Hochzittsfiir

So, jetzt isch de Ralf au unter de Haub...
Am Friddig het er sinni Katja (endlich?) g'hiirotet, unn am Samschdig war großi Hochzittsfiir.

Sie hänn sich ä toller Ort fir die Fiir rüssg'süacht: 's Schloss Saarstein bii Saarburg. Des leyt am Hang hoch ibber de Saar, unn vun dert het ma ä herrlicher Üssblick ibber 's Saartal. 's Schlössli selber isch au traumhaft scheen unn leyt mitte im Wald.
Ang'fange het's am Noochmittag mit'ere "freye Trauung", wu beidi sich vor alle Gäscht noch emol 's Eheverspreche gää hänn. Dänooch war Umtrunk unn Häppli-esse ang'sayt, unn gege Obend sinn mir in de "Wintergarde" (was bii Sunneschiin unn schwüler Luft mehr ä Backofe war) umzoge. Dert het's (schun widder) z'esse gää, unn dänooch hämmer alti Bilder uff'e Beamer g'schaut, 'danzt unn mit de Litt g'schwätzt.

Apropos Litt: Zwei b'sunderi Höhepunkte het des Fescht fir mich g'haa:
1. Es isch unn war klar, des des Brautpaar fir enander b'stimmt isch unn die Verbindung fir d'Ewigkeit g'macht isch. Unn will ich ibberzeugt bin, dass es bii de Sandra unn mir genauso isch, hab ich mich umso meh' fir die zwei g'freyt!
2. Es ware so viel Gäscht däbii, wu ich sither zehn oder zwanzig Johr nimmi g'sähne hab. Abikollege, Archegänger unn Kumpels üss alte Zitte. Vor allem: Wie ich's bii'ere Fiir vum Ralf nit anderscht erwartet hätt, nadierlich nur die herzliche, liäbe, interessante Kamerade vun friäjer (unn noch unbekannti Freunde vun ihne zum Kennelerne)! Es war so scheen, die alli (widder mol) z'treffe unn z'schwätze!

Wenn ich's z'sämmefasse sott: D'scheenscht Hochzittsfiir im Johrzehnt! ('s weiß jo schließlich niemänds, was im nägschde Johrzehnt noch kummt, wenn unseri Kinder erwachse sinn...)!


So macht ä Hochzitt Spaß, findet
De Bischemer