Montag, 22. September 2014

Headbänger in de Arche

Minni Lieblingsdäg in de Arche ware jo Mittwoch (Oldies) unn Samschdig (Rock unn Pop). Aber ganz selte het sich's au troffe, dass mir am Dunnerschdig in d'Arche g'fahre sinn. Des war de Heavy Metal-Dag.

ich bin zwar nit de gröschte Heavy Metal-Fan, aber so ä Obend mit Lärm unn "Schwermetallschwerpunkt" kann ich ab unn züe schun vertrage.
Was mich aber g'stört het am Arche-Dunnerschdig: Die Danzfläch war quasi ä einzigi Luftgitarr-Showbühni, unn allenorts sinn d'Hoor vun denne langhoorige Zottels g'floge.

Ich bin jo extrem tolerant, was Müssigg'schmack, Üssdrucksforme unn Tanzstil angeht. Aber wenn MICH d'Müssig mitrisst, dann müäß ich zapple, egal, was anderi mache. Unn do isch de Konflikt losgange:
Ich hab zappelt, unn die andere sinn bucklig rumg'stande unn hänn durch d'Luft g'schrubbt, während sie ihre Matte üssg'schüttelt hänn. Unn fir beides het de Platz irgendwie nit g'reicht.
Klar, dass ma sich do au mol in d'Quere kumme isch. Aber dass mir dann einer vun denne Headbänger quasi noch Schläg androht hett, wenn ich ihm noch emol z'nood kumm, des het mich dann doch ziemlich g'stört! Mir sinn doch schließlich alles Rocker unn kei Modern Talking-Hörer, oder???

Ich hab mir dann nadierlich ä anderi Eck vun de Danzfläch zum danze g'süacht, aber sogar hitt noch kinnt ich de Kopf schittle bii so viel Mimosetum!

Entsprechend selte bin ich dann am Dunnerschdig dert g'sii, erinnert sich
De Bischemer

Keine Kommentare: