Montag, 3. Dezember 2012

Banu unn Elçin

Bi'm erschte Mol, wu ich uff Interrail in Istanbul war, do war ich mit'eme Amerikaner unterwegs. Unn im Topkapi-Palast, do simmer vun zwei einheimische Maidli ang'wätzt worre. Sie hänn g'meyt, ich wär ä Franzos, darum hänn sie uns uff französisch anbabbelt. (Isch des jetzt eigentlich ä Kompliment oder ä Beleidigung??)
Banu unn Elçin hänn die zwei g'heiße. Unn mir hänn uns so güät verstande, dass mir drey Dag lang mit ihne in Istanbul unn Umgebung unterwegs ware. Sie hänn uns ganz viel Stelle 'zeigt, wu sunscht kei Tourischt hin kummt. Sey's am Bosporus lang die kleine Dörfli, d'Berg' hinter Instanbul uff de asiatische Sitt, oder versteckti Winkel in de Innestadt. Sogar mit heim hänn sie uns g'numme... (aber ällei mit ihne hämmer dert nit sii derfe, es ware immer ä baar Brüder unn Cousins däbii - was okay fir uns war).
De Ami unn ich sinn dann ä baar Dag lang durch Anatolie g'reist, unn wu mir z'ruck kumme sinn nooch Istanbul, do hämmer nochmol zwei kompletti Dag mit ihne verbroocht. Richtig toll war des!
Die nägschde bar Mol, wu ich in Istanbul war, hämmer uns noch 'troffe, aber de Kontakt isch dann leider iig'schoofe. Isch halt au schwierig, wenn ma sich nur alli baar Johr mol trifft, ansunschte aber in 'eme komplett andere Lebe lebt, gell?
Glücklicherwiis git's aber 's Internet, unn so hab ich d'Elçin in Facebook widder g'funde! Unnn jetzt werre mir uns nit ä zweit's Mol verliere, do bin ich sicher!
Ich frey mich schun druf, mol widder nooch Istanbul z'kumme, damit ich sie endlich widder mol "in echt" treffe kann!

Echt scheen, so ebbis, findet
De Bischemer

Keine Kommentare: