Montag, 16. Januar 2012

Wunderfitz unn Brägilischnitz

Minni Kinder nemme vun mir jo (leider) nit viel badische Sprooch an. Üsser, dass sie mich ab unn züe mol mit 'eme ibbertriebe betonte "machsch" oder "willsch" noochäffe. Aber ei Höhepunkt vun de badische Hochkultur hänn sie inzwische doch ibbernumme...:
Wenn sie mittags immer widder frooge, was es z'esse git, dann sag ich halt öfters: "Wunderfitz unn Brägilischnitz". So, wie mir's daheim immer g'sayt hänn. Unn inzwische krieg ich des selber ab unn züe als Antwort, wenn ich ebbis vun ihne wisse will... Z'erscht hab ich nadierlich g'schluckt, will ich so ä Antwort nit erwartet hab. Inzwische freyt's mich aber, wenn ich des heer.

Es bliibt also doch ebbis hänge vun minnere Erziehung, strahlt
De Bischemer

Keine Kommentare: