eych zeige will:

"Griäsewässerli" unn "Guuf",
"Stapfel" heißt bii uns die Stuf'.
"Welschkorn", "Gugg" unn "Wunderfitz",
"Bräglili" unn "Epfelschnitz".

Badisch isch ä tolli Sprooch,
Ä letschtes Beispiel hab ich noch:
Wer sich traut, der schwätzt jetzt mit,
B'sunders schwer isch's nämlich nit:


Schelle Sie nit an sellere Schell,
Selli Schell schellt nit!
Schelle Sie an sellere Schell,
Selli Schell schellt!

So, ich hoff, es het Eych g'falle.
Ich mach furt, die Zitt isch rum!
Ich wünsch Eych, unn mir, uns alle:
Scheenes Patrozinium!

... äh, ä scheeni Kerb nadierlich!!!



"Supertalent" isch übrigens 'es Bischemer Männerballett worre (fir des ich au g'stimmt hab)...


Ä scheener Kerbemändig wünscht Eych alle
De Bischemer

Donnerstag, 26. Juni 2014

Yello uff oraschig

Kürzlich hab ich im Radio widder mol Yello g'heert. Unn do isch vor minnem innere Aug ganz dittlich ä Bild ufftaucht: Des Bild vun 'ere oraschige BASF-Kassett. Des war nämlich ä ganzi Zitt lang minni Standard-Wahl fir Kassette, die ich immer im Fünferpack bii'm Kaufhaus Krauss in Lohr kauft hab. So lang, bis ich dann irgendwänn (fir besseri Qualität) zu Metalloxidkassette vun TDK g'wechselt bin, will die Iiseoxid-Bänder eifach nimmi güät gnüe ware.
Uff genau so 'ere oraschige Kassett hab ich nämlich die "Stella"-LP vun Yello uffg'numm g'haa, unn ä Zitt lang isch sie ziemlich oft bii mir g'loffe.
Unn was soll ich Eych sage: Ich hab die Kassett sogar noch in'ere Kischt im Keller g'funde:


Will die Kassett so oft g'loffe isch, isch dann die Qualität mit de Zitt au immer liädriger worre. B'sunders de Walkman, fir denne ma die Kassette jo ibberall hin mit sich rum g'schleppt het, het die Kassette ganz scheen abg'nutzt, glaub ich...
Aber 's het halt noch kei MP§-Player gää, also hämmer jo kei Wahl g'haa, gell?

Wie eifach isch's dägege doch hit mit Smartphones unn Cloud-Speicher, findet
De Bischemer

Montag, 23. Juni 2014

Wuanderscht g'lese(13)

Ich hoff, Ihr hänn in de Schüäl im Englischunterricht güet uffbasst. Sunscht hänner jetzt nämlich mit dem, was ich Eych vorstelle will, ä Problem.

Unter http://wtfevolution.tumblr.com/ präsentiert d'Mara Grunbaum nämlich imaginäri G'spräche mit de Evolution (oder 'em Schöpfer, wenn ma's ä weng persönlicher nenne will), unn zwar immer an Beispiele vun b'sunders schräge "Erfindunge" im Tierreich.
Ma kann's jo wirklich küüm glaube, was fir seltsami Figure do in de Fauna rumkreuche unn -fleuche! Veegel, Insekte, Schnecke, Fisch, unn was sunscht noch alles! Manchmol isch de Gedanke gar nit so witt her g'holt, dass d'Evolution entweder b'soffe, g'nervt, miäd oder sunschtwie nit ganz bii de Sach war!

Unn 's scheenschte: Demnägscht git's zu dem Thema sogar ä Büach!


Do bin ich mol g'spannt, denkt sich
De Bischemer

Donnerstag, 19. Juni 2014

Freyhändig fahre

Am Wocheend hämmer zum erschte Mol mit de Kinder "Stadt der Engel" g'schaut. Einer vun minnene Lieblingsfilme, mit 'em Nicholas Cage, wu ich eh gern schau, unn de Meg Ryan (everybody's darling).
Genau g'numme isch des jo nur ä Remake vun "Der Himmel über Berlin", aber in dem spezielle Fall g'fallt mir mol die Hollywood-Version besser als 'es Original.

Aber des hab ich eigentlich gar nit verzehle welle...
Gege End kummt in dem Film jo die entscheidend Szene, wu d'Meg Ryan uff'em Fahrrad freyhändig d'Strooß am Lake Tahoe nunder fahrt, mit 'eme Holzlaschter z'sämme stoßt unn stirbt. Ich krieg jedes Mol widder feuchti Auge, wenn ich des sieh... Vor allem, wie de Nicholas Cage mit sinnem Dackelblick dann leidet...

Am nägschde Dag hämmer dann ä Radtour mit de Kinder g'macht, unn wu mir so vum Middelbersch des lange Stück Richtung Bodenheim nunder g'fahre sinn, hab ich mich echt beherrsche miän, dass ich (als Vorbild vor de Kinder) nit freyhändig fahr. Aber die zwei hänn ihri Lektion ganz offesichtlich g'lernt. D'Lea het nämlich schun ganz am Anfang vun dem Buckel g'meynt: "Freyhändig fahre derf ma nit, sunscht verunglückt ma au noch wie die Frau in dem Film!"

Unn trotzdem kann ich's manchmol nit lo', gesteht
De Bischemer

Montag, 16. Juni 2014

D'Bischemer Trueman-Show

In Bischem läbe isch scheen. Kei Froog!
Aber manchmol hab ich 's G'fühl, dass ma üssbreche müäß üss derre Idylle. Entsprechend oft packe mir deshalb jo unseri Sache unn gehn uff Tour.
B'sunders schlimm isch's immer dann, wenn mir am Wocheend nit groß furt kumme sinn, sondern nur im Dorf unterwegs ware....
Egal, ob ma ä Radtour mit de Kinder macht, bii'm Schüälfescht hockt, zum Jogge geht oder eifach mol so durch's Dorf lauft, ma trifft halt immer widder die selbe Lytt.

D'Sandra meynt jo sogar öfter, sie kummt sich vor wie in de Trueman-Show... Immer ä "Hallo" do, ä "Morsche" dert, unn später widder ä "Ah, au schun widder unterwegs?"...
Manchmol kinnt ma echt glaube, des Ganze wär ä einzigi großi Inszenierung, die um einen rum arrangschiert worre isch.
Aber wahrschiins hänn die ganze andere Lytt drumrum des selbe G'fühl, oder??

Uff de andere Sitt isch des nadierlich grad fir die Kinder au richtig scheen. Die kinne im Dorf rum renne, wie mir's friäjer in Oberschopfe g'macht hänn. Jeder kennt sie, het ä weng ä Aug uff sie, unn eigentlich kann keins verlore gehn... Was nadierlich au heißt, dass sie immer im Blick sinn, au wenn sie mol ä Bledsinn anstelle...

Genau wie bii uns halt, grinst
De Bischemer

Donnerstag, 12. Juni 2014

Saint-Louis unn de Sand

Zu Saint-Louis im Senegal hab ich ä ziemlich zwiespältigi Meinung.
Die Stadt leyt jo an de Mündung vum Senegal-Fluss in de Atlantik, unn uff etwa sechs Kilometer Länge fließt de Fluss kanz kääb am Meeresufer lang, so dass ä Landzung entsteht, die wu zwar viehmäßig lang, aber nur etwa 200 Meter breit isch. Unn die ganz Landzung besteht eigentlich nur üss Sand.
Dert, wu die Landzung anfangt, git's dann sogar noch ä langg'streckti Insel im Senegal-Fluss, unn uff derre Insel leyt d'Altstadt vun Saint-Louis. Sie isch sowohl mit'em Feschtland als au mit de Landzung durch zwei Brucke verbunde. Selli uff de Landsitt isch richtig groß unn üss Iise, die uff de andere Sitt ehnder unschiinbar. Ach was schwätz ich denn so viel, schaue doch eifach do:


D'Altstadt vun Saint-Louis, die wu so uff derre Insel vunn alle vier Sitte am Wasser leyt, besteht üss herrliche altfranzösische Kolonialhiiser. 's ärmere, neje Stadtviertel uff de Landzung dägege isch mehr so ebbis wie ä Armesiedlung, kurz vor'em Slum-Status.
Dass in denne scheene Kolonialhiiser dann die ganze Sippe mitsamt ihre Tiere (Hiähner, Schoof, Ziege unn was noch alles) hause unn alles verwüschte, des isch jo schun arg. Aber dass die Stadt ganz langsam, aber sicher vun de Sahara verschluckt wird, des macht mich echt melancholisch!
Des het ma vor zwanzig Johr, wu ich dert war, schun deutlich g'sähne: In de Hauptstrooße unn in de Höf, do het sich de Sand nur in de Ecke unn im Rinnstein g'sammelt. Aber die Sittestrooße, die ware zum große Teil zwar geteert, aber komplett mit Sand bedeckt.
Es däd mich jo interessiere, wie's hit z'dag üssieht.

Aber besser isch's sicher nit worre, fürchtet
De Bischemer

Montag, 9. Juni 2014

Portwiin

Bii minnere erschte Interrail-Tour bin ich nooch Südfrankriich, Spanie unn Portugal g'fahre.
B'sunders güät het mir dertmols jo Porto g'falle. Nit nur, aber au wegen 'em Portwiin. Mit 'eme Belgier, wu ich im Zug kenne g'leert hab, hab ich ä ganzer Noochmittag lang die Portwiin-Kellereie abg'klappert. Sandeman, Offley's, Croft, Cálem, unn wie sie alli heiße. Nit, will uns die Führunge durch Produktion, Lagerhalle oder Museum so interessiert hätte, sondern will ma nooch jedere Führung umesunsch ein, zwei Gläser Portwiin het probiere derfe! Ihr kinne Eych viellicht vorstelle, wie mir an dem Obend heim ins Hostel g'wackelt sinn, gell?

Vun Porto üss simmer dann noch an de Küschte lang bis nooch Lissabon g'reist. Wu's dann 'em End züe 'gange isch, hab ich mir ibberlegt, wie ich am beschte ebbis vun dem leckere Portwiin mit heim nemme kinnt. Ich hab mich bii dem Probiere nämlich uff ei spezielli Sort iig'schosse g'haa (wisser Portwiin vun Cálem, wenn ich mich richtig erinner), unn den hab ich daheim noch nirgends g'sähne g'haa.

Also bin ich mit'em Nachtzug vun Lissabon nooch Porto g'fahre, hab de große Rucksack im Schließfach iig'schlosse unn bin runter zum Douro g'loffe. Dert hab ich ä Sechser-Karton Portwiin kauft, der zum Glück genau in de Tagsrucksack nii basst het.
So bin ich dann mit großem Rucksack uff'em Buckel unn Portwiin-Rucksack vor de Bruscht in de Zug nooch Paris, mit dem ganze Kladderadatsch in d'Metro, quer durch d'Stadt zum Gare de l'Est, unn vun dert mit'em Zug nooch Stroßburg. Dann war ich jo quasi schun daheim. Vun Paris hab ich üss'em Metro-Fenschter grad mol Sacre Coeur unn de Eiffelturm g'sähne, unn mehr isch es au bis hitt noch nit worre...!

Der Portwiin isch entsprechend nadierlich wie ä Schatz g'hütet worre, aber irgendwänn isch au de letschte Tropfe üsstrunke g'sii!


Aber die Liebe fir Porto isch bliibe, weiß
De Bischemer

Donnerstag, 5. Juni 2014

D'Ortenau vun wittem (36)

Jetzt wird's endlich ball widder ä Bruck Richtung Schuttere ibber d'Iisebahn gää!
Vor drey Johr isch die alt, baufällig Bruck jo abg'risse worre, unn sither dert isch ma nur mit'eme Umweg ibber Friesene oder Niederschopfe nooch Schuttere kumme.
Was jo viellicht an sich nicht ganz so schlimm wär (wenn ma nit grad ebbis in Schuttere z'düe het...). Aber uff de andere Sitt vun de Iisebahn leye halt au de Oberschopfener unn de Schutterner Baggersee.

Friäjer, wu ich noch in Oberschopfe g'wohnt hab, do sinn d'meischte Litt im Summer mit'em Fahrrad an de Baggersee g'fahre. Unn do macht nadierlich jeder Kilometer Umweg ebbis üss. B'sunders, wenn ma obends miäd unn hungrig heim fahre will.
Vun dem her frey ich mich fir die Oberschopfener, dass die "brucklos" Zitt jetzt ball rum isch!

Schad, dass es fir denne Bade-Summer noch nit g'langt het, findet
De Bischemer

Montag, 2. Juni 2014

Melissa

Es war igendwänn 1988, während minnem Studium. Do kritzelt mir de Oli während de Vorlesung ebbis uff's Blatt unn meynt: "Merk Dir denne Name! Die het grad ihri erscht Schallplatt g'macht, unn des isch genau dinner Müssig-G'schmack!". Unn was soll ich sage, er het recht g'haa.
De Name uff minnem Blatt war "Melissa Etheridge"...

Etwa zwei Johr später:
Ich war grad Hals ibber Kopf in ä Maidli verliebt. Es war ä kurzi, aber turbulenti Romanze. Details erspar ich Eych, sunscht wird der Blogartikel mehreri Sytte lang...

Wichtig isch fir die G'schicht nämlich nur des: Am Anfang vun dere Romanze hämmer beschlosse, dass ma z'sämme uff ä ang'kündigt's Konzert vun de Melissa Etheridge nooch Stuttgart gehn. Unn bis es dann endlich so witt war, dass des Konzert tatsächlich stattg'funde het, war's schun widder rum mit de Romanze. Inclusive Herzschmerz unn viel Dramatik (hauptsächlich uff minnere Sytt, müäß ich züegää...)

Trotzdem hab ich mich dann ibberrede lehn, dass mir z'sämme uff des Konzert gehn. Zum Hinfahre hämmer d'Wahl g'haa zwische minnere Ent' unn ihrem alte Käfer - ich hab mich also uff ä längeri Fahrzitt iistelle kinne. Mir sinn dann in ihrem Käfer g'fahre, unn sie het ibber d'Mitfahrzentrale noch ä ander's Maidli mitg'numme.

Es war 's erschte Mol sither mehrere Woche, dass ma uns widder g'sähne hänn. Entsprechend ang'spannt war die Stimmung im Audo. Eigentlich het mir die Mitfahrerin leid düe. Die het nämlich versüacht, ä Unterhaltung in Gang z'bringe, mir hänn uns aber nur gegesyttig ang'schwiege. 's war so ä froschtigi Atmosphäre, dass eigentlich d'Schiibe hätte züefriere miän...

Bii dem Konzert hab ich mich entsprechend wytt weg vun denne zwei andere g'stellt. So hab ich wenigschtens die Stimmung unn d'Müssig genieße kinne.

Aber jedes Konzert geht mol z'End, unn wie Ihr Eych viellicht vorstelle kinne, bin ich dänooch mit ziemlichem Mooris widder zum Audo z'ruck.
Wie erwartet war die Mitfahrerin quasi widder d'Einzig', wu uff de Heimfahrt ebbis g'schwätzt het... Ich kann Eych sage, des ware noch emol anderthalb Stunde Iiszitt im Käfer...

Ich bin ihr dann in de nägschde Woche / Monate ziemlich üss'em Weg 'gange. 's het au echt lang düürt, bis ich sie halbwegs üssem Kopf bekumme hab. Aber d'Zitt heilt halt echt alli Wunde, unn d'Melissa Etheridge heer ich au hitt immer mol noch gern...


Wenn de Oli g'wisst hätt, was er do ang'fange het, sinniert
De Bischemer

Donnerstag, 29. Mai 2014

Min erschtes Mol...

Ich weiß noch genau, wie ich's erschte Mol zu de Cleopha bin. (Falls Ihr's noch nit mit bekumme hänn: Cleopha isch die Halledisco, wu ich friäjer quasi jedes Wocheend war. Oder was hänn Ihr bii derre Ibberschrift denn denkt???)

's war in de Aula vum Max Plank-Gymnasium in Lohr, unn 's müäß 1987 g'sii sii. Ich war mit 'eme Maidli verabredet, wu in de Firma g'schafft het, wu ich 's Praktikum g'macht hab. Na ja, eigentlich war's schun ehnder ä Frau, unn was fir eini. Entsprechend g'spannt bin ich g'sii uff denne Obend...
Kennt hab ich eigentlich niemänds dert, bis uff "min Date" ebbe. Sowitt ich mich erinner, hab ich nur uff ei einzig's Lied danzt, unn des war "Another Brick in the Wall" vun Pink Floyd. Aber ich war ganz begeischtert vun de Müssig, wu de Cleopha-Walter do ibber de ganze Obend g'spielt het. Unn mit minnere Kollegin hab ich mich au ganz güät unterhalte. 's war also ä ziemlich scheener Obend!

Darum bin ich dann am nägschde oder ibernägschde Wocheend widder hin. In irgend so ä Turnhall in de Gegend. Hab ä weng meh danzt, unn 's het ma noch besser g'falle.
Mit de Zitt war's dann so, dass ich quasi bii jedere Cleopha-Veranstaltung däbii g'sii bin. Will do däfiir am Samschdig immer ä Anzeig in de Zittung war, het minner Babba morgens schun g'wisst, wu ich obends hin geh wirr, unn het's mir oft schun verroote, bevor ich d'Zittung selber g'lese hab.

In de letschte Johre isch de Walter jo nimmi so aktiv mit de Cleopha, aber ich hab's wenigschtens noch zwei, drey Mol g'schafft, mit de Sandra z'sämme hin z'gehn, wenn mir in Oberschopfe uff B'süach ware. Aber ganz ehrlich: Inzwische kumm ich mir echt ä weng z'alt vor unter denne ganze Teenies...


Jedi Sach het halt ihri Zitt, räsonniert
De Bischemer

Montag, 26. Mai 2014

De kleinschte gemeinsame Nenner

Wu ich min Praktikum fir's Studium g'macht hab, do hab ich mich mit'em Markus ang'freundet. Er het zu de selbe Zitt in dem Betrieb ä Lehr' ang'fange, unn do simmer ziemlich oft z'sämme in de Lehrwerkstatt rung'hängt.
Mir hänn uns richtig güät verstande, aber vun Müssig het er kei Ahnung g'ha! Während ich Police, Neil Young unn Led Zeppelin g'heert hab, isch bii ihm Discostampf à la "Inner Circle", "Mel & Kim" oder "Sidney Youngblood" g'loffe. (Wenn Eych die Name nix meh sage, dann sinn Ihr entweder z'jung, oder Ihr hänn denne Lärm erfolgrich verdrängt!)

Des war im Große unn Ganze jo au kei Problem. Ich bin unni ihn in d'Arche 'gange, unn däfiir het er mich nit in's "Number One" mit g'schleppt.
Aber zwei Mol, do hämmer uns einige miän. Mir sinn nämlich mit sinnere Ent zum Carneval in Venedig g'fahre, wodruff ich mir dann üss Begeischterung d'Waltraut, minni Ent, 'kauft hab. Unn mit de Waltraut simmer dann im selbe Johr im Summer nooch Südfrankrich g'fahre!

Wie Ihr Eych vorstelle kinne, war des mit de Müssig im Audo echt schwierig. 's einzig, uff des mir uns einige hänn kinne, isch "Saga" g'sii. Also sinn die zwei Saga-Kassette, wu mir däbii g'haa hänn, de ganze Dag nuff unn nunder g'spielt worre.
Sobald aber einer vun uns ä anderi Kassett iig'legt het, isch garantiert kurz dänooch ä Riese-G'schrei üssbroche, will de andere die Müssig sooooo schrecklich g'funde het.
Mit de Zitt hämmer dann 's Radio immer öfter üss g'lehn, will ma sunscht wahrschiins beidi au de G'falle an Saga verlore hätte...

Aber inzwische geht's widder, grinst
De Bischemer

Donnerstag, 22. Mai 2014

Lu unterwegs

Am vergangene Wocheend isch de Lu zum erschte Mol unni uns uff Tour g'sii. Er het vun Friddig bis Sunndig mit de Pfadfinder in Boppard 'zeltet!
Do däfiir het er sich Sandras Rucksack üssg'süacht, will minner (schwarz unn violoett) so "mädchenhaft" üssieht, wie er findet. (Bii de Sandra isch übrigens gliich widder 's Fernweh üssbroche, wu sie ihren gepackte Rucksack do het stehn sähne...)
Die Obende vorher het de Lu zwar noch ä weng Mooris g'haa wegen 'em ibbernachte, aber am Friddig isch er unni großer Abschied mit'em Rucksack uff'em Buckel abmarschiert.

Am Sunndig noochmittag hämmer ihn dann in Mainz am Bahnhof widder abg'holt: In dreckiger Kluft, mit rotem G'sicht unn schoko-verschmiertem Mund. Wider Erwarte het er au gliich ziemlich viel verzehlt, der Üssflug het ihm wirklich richtig Spaß g'macht. Genau so soll's jo au sii...

De Höhepunkt war dann aber, wu er des ganze Ziigs üss'em Rucksack widder üsspackt het: Bis uff de Schloofanzug unn ä Fleece-Shirt het er quasi alles umsunscht mitg'numme. B'sunders nadierlich Wäschlappe unn Handtüach... Ihr sähne, des war ä perfekter Büebe-Üssflug!
Des kinne die Fraue unter Eych jetzt viellicht nit ganz noochvollziehe, aber jeder Mann het doch sicher ähnlichi G'schichte uff Lager, wu so ä Urlaub mit "Wasch-Abstinenz" drin vorkummt, gell?


Bii mir (unn alle andere Männer, mit denne ich g'schwätzt hab) isch's jedefalls so, grinst
De Bischemer

Montag, 19. Mai 2014

Süachbegriffe zum Blog (17)

In de letschte Zitt hänn, schiint's, nimmi viel vun Eych denne Blog ibber d'Süachfunktion g'funde. Zumindescht hab ich jetzt ganz scheen lang bruucht, um die "Hitparade" vun Eyre Süachbegriffe voll z'bekumme. Hänn Ihr die Blog-Adress als Lesezeiche abg'legt, oder hänn Ihr sie im Fall schun im Kopfe? Wer weiss...!

Do sinn jedefalls die nejschte Süachbegriffe üss minnere Blog-Statistik:

10. Häsli (... ja, schun klar.. des war wahrschiins kurz vor Oschtere, gell??)
9. Schlotzer (... lecker, aber merke Eych: 's Lebe isch kei Schlotzer!)
8. teebeutel yogi (... des sinn die mit de philosophische Sprüchli, stimmt's?)
7. nagschde (... ob der wohl ehnder de 'nägschde' g'meynt het?)
6. torte Sandra (... meynsch Dü minni Antragstort?)
5. großherzogtum baden (... so mancher hängt halt an de Vergangeheit, schiint's mir)
4. bilder siegen (... die welle Ihr gar nit sähne - alli unterbelichtet!)
3. unterhaltung betschle (... hesch mich mit'm Tipfehler g'funde! 's het "Bretschle" heiße solle...!)
2. räuber und schandarm (... ä scheen's Spiel!)
1. dammenmühle frey -frei (De Christian Frey isch de Braumeischter uff de Dammemühle, aber ob der wohl frey isch??)

Ä scheener Start in die Woch wünscht Eych
De Bischemer

Donnerstag, 15. Mai 2014

Giige in "Music"?

Jeder vun Eych kennt doch sicher "Music" vun John Miles, gell?
Friäjer, wu ich zum Danze noch in die verschiedenschte Turnhalle zu de Cleopha 'pilgert bin, do isch des regelmäßig g'loffe. 's war quasi Standard-Repertoir. Genau g'numme isch sogar so oft g'loffe, dass ich's irgendwänn ball nimmi hab heere kinne.
Vor allem, will bii de Cleopha die Verstärker unn Lautsprecher immer so arg üssg'reizt unn ibbersteuert worre sinn, dass die Müssig eigentlich nur noch scheppernd unn verzerrt z'heere war. De Walter, also de Cleopha-DJ, müäß wahrschiins dertmols schun ziemlich taub g'sii sii.

Unni g'loge: Irgendwänn hab ich dann "Music" mol im Radio g'heert, unn ich hätt g'schwore, dass des ä b'sunderi Version isch. Zu derre Zitt ware jo die "Maxi-Singles" populär, wu ä Liäd verlängert, ney abg'mischt unn verändert worre isch. Unn so ä Version isch des ebbe, hab ich denkt.
Ich war mir nämlich ganz sicher, dass in derre Original-Version vun "Music", wu ich immer bii de Cleopha g'heert hab, garantiert kei Giige vorkumme!
Däbii het ma die bii de Cleopha eifach nit g'heert, weiß ich inzwische...

Zum Glück lebe minni Ohre noch, findet
De Bischemer

Montag, 12. Mai 2014

Blog-Ibbersetzer

Dass ich vun unserem Cuba-Trip vor fünf Johr ziemlich beiidruckt war, hänn Ihr mit bekumme. Unn vun dem kubanische Blog vun de Yoani Sánchez hab ich Eych au schun mol g'schriibe.
Aber dass ich mol kurzfristig denne Blog ins Ditsche ibbersetzt hab, des hab ich selber fascht schun widder vergesse g'haa.

's war 2009, also noch direkt motiviert vun unserem Cuba-Urlaub. Ich hab schun ä Wiili bii dem Blog mitg'lese, und irgendwänn isch ebber g'süacht worre, wu bii'm Ibbersetze ins Ditsche mithelfe däd. De Blog vun de Yoani wird nämlich in mehreri Sprooche ibbersetzt, unn fir die ditsch Version isch dertmols ä Ibbersetzer verlore gange.

Nadierlich isch min Spanisch lang nit perfekt, aber des hab ich uff jede Fall versüache welle. Also hab ich mich g'melde, de erschte Artikel zur Probe ibbersetzt, unn schun war ich däbii. die Ibberetzung kann also nit ganz so schlecht g'sii sii.
Ich hab dann wochewiis abwechselnd mit 'ere Frau üss Nürnberg g'schafft, unn ingesamt hab ich zehn Artikel ibbersetzt (ich hab grad nooch'zählt...).
In derre Zitt isch d'Yoani in de ganze Welt immer bekannter worre, sie het sogar manchi internationali Üsszeichnunge fir ihren Blog bekumme. Unn will ihr Blog dann bii'ere ditsche Zittung veröffentlicht werre het solle, do het die Kollegin, wu ä professionelli Dolmetscherin isch, des lieber alles in ihrer Hand b'halte welle. Do dämit war minner Ibbersetzer-Job widder beendet.

In dem Moment war mir des au gar nit so unrecht. Des sorgfältige Ibbersetze (mit Wörterbüach unn Online-Recherche fir manchi kubanischi Hintergrund-Informatione) het nämlich ganz scheen viel Zitt in Anspruch g'numme. Unn trotzdem, oder viellicht sogar genau darum, war's ä richtig tolli Erfahrung.


Viellicht kumm ich jo mol widder zu so ebbis, ibberlegt
De Bischemer