Montag, 14. Februar 2011

Lu unn Le's erschter Telefonanruf

Es isch schun witzig, wie unterschiedlich minni zwei Kinder eigentlich sinn. De Lukas isch jo mehr so ä Stiller, wie ich friäjer au einer g'sii bin. D'Lea aber, die isch ä echt's Maidli, do steht d'Schnuut jo kei Minüt lang still. Des merksch daheim jede Dag. Ich glaub, wenn ma d'Wörter zähle däd, die die beide am Dag schwätze, dann wär die Zahl bii de Lea sicher zehn mol so groß wie bi'm Lukas...
Witzigerwiis hänn mir beide Kinder im Alter vun je knapp zwei Johr uff de Anrufbeantworter im Büro g'schwätzt, unn des hab ich uffg'hobe! Ich müäß hitt noch grinse, wenn ich mir des anhör: Während de Lukas mit Ach unn Krach mol ä "Hallo Papa" rüsskriegt, brabbelt d'Lea munter vun "Papa", "Heia", "Hallo" unn weiß ich nit noch allem... Unn am End will sie nit emol meh de Höhrer hergää...!

Isch des bii alle Maidli so? wundert sich
De Bischemer

Keine Kommentare: