Donnerstag, 3. Dezember 2015

Siegener Programmierwettbewerb

Nooch 'em Studium hab ich drey Johr lang in Siegen g'schafft. Des wisse Ihr wahrschiins inzwische. Ich war Software-Programmierer fir Drucker, unn in minnere Abteilung war (nebe denne ganze stoffelige Siegerländer unn Sauerländer) noch de Wolfgang, ä ziemlich umgänglicher Rheinländer in minnem Alter.
Als "Schicksalsgefährte" im Siegerland hämmer uns nadierlich au privat öfter troffe unn sinn ziemlich güäti Freunde worre. Unn will's in derre Abteilung halt eh nit viel z'lache gää het (de Chef war vun de Nordsee, unn sinni unterkühlti Art het die Stimmung 'prägt), do hänn de Wolfgang unn ich halt fir Stimmung sorge miän.

Ein Mol, do hab ich quasi ä Programmierwettbewerb mit'em Wolfgang an'zettelt:
Obends, wu er schun furt war, do hab ich uff sinnem Rechner heimlich die "autoexec.bat" manipuliert. (Sagt Eych des ibberhaupt noch ebbis??). Seltsamerwiis ware die Rechner dertmols noch nit so g'sichert wie hit, also hab ich ihm ziemlich eifach ä selber g'schriibe's Progrämmli iinspiele kinne.

Wo de Wolfgang dann am nägschde Morge de Rechner g'startet het, do isch (im Stil vun de friähjere Kondom-Werbung) ä Meldung uff'em Bildschirm erschiene: "Gib Wölfi keine Chance"!
Ihr hätte denne Schrey üss'em Noochbarzimmer heere solle (uff den ich nadierlich g'wartet hab...) WAS Ä Spaß!

Do war nadierlich klar, dass die Revanche vorprogrammiert war - im wahrschte Sinn vum Wort... Aber sowitt ich mich erinner het's ganz scheen lang düürt, bis er mich verwischt het, will er nadierlich nit de selbe Überraschungsmoment g'haa het wie ich. Unn in de nägschde Zitt hämmer beidi dann ab unn züe kleini Progrämmli g'schriebe, um uns gegesyttig z'ärgere.
Wahrschiins hab ich die noch irgendwu daheim rumleye, aber mit Sicherheit dann uff'ere 3 1/2 Zoll Diskette...

Spaß het's g'macht, erinnert sich
De Bischemer

Keine Kommentare: