Montag, 11. Mai 2015

Urlaub in St. Andreasberg

Wu mir noch Kinder ware, do simmer friäjer einigi Mol in de Harz in Urlaub g'fahre. Nooch Sankt Andreasberg, genauer g'sayt.
Üss denne Urlaube isch bii mir noch so manches Bild im Kopf hänge bliibe. Vor allem, will so ä Harz-Üssflug fir uns immer au ziemlich abenteuerlich g'sii isch.

Sey's, will's entlang denne Waldweg', wu mir so oft g'wandert sinn, die dunkle, ibber ä Meter diäfe Wasserkanäl gää het, in denn 's Wasser so ä viehmäßigi Strömung g'haa het? Ei Mol, wu de Baba erfolglos probiert het, mit sinnem Wanderstock de Bode vun so'eme Kanal z'erreiche, do isch ihm im selbe Moment d'Sonnebrill uff Nimmerwiedersehe in de Kanal g'keyt. Spätestens sither dert hänn mir ä Heide-Respekt vor denne Kanäl g'haa...

Oder sey's, will im Wald hinter unsere Feriewohnung des alte, verlossene Hüüs war, wu mir bii 'm Stroomere sogar unter de Tapete noch alti Vorkriägs-Geldschiin g'funde hänn? Do hämmer immer so scheeni Räuber- oder G'spenschter-G'schichte erfinde kinne...

Oder sey's, will näbe dem verlossene Hüüs ä kleiner See war, uff dem mir mit'eme selbschtbaute Floß üss alte Bretter rumpaddelt (unn meh' als ein Mol fascht abg'soffe) sinn? De Baba, wu jo dertmols noch nit schwimme het kinne, het immer am meischte Angscht däbii g'haa...

Warum au immer, die Urlaube in St. Andreasberg ware immer spannend, unn mir hänn eigentlich nie g'nüe dävun bekumme kinne.


Scheen war unseri Kinderzitt, findet
De Bischemer

Keine Kommentare: