Montag, 2. Juni 2014

Melissa

Es war igendwänn 1988, während minnem Studium. Do kritzelt mir de Oli während de Vorlesung ebbis uff's Blatt unn meynt: "Merk Dir denne Name! Die het grad ihri erscht Schallplatt g'macht, unn des isch genau dinner Müssig-G'schmack!". Unn was soll ich sage, er het recht g'haa.
De Name uff minnem Blatt war "Melissa Etheridge"...

Etwa zwei Johr später:
Ich war grad Hals ibber Kopf in ä Maidli verliebt. Es war ä kurzi, aber turbulenti Romanze. Details erspar ich Eych, sunscht wird der Blogartikel mehreri Sytte lang...

Wichtig isch fir die G'schicht nämlich nur des: Am Anfang vun dere Romanze hämmer beschlosse, dass ma z'sämme uff ä ang'kündigt's Konzert vun de Melissa Etheridge nooch Stuttgart gehn. Unn bis es dann endlich so witt war, dass des Konzert tatsächlich stattg'funde het, war's schun widder rum mit de Romanze. Inclusive Herzschmerz unn viel Dramatik (hauptsächlich uff minnere Sytt, müäß ich züegää...)

Trotzdem hab ich mich dann ibberrede lehn, dass mir z'sämme uff des Konzert gehn. Zum Hinfahre hämmer d'Wahl g'haa zwische minnere Ent' unn ihrem alte Käfer - ich hab mich also uff ä längeri Fahrzitt iistelle kinne. Mir sinn dann in ihrem Käfer g'fahre, unn sie het ibber d'Mitfahrzentrale noch ä ander's Maidli mitg'numme.

Es war 's erschte Mol sither mehrere Woche, dass ma uns widder g'sähne hänn. Entsprechend ang'spannt war die Stimmung im Audo. Eigentlich het mir die Mitfahrerin leid düe. Die het nämlich versüacht, ä Unterhaltung in Gang z'bringe, mir hänn uns aber nur gegesyttig ang'schwiege. 's war so ä froschtigi Atmosphäre, dass eigentlich d'Schiibe hätte züefriere miän...

Bii dem Konzert hab ich mich entsprechend wytt weg vun denne zwei andere g'stellt. So hab ich wenigschtens die Stimmung unn d'Müssig genieße kinne.

Aber jedes Konzert geht mol z'End, unn wie Ihr Eych viellicht vorstelle kinne, bin ich dänooch mit ziemlichem Mooris widder zum Audo z'ruck.
Wie erwartet war die Mitfahrerin quasi widder d'Einzig', wu uff de Heimfahrt ebbis g'schwätzt het... Ich kann Eych sage, des ware noch emol anderthalb Stunde Iiszitt im Käfer...

Ich bin ihr dann in de nägschde Woche / Monate ziemlich üss'em Weg 'gange. 's het au echt lang düürt, bis ich sie halbwegs üssem Kopf bekumme hab. Aber d'Zitt heilt halt echt alli Wunde, unn d'Melissa Etheridge heer ich au hitt immer mol noch gern...


Wenn de Oli g'wisst hätt, was er do ang'fange het, sinniert
De Bischemer

Keine Kommentare: