Zielschiäße

Oh, was hämmer doch als Büäbe friäjer fir Ziigs ang'stellt. Oft au Sache, wu ganz offesichtlich mol kurz 's Hirn abg'stellt war. Wenn ma nämlich hinterher dribber nooch denkt het, dann het ma nur de Kopf schittle kinne, so klar war eigentlich sogar 'eme Kind, dass ma do echt Bledsinn verzapft het... (aber denne Effekt sieh ich hitt, wenn au im Kleine, au schun bii'm Lukas. 's schiint, des isch halt so bii Büäbe...)!
Eimol, do war ich zum Beispiel mit'em Elmar ällei daheim bii uns. Unn wie mir so im Garde g'spielt hänn, do simmer uff die Idee kumme, mit Dreckklumbe Zielschiäße uff d'Wand vum Noochberhüüs z'mache. Unn des nadierlich au grad noch uff 's Hüüs vun dem Noochber, wu mir eh öfter Huddel mit g'haa hän!
Klar, des het echt Spaß g'macht, wie die Batze do an de Hüüswand bäbbe bliibe sinn, erscht recht nadierlich, wenn mir des jeweils anvisierte Ziel 'troffe hänn.
Allerdings het's nit lang düürt, do isch der Noochber mit'em Audo bii uns vorg'fahre (mir hänn Garde an Garde in verschiedene Strooße g'wohnt), het uns zwei g'schnappt unn kräftig durchg'schittelt. Dann het er uns nadierlich die ganz Wand widder abschrubbe lehn.
Unn obends isch er, wer kann's ihm verdenke, bii unsere Eltere ufftaucht unn het denne verzehlt, was mir ang'stellt hänn... Soviel ich noch weiß het minner Babba nit emol arg g'schimpft, sondern het mich vor allem g'froogt, warum's denn üssg'rechnet DIE Hüüswand het sii miän...

Viellicht isch er jo insg'heim au neisch g'sii uff unser Spass, spekuliert
De Bischemer