Donnerstag, 18. April 2013

Kanadier

Uff minnene Reise, do bin ich mit Litt üss alle Herre Länder z'sämme kumme. Nadierlich lebe in jedem Land eifachi unn schwierigi, symbadischi unn unsymbadischi , netti unn weniger netti Litt. Es git aber ei Land, üss dem hab ich bisher üssschließlich netti, interessanti, tolli Litt kenne g'lehrt. Unn des isch Kanada. Hitt verzehl ich Eych vun de wichtigschte:

Uff minnem erschte Interrail, do bin ich mit'm Zug mol vun Skopje (dertmols noch Jugoslawie) nooch Saloniki (Griecheland) g'fahre. In dem Zug hab ich ä kanadisch's Dreyer-Pärli kenn g'lernt unn bin mit ihne z'sämme ins Hostel. Die zwei Fraue hänn sich vor'em esse gehn erscht noch frisch mache welle. Also bin ich mit dem Kerli so lang noch nebe'nem Hostel in ä Wirtschaft, ä Bierli trinke. Mir hänn uns so güät unterhalte, dass üss dem eine Bier drey oder vier worre sinn... Wu mir (fröhlich unn entspannt) widder ins Hostel kumme sin, do hänn dann zwei halb verhungerti, schlecht g'launti Fraue uff uns g'wartet... Ui, des het Ärger gää!
Aber dann simmer echt lecker obendesse 'gange. Am End war de ganze Disch voll g'stellt mit kleine Dellerli, uff denne verschiedenschti Sache serviert ware. Nooch dem Esse war de ganze Streß widder vergesse, unn mir hänn noch ä tolli Zitt in Saloniki g'haa, bevor ma widder in unterschiedlichi Richtunge witter g'reist sin!

In Ecuador, do war ich mehr als ä Woch lang mit'eme weltreisende Kanadier z'sämme, den ich im Bus troffe hab. Mir hänn uns uff Anhieb so güät verstande, dass ma unseri Reiseroute kombiniert unn alles z'sämme g'macht hänn. Nächtelang hämmer ibber Gott und die Welt, Fraue, Philosophie, Müssig unn was weiß ich noch g'redet, unn er isch einer vun minnene beschte Freunde worre. Ä Woch, nachdem mir uns trennt hänn, hämmer uns (fascht zufällig) in Quito nochmol troffe. Er isch nämlich krank worre unn vun Quito üss heim g'floge, grad wu ich au widder fir de Rückflug in Quito war! Zum Glück het er mir des per email g'schriibe, so dass mir uns noch am selbe Dag verabrede hänn kinne!
Nooch dryzehn Johr isch de Kontakt immer noch nit ab'broche, wenn au inzwische nur noch "elektronisch"...

Unn in Laos, do het's zwische mir unn'ere Kanadierin g'funkt, während ma uns uff dere Reise alli ein, zwei Dag irgendwo 'troffe hänn. Aber keiner het sich traut, es 'em andere z'sage... Wie bled eigentlich...
So hämmer uns des gegesyttig erscht im Noochhinein per email g'stande, unn es het sich ä wildi "elektronischi Romanze" entwickelt... !
Ä Vierteljohr später bin ich dann sogar nooch London g'flog, will des uff ihrer lange Weltreis de nähdschte Punkt war, wu ich sie hab treffe kinne. Mir hänn vier wunderbari Dag in London verbroocht, unn dänooch isch sie z'ruck nach Canada - des war's letschte Mol, wu mir uns g'sähne hänn!
Im Endeffekt war's sicher güät so, sunscht hätt ich sicher nit ä Johr später in Peru minn Traum- (unn jetzigi Ehe-) Frau troffe!!

Einer vun denne Kanadier het mir mol Folgendes verzehlt: In Kanada sinn die Lytt so entspannt, will sie so viel Platz hänn, unn sich deshalb nit so arg uff d'Pelle rücke miän wie in andere Länder. Wenn ma's bruucht, dann kann ma sich iiberall in d'Wildnis z'ruck ziäge unn d'Lung üss'em Hals schreye, wenn einem ebbis (oder ebber) uff d'Nerve geht...

Unn des schiint z'helfe, findet
De Bischemer

Keine Kommentare: