Montag, 26. Mai 2014

De kleinschte gemeinsame Nenner

Wu ich min Praktikum fir's Studium g'macht hab, do hab ich mich mit'em Markus ang'freundet. Er het zu de selbe Zitt in dem Betrieb ä Lehr' ang'fange, unn do simmer ziemlich oft z'sämme in de Lehrwerkstatt rung'hängt.
Mir hänn uns richtig güät verstande, aber vun Müssig het er kei Ahnung g'ha! Während ich Police, Neil Young unn Led Zeppelin g'heert hab, isch bii ihm Discostampf à la "Inner Circle", "Mel & Kim" oder "Sidney Youngblood" g'loffe. (Wenn Eych die Name nix meh sage, dann sinn Ihr entweder z'jung, oder Ihr hänn denne Lärm erfolgrich verdrängt!)

Des war im Große unn Ganze jo au kei Problem. Ich bin unni ihn in d'Arche 'gange, unn däfiir het er mich nit in's "Number One" mit g'schleppt.
Aber zwei Mol, do hämmer uns einige miän. Mir sinn nämlich mit sinnere Ent zum Carneval in Venedig g'fahre, wodruff ich mir dann üss Begeischterung d'Waltraut, minni Ent, 'kauft hab. Unn mit de Waltraut simmer dann im selbe Johr im Summer nooch Südfrankrich g'fahre!

Wie Ihr Eych vorstelle kinne, war des mit de Müssig im Audo echt schwierig. 's einzig, uff des mir uns einige hänn kinne, isch "Saga" g'sii. Also sinn die zwei Saga-Kassette, wu mir däbii g'haa hänn, de ganze Dag nuff unn nunder g'spielt worre.
Sobald aber einer vun uns ä anderi Kassett iig'legt het, isch garantiert kurz dänooch ä Riese-G'schrei üssbroche, will de andere die Müssig sooooo schrecklich g'funde het.
Mit de Zitt hämmer dann 's Radio immer öfter üss g'lehn, will ma sunscht wahrschiins beidi au de G'falle an Saga verlore hätte...

Aber inzwische geht's widder, grinst
De Bischemer

Keine Kommentare: